Αν κοιτάξεις πίσω, στα παιδικά σου χρόνια, πιθανότατα θα ανατρέξεις σε εικόνες ανεμελιάς. Γρατζουνιές στα γόνατα, χώματα στα χέρια, τηλέφωνα μετά το σχολείο και μεγάλα, πλατιά, αθώα χαμόγελα, όλα ενδείξεις μιας παιδικής ηλικίας γεμάτης παιχνίδι και φίλους.

Μεγαλώνοντας λίγο, η ώρα του παιχνιδιού δίνει τη θέση της σε εκδρομές, ξενύχτια, διακοπές και sleep overs, πάντα με έναν κοινό παρανομαστή: Τους κολλητούς, την παρέα με την οποία τα έκανες όλα και χωρίς την οποία τίποτα δεν είχε νόημα.

Και τα νεανικά χρόνια έδωσαν τη θέση τους στην ενήλικη ζωή, εκείνη που οι ελευθερίες ανακατεύονται με τις υποχρεώσεις και παλεύεις να ισορροπήσεις ανάμεσα στα «πρέπει» και τα «θέλω». Το ίδιο συμβαίνει σε όλους. Κι έτσι η παρέα μοιραία διασπάται. Δεν είναι όλοι πάντα διαθέσιμοι. Υπάρχουν οι δουλειές, οι οικογένειες, οι υποχρεώσεις που τους κρατούν μακριά. Στην καλύτερη περίπτωση, καταφέρνετε να συναντηθείτε μια φορά στο τόσο όλοι μαζί. Όμως, εκείνη η ανέμελη παρέα που τα έκανε όλα μαζί, δεν υπάρχει πια.

Είναι κακό αυτό;

Στην ενήλικη ζωή, οι φιλίες υφίστανται με έναν διαφορετικό τρόπο. Ο ελεύθερος χρόνος λιγοστεύει, γι’ αυτό και θέλεις να τον περνάς εποικοδομητικά, με ανθρώπους που νιώθεις ότι πραγματικά έχουν κάτι να σου προσφέρουν. Σημασία δεν έχει πια η ποσότητα των φίλων, αλλά η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Πολλές φορές, οι πιο κοντινοί σου είναι εκείνοι με τους οποίους μοιράζεστε κοινά ιδανικά ή ζείτε παράλληλες ζωές.

Είναι σίγουρο ότι θα έρθουν στιγμές που θα αναπολήσεις εκείνες τις παλιές, ξέγνοιαστες στιγμές με την παρέα. Τότε, που το μόνο που είχε σημασία ήταν να περνάτε καλά. Αν, όμως, κοιτάξεις προσεκτικά πίσω, σε εκείνες τις στιγμές, θα συνειδητοποιήσεις κάτι: Αυτή η παρέα αποτελούνταν τελικά από ανθρώπους, με τους οποίους το μόνο που σε ένωνε ήταν ακριβώς αυτό, οι ανέμελες στιγμές. Πόσοι, όμως, από αυτούς ήταν εκεί στα δύσκολα; Ή σε πόσους από αυτούς θα εκμυστηρευόσουν τις πιο ενδόμυχες σκέψεις σου; Πώς εξελίχθηκαν οι άνθρωποι αυτοί; Θα ταιριάζατε σήμερα; Όλα αυτά τότε μπορεί να μην έμοιαζαν τόσο σημαντικά, σήμερα όμως είναι.

Καθώς μεγαλώνεις, η ουσία είναι εκείνη που κάνει μια σχέση να αξίζει.

Μην κοιτάς, λοιπόν, πίσω, παρά μόνο για να χαμογελάσεις για τις όμορφες αναμνήσεις που έφτιαξες. Μη συγκρίνεις το τότε με το τώρα. Φρόντισε μόνο να φτιάξεις ένα τώρα που να σου αρέσει, να καλύπτει τις σημερινές σου ανάγκες και να σε γεμίζει φως και χαρά, είτε αυτό σημαίνει να έχεις πολλούς, είτε λίγους και καλούς ανθρώπους γύρω σου.