Το παθαίνω μετά από κάθε περίοδο έντονης κοινωνικοποίησης: Μου δημιουργείται μια βαθιά ανάγκη να κλειστώ στο σπίτι και στον εαυτό μου, να μείνω εκεί, περικυκλωμένη από ένα οικείο περιβάλλον, στο προσωπικό μου καταφύγιο, μακριά από όλους και όλα. Όχι γιατί έχω κάτι, ούτε επειδή δεν πέρασα καλά.

Λατρεύω τις γιορτές, τα μεγάλα τραπέζια, τις συγκεντρώσεις στα σπίτια. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλον τρόπο να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα, παρά με φασαρία και κόσμο. Τον δικό μου κόσμο, τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα. Αυτό μου δίνει χαρά, γι’ αυτό ανυπομονώ μήνες πριν τις γιορτές. Είμαι πάντα οικοδέσποινα αυτή την περίοδο, όποτε για εμένα οι γιορτές συνοδεύονται κι από ορισμένες υποχρεώσεις, μια δόση κούρασης και άγχους.

Άγχος για να προλάβω, για να είναι όλα τέλεια, για να ευχαριστήσω τους δικούς μου ανθρώπους. Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που αναζητούν να γιορτάσουν πιο μοναχικά, ίσως με έναν σύντροφο ή ακόμη και μόνοι στο σπίτι. Για μένα, όσοι περισσότεροι αγαπημένοι συγκεντρώνονται γύρω από το γιορτινό τραπέζι, τόσο το καλύτερο. Το διαπίστωσα και φέτος: Μια πρόσκληση της τελευταίας στιγμής με οδήγησε σε μια μεγάλη παρέα. Το αποτέλεσμα; Πέρασα μια από τις πιο ωραίες παραμονές της ζωής μου. Είχαν προηγηθεί άλλες συγκεντρώσεις κι ακολούθησαν άλλες. Συγγενείς, φίλοι, ξενύχτια, έξοδοι, όλα τα έχει το μενού.

Όλα από πολύ: Πολλά φώτα, πολλή φασαρία, πολύ φαγητό, πολλούς ανθρώπους, πολλή αλληλεπίδραση. Και με όση χαρά συμμετέχω σε αυτές τις τελετουργίες, άλλο τόσο μετά έχω την ανάγκη να αποσύρομαι, για να ξεκουραστώ και να επιστρέψω σε μια καθημερινότητα πιο ισορροπημένη, που έχει λίγο απ’ όλα.

Άλλωστε, ας μην ξεγελιόμαστε, οι γιορτές έχουν και τα παρατράγουδά τους. Οι περισσότεροι κουράζονται αρκετά αυτή την περίοδο αγοράζοντας δώρα, μαγειρεύοντας μεγάλες ποσότητες, καθαρίζοντας σπίτια, ξενυχτώντας και γενικά συμμετέχοντας σε μια έντονη δράση. Έπειτα, έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι οι αλληλεπιδράσεις μπορούν συχνά να προκαλέσουν κοινωνικό άγχος, ειδικά σε ανθρώπους εσωστρεφείς, που είναι πιο ευαίσθητοι σε αυτό.

Κι ύστερα υπάρχουν κι εκείνοι, που δεν είναι τόσο τυχεροί ώστε να γιορτάζουν με τους αγαπημένους τους. Κάποιος λείπει, κάποιος έφυγε, κάποιος δεν είναι πια εδώ. Κι αυτή η εποχή έχει την τάση να κάνει πιο έντονη την ανάμνησή του, αυξάνοντας τα συναισθήματα μελαγχολίας και κατάθλιψης. Έπειτα, το φαινόμενο συγγενείς: Ποιος από εμάς δεν διαφωνεί τουλάχιστον μία φορά κάθε χρόνο για κάτι με έναν συγγενή του στο γιορτινό τραπέζι; Ποιος από εμάς δεν περνάει από ανάκριση τελευταίου βαθμού για το πόσα λεφτά βγάζει, πώς πήγε εκείνο το ταξίδι στη Γουαδελούπη, πότε θα παντρευτεί, θα «νοικοκυρευτεί», θα κάνει παιδιά;

Όσο κι αν αγαπάς, λοιπόν, την περίοδο των γιορτών, τις εκδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις, είναι απολύτως εντάξει να θέλεις μετά να πάρεις λίγο χώρο και χρόνο για τον εαυτό σου, μακριά απ’ όλα αυτά. Άλλωστε, οι γιορτές πέρασαν, με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία, με πολλές ή μερικές καλές στιγμές, πάντως πέρασαν. Και τώρα είναι ώρα να κοιτάξουμε μπροστά, να θέσουμε στόχους και να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας για τη χρονιά που έρχεται.