Ένα από τα πράγματα για τα οποία συνηθίζουμε να υπερηφανευόμαστε στην Ελλάδα είναι οι στενοί οικογενειακοί δεσμοί.
Τις περισσότερες φορές, δεν μοιραζόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους τυπικές σχέσεις, αλλά βαθιές, ουσιαστικές. Είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο, δίνουμε και παίρνουμε βοήθεια, στήριξη, αλληλεγγύη πραγματική και σημαντική. Κι αυτό είναι αληθινά όμορφο.
Δημιουργεί, όμως, καμιά φορά κι ένα πρόβλημα: Οι τόσο στενές σχέσεις θολώνουν τα όρια μεταξύ του πότε επιτρέπεται και πότε όχι να παρεμβαίνει ένας συγγενής στη προσωπική ζωή και τις επιλογές σου. Α
ναπόφευκτα, πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό έχει συνήθως η μητέρα, ο άνθρωπος που μας αγαπάει πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο. Και καλά, όταν πρόκειται για τη δική μας μητέρα, μπορούμε να θέσουμε κάπως πιο εύκολα τα όρια.
Τι γίνεται, όμως, όταν το πρόβλημα είναι η μητέρα του άλλου μας μισού;
Σύμφωνα με την κλινική ψυχολόγο Sanam Hafeez, για να θεωρηθεί μια μητέρα αυταρχική -και άρα να δημιουργεί πρόβλημα- θα πρέπει να κάνει οποιοδήποτε από τα παρακάτω πράγματα:
- Έρχεται στο σπίτι απροειδοποίητα ή μένει για μεγάλα χρονικά διαστήματα
- Ασκεί κριτική στο ταίρι του παιδιού της, δηλαδή εσένα
- Προσπαθεί να ελέγξει ή να υπαγορεύσει σημαντικές αποφάσεις στην κοινή σας ζωή, όπως το πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά, πού θα ζείτε ή τις επαγγελματικές σας επιλογές
- Εμπλέκει υπερβολικά τον εαυτό της στη ζωή του παιδιού της και θέλει να συμπεριλαμβάνεται σε κάθε γεγονός ή απόφαση
- Αγνοεί ή δεν σέβεται τα όρια που της θέτει το παιδί της ή εσύ
- Συμπεριφέρεται χειριστικά ή/και προσπαθεί να δημιουργήσει σύγκρουση μεταξύ του ζευγαριού
- Ζηλεύει εσένα και τη σχέση που έχεις με το παιδί της
Πώς θα αντιμετωπίσεις μια αυταρχική πεθερά
Μια τέτοιου είδους γυναίκα κατά κανόνα δεν θα είναι ιδιαίτερα ευέλικτη, ούτε θα χαρακτηρίζεται από κατανόηση, γι’ αυτό το να την αντιμετωπίσεις δεν θα είναι απλή υπόθεση. Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένα πράγματα που μπορείς να κάνεις για να μειώσεις τον αντίκτυπο μιας τέτοιας συμπεριφοράς στη σχέση σου:
1. Επικοινώνησε ανοιχτά το πρόβλημα
Δεν συνειδητοποιούν όλες οι αυταρχικές μητέρες ότι υπάρχει κάτι κακό στη συμπεριφορά τους και, σε ορισμένες περιπτώσεις, αγνοούν την αρνητική επίδραση που έχει στους γύρω τους. Γι’ αυτό, είναι καλύτερο να επικοινωνήσεις ανοιχτά αυτό που σε προβληματίζει. «Να είστε ξεκάθαροι και άμεσοι προς την πεθερά σας, σχετικά με τα συναισθήματα και τα όριά σας», συμβουλεύει η δρ. Hafeez. «Αποφύγετε τη χρήση συγκρουσιακής γλώσσας, αλλά να είστε σταθεροί και διεκδικητικοί». Μίλησε μαζί της για το πρόβλημα σε μια στιγμή ψυχραιμίας και απόφυγε τις προσωπικές επιθέσεις με κάθε τρόπο.
2. Θέσε όρια
Δεν είναι πάντα εύκολο να θέσεις όρια, ούτε και να εξασφαλίσεις ότι αυτά τηρούνται. Ετοιμάσου, λοιπόν, για λίγη επιπλέον προσπάθεια. Η δρ. Hafeez προτείνει να σκεφτείς, πρώτα με τον εαυτό σου και ύστερα με το ταίρι σου, ποιες είναι οι ανάγκες που έχεις, έτσι ώστε στη συνέχεια να αποφασίσετε και να ορίσετε από κοινού «κάποια αδιαπραγμάτευτα όρια, τα οποία θα φροντίσετε να τηρούνται».
3. Απομακρύνσου
Σε στιγμές που η ένταση αυξάνεται και νιώθεις μεγάλη δυσαρέσκεια, η δρ. Hafeez συνιστά «να κάνεις ένα βήμα πίσω από τη σχέση με την εν λόγω μητέρα για κάποιο χρονικό διάστημα», ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να αποφεύγεις να τη δεις ή να της μιλήσεις μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα. Άλλωστε, εάν το κλίμα δεν είναι καλό, δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος για συμβιβασμούς και λύσεις. Δώσε, λοιπόν, λίγο χρόνο αποχής. Μόνο βοηθητικά θα λειτουργήσει αυτό.
4. Βάλε το ταίρι σου στο παιχνίδι
Το άλλο σου μισό δε μπορεί να είναι αμέτοχο σε αυτή την κατάσταση. Μιλάμε, άλλωστε, για τη δική του μητέρα, επομένως θα πρέπει να συμμετέχει ενεργά στις αποφάσεις και τις ενέργειες σχετικά με το πώς θα χειριστείτε την κατάσταση.
5. Αναζήτησε υποστήριξη
Αν το ταίρι σου αδυνατεί να διακρίνει το πρόβλημα, τότε πιθανότατα δεν θα σου παρέχει την απαιτούμενη υποστήριξη. Σε αυτή την περίπτωση, ενδέχεται να χρειαστείς εξωτερική βοήθεια για να αντιμετωπίσεις το ζήτημα. Σύμφωνα με την δρ. Hafeez, όπου υπάρχει σύγκρουση μεταξύ συντρόφων και η επικοινωνία έχει αρχίσει να χαλάει, «το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να ζητήσετε βοήθεια από έναν θεραπευτή ή έναν έμπιστο φίλο, που μπορεί να προσφέρει μια αντικειμενική προοπτική και να προτείνει στρατηγικές αντιμετώπισης».
