Συχνά, μοιάζει δύσκολο να διακρίνεις αν ταιριάζεις πραγματικά με κάποιον. Κι αυτό γιατί υπάρχει  η χημεία αλλά και η συμφωνία χαρακτήρων.

Ή και η έλλειψη ενός από τα δύο στοιχεία. Πόσες φορές έχεις νιώσει τη χημεία στην ατμόσφαιρα αλλά χωρίς κανένα ουσιαστικά κοινό έδαφος; Ή και το αντίστροφο. Απόλυτη συμφωνία χαρακτήρων και βιωμάτων αλλά έλλειψη χημείας.

Παρά τα standards που έχει ο καθένας στο μυαλό του, σε τελική ανάλυση, τα δύο αυτά στοιχεία κρίνουν το αν και το πώς θα προχωρήσει μία γνωριμία.

Ωστόσο, δεν έχουν την ίδια σημασία. Υπάρχουν βασικές διαφορές ανάμεσα στη χημεία και τη συμφωνία χαρακτήρων.

Αρχικά, όταν μιλάμε για χημεία, μιλάμε για κάτι πιο αυθόρμητο και συναισθηματικό. Είναι οι λεγόμενες πεταλούδες στο στομάχι κάθε φορά που τ@ συναντάς. Ή το love at first sight ας πούμε, αν πιστεύεις σε αυτό. Η χημεία είναι δύσκολα μετρήσιμη και μπορεί αν υπάρξει ακόμη κι αν διαφέρετε γενικά σαν άνθρωποι και ζωές. Χημεία σημαίνει να νιώθεις ότι έκανες τη σωστή επιλογή, ακόμη κι αν κατά βάθος ξέρεις πως δεν είναι.

Από την  άλλη, η συμφωνία χαρακτήρων θέλει χρόνο. Θέλεις κάποιο χρόνο να διακρίνεις αν αυτός που έχεις απέναντι σου πραγματικά σου ταιριάζει. Ακριβώς επειδή η χημεία μοιάζει πιο φευγαλέα, το στοιχείο αυτό “εξετάζει” τόσο τα άτομα που είστε ξεχωριστά  όσο και το ποιοι είστε μαζί. Έχει επιπλέον να κάνει, με το αν μοιράζεστε κοινά πιστεύω, απόψεις, αξίες. Μπορεί επίσης να επηρεαστεί από καθημερινά μέχρι πιο μελλοντικά σχέδια. Τέλος, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο αν υπάρχει προθυμία να συνυπάρξεις με κάποιον άλλο στη ζωή σου.

Μπορεί για παράδειγμα, να έχεις χημεία με κάποιον άλλα να μην νιώθεις έτοιμ@ να κάνεις το βήμα. Η χρυσή τομή είναι κάπου στη μέση.

Στην ισορροπία. Μην σε απογοητεύει αν δεν ένιωσες πεταλούδες από την πρώτη σας συνάντηση. Μην συγκρίνεις με παλαιότερες εμπειρίες, αν και αναπόφευκτα θα γίνει. Κάθε γνωριμία ξεχωρίζει για το είδος της και θα ήταν άδικο να την καταδικάσεις πριν δώσεις κάποια ευκαιρία εκεί που νιώθεις ότι μπορεί να αξίζει. Η χημεία σε ενθουσιάζει και αξίζει να την αγκαλιάσεις. Αλλά από εκεί και πέρα, η συμφωνία χαρακτήρων/ζωών/ πεποιθήσεων σε κρατάει πραγματικά κάπου.