Στο πρώτο επεισόδιο της τελευταίας επιτυχίας του Netflix, “One Day”, βλέπουμε ένα “slow burn” ειδύλλιο με πρωταγωνιστές την Emma Morley (Ambika Mod) και τον Dexter Mayhew (Leo Woodall). Το ζευγάρι περνάει τη μέρα μαζί, κάνοντας πεζοπορία στο Arthur’s Seat του Εδιμβούργου. Η συζήτηση που κάνουν είναι αμυντική αλλά παιχνιδιάρικη, σαν δυο φίλους που ανταλλάσσουν προσβολές, μεταξύ σοβαρού κι αστείου. Τα βλέμματά τους όμως, λένε πολλά.

Πρόκειται για ένα βαθύ αίσθημα λαχτάρας και πάθους μεταξύ του Dexter και της Emma, το οποίο διαρκεί πάνω από δύο δεκαετίες και τροφοδοτεί τη δραματική ένταση που έκανε το One Day, τόσο μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο, δεν είναι μόνο το One Day που επανέφερε στο προσκήνιο τα slow burn ειδύλλια.

Τι εννοούμε όταν μιλάμε για ένα slow burn ειδύλλιο;

Πρόκειται για μία ρομαντική ιστορία, ένα ειδύλλιο που αναπτύσσεται σταδιακά, συνήθως με έμφαση στη συναισθηματική σύνδεση μεταξύ των χαρακτήρων. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει μια μακρά περίοδο έντασης, προσμονής και αβεβαιότητας πριν οι χαρακτήρες εξομολογηθούν τελικά τα συναισθήματά τους και γίνουν ζευγάρι. Πολλές φορές, στην αρχή μπορεί να μη βρίσκει κανένα από τα δύο άτομα, ελκυστικ@, τ@ άλλ@.

Τους τελευταίους μήνες, παρατηρήθηκε μια τεράστια έκρηξη σειρών και ταινιών με slow burn ειδύλλια. Από τη βαθιά επιθυμία να διεισδύσει κανείς στη κοινωνία του Saltburn, στις δυνατότητες μιας ανεξερεύνητης αγάπης στο Past Lives, μέχρι τις πολλαπλές παρ’ ολίγον αποτυχίες του Connell και της Marianne στο Normal People, η παρακολούθηση του slow burn, γίνεται “εμμονη”. Ωστόσο, στους γρήγορους ρυθμούς της ζωής σήμερα, έχουμε συνηθίσει, να παίρνουμε αυτό που θέλουμε βιαστικά και απαιτώντας. Όμως η επιθυμία μας για το slow burn, ίσως αποκαλύπτει περισσότερα για τον ψυχισμό μας απ’ ό,τι νομίζουμε.

“Όταν πρόκειται για μυθιστορήματα ή ταινίες, το slow burn, προέρχεται από την ανεπίλυτη ένταση”, λέει η ψυχοθεραπεύτρια Jade Thomas στο Cosmopolitan UK. “Η αναβράζουσα προσμονή μπορεί να οδηγήσει όσους έχουν επενδύσει στην αφήγηση, να φωνάξουν “επιτέλους” όταν φιλιούνται ή εξομολογούνται την αγάπη τους ο ένας για τον άλλον”.

Υπάρχει και ένας ψυχολογικός λόγος πίσω από αυτό, συνεχίζει η Thomas, με την αργή ανάπτυξη του πάθους να πυροδοτεί το φαινόμενο της σπανιότητας: “Αυτό το φαινόμενο δηλώνει ότι όταν κάτι είναι σπάνιο ή σε έλλειψη, η αντιληπτή αξία του αυξάνεται και γίνεται πιο ελκυστικό και επιθυμητό. Δηλαδή, όταν δεν μπορούμε να έχουμε κάτι, μας κάνει να το θέλουμε περισσότερο”.

Αυτή η επιθυμία για λαχτάρα, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις τάσεις των ραντεβού των τελευταίων ετών, οι οποίες έχουν επικεντρωθεί στην ταχύτητα, την ευκολία και το πάθος. Η πανδημία του κορωνοϊού, είδε τις σχέσεις να “εκτοξεύονται”. Έρευνα των Relate και eHarmony, διαπίστωσε ότι ένας στους τρεις ανθρώπους φτάνει στη συγκατοίκηση, πιο γρήγορα, ενώ το 36% συμφωνεί επίσης ότι δύο μήνες απομόνωσης ισοδυναμούν με δύο χρόνια δέσμευσης. Επιπλέον, οι εφαρμογές γνωριμιών, οι οποίες έχουν αλλάξει εντελώς το ρομαντικό τοπίο, υπερηφανεύονται για την ευκολία χρήσης τους αλλά όχι για την ποιότητά τους.

Τελικά, προτιμούμε τις βιαστικές εξελίξεις ή τα slow burn ειδύλλια;

“Παρόλο που οι εφαρμογές γνωριμιών έχουν διευρύνει την πρόσβαση σε πιθανούς συντρόφους, συχνά δίνουν προτεραιότητα στις γρήγορες συνδέσεις, με βασικό κριτήριο την σωματική έλξη, αντί να αναπτύσσουν σταδιακά συναισθηματική σύνδεση και επικοινωνία”, εξηγεί ο Dr Limor Gottlieb, ψυχολόγος σεξ και σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Brunel.

“Νομίζω ότι σε έναν κόσμο όπου το TikTok έχει επιλογή ταχύτητας x2 και τα Insta reels πρέπει να αιχμαλωτίσουν την προσοχή του κοινού μέσα σε 5 δευτερόλεπτα, η άμεση ικανοποίηση είναι διαθέσιμη σχεδόν σε όλες τις πτυχές. Έτσι, η ευκολία των εφαρμογών γνωριμιών κάνει ένα slow burn ειδύλλιο,  απίθανο”, συμφωνεί η ειδική σε θέματα σχέσεων και σεξουαλικότητας Courtney Boyer.

Βέβαια, οι αναζητήσεις στο Google για τη “νοσταλγία” έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, και περισσότερο τον τελευταίο μήνα. Το νοσταλγικό σκηνικό της δεκαετίας του ’90 του One Day, όπου τα τηλέφωνα είναι ελάχιστα, τροφοδοτεί αυτή την αίσθηση της νοσταλγίας. Σε έναν κόσμο όπου μπορούμε να στείλουμε ένα μήνυμα αμέσως, είναι ρομαντικό να μπορείς πραγματικά να “χάσεις” κάποιον.

Η αναζήτηση ενός slow burn ειδυλλίου, με αργή εξέλιξη, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τo “παθος” που τόσοι πολλοί κυνηγούν. Αυτό το αρχικό ρίγος της έλξης, είναι η κινητήρια δύναμη όσων ψάχνουν να βρουν ένα ταίρι. Όμως, ενώ συχνά το εκτιμούν πολύ, ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν, ότι όσοι αναζητούν αυτή τη στιγμιαία έλξη, μπορεί να παραβλέπουν κάποια ολοφάνερα red flags.

“Όταν αναζητάς απεγνωσμένα το πάθος, σημαίνει ότι ψάχνεις σε κάθε ραντεβού ένα μη μετρήσιμο αίσθημα συμβατότητας”, εξηγεί η Hayley Quinn, ειδική σε θέματα γνωριμιών της Match.com. “Μπορεί να υπάρχει μια αίσθηση σύνδεσης και έλξης, αλλά μπορεί να επισκιάζει σημαντικά σημεία ασυμβατότητας. Για παράδειγμα, ίσως το άτομο να μη θέλει το ίδιο επίπεδο δέσμευσης με εσένα. Καθώς το πάθος είναι σπάνιο, μπορεί να διατηρείς την ελπίδα για μια σχέση με κάποιον, ακόμη και αν έχει επικοινωνήσει ξεκάθαρα ότι δε θέλει δέσμευση”.

Μπορούν, λοιπόν, αυτά τα slow burn ειδύλλια να λειτουργήσουν στην πραγματική ζωή;

“Τα slow burn ειδύλλια λειτουργούν καθημερινά στην πραγματική ζωή!” λέει η Quinn. “Ενώ δεν ξοδεύουν όλοι τόσο χρόνο, όσο ο Dexter και η Emma, για να καταλάβουν αν πρέπει να είναι μαζί, πολλοί άνθρωποι παίρνουν το χρόνο τους για να γνωρίσουν τους πιθανούς συντρόφους, πριν βουτήξουν σε μια σχέση. Κάποιοι άνθρωποι απλά, χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να συνειδητοποιήσουν τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουν από μια σχέση. Όταν αφιερώνεις χρόνο για να δημιουργήσεις πρώτα μια σταθερή βάση και μια καλή φιλία με κάποιον, αυτός θα έχει ήδη ακούσια τσεκάρει τα κουτάκια, για το τι κάνει έναν σύντροφο, σπουδαίο.”

Ο έρωτας ξεκινάει από εμάς, και όταν ξεκινάς μια ρομαντική σχέση με κάποι@ που αισθάνεσαι ήδη κοντά και άνετα, δεν θα νιώσεις την ανάγκη να αλλάξεις αυτό που είναι. Αντίθετα, θα το αγκαλιάσεις.