Αν η το να χρονοτριβείς είναι η δεύτερη φύση σου, τότε σε καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν καταλαβαίνω τι παθαίνουμε εμείς οι άνθρωποι, αλλά κάθε φορά που έχουμε να παραδώσουμε κάποια δουλειά ή έχουν κάποιο συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο για κάτι θα βρούμε να κάνουμε χιλιάδες χαζά πράγματα εκείνη τη στιγμή. Ειδικά αν η δουλειά που έχουμε να κάνουμε είναι βαρετή.
Έχεις να τελειώσεις εκείνο το κεφάλαιο για το μάθημα που δίνεις αύριο; Κρίμα, γιατί πρώτα πρέπει να κάνεις τα πιάτα και μετά να βάλεις και μία σκούπα, να δοκιμάσεις τις μαγειρικές σου ικανότητες. Να βγάλεις τον σκύλο βόλτα και χωρίς υπερβολές να βάλεις τα βιβλία στη βιβλιοθήκη σου ανά ύψος και χρώμα. Και έτσι πριν καν το καταλάβεις, έχει φτάσει πια το καλοκαίρι.
Αυτό που μόλις περιέγραψα είναι εγώ και πραγματικά προσπαθώ να αλλάξω. Γιατί; Γιατί είναι πραγματικά ενοχλητικό και κάπως έτσι οι άνθρωποι δεν πετυχαίνουν ποτέ τους στόχους τους.
Όπως αποδείχθηκε, δεν είμαι η μόνη που βαριέμαι. Στην πραγματικότητα, έρευνες έχουν δείξει ότι ένα τεράστιο ποσοστό των ανθρώπων δεν καταφέρνουν να πετύχουν τους στόχους τους γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. “Η εύκολη λύση είναι να τα παρατήσεις,” αναφέρει η Δρ. Stephanie Burns. “Έτσι, η επιτυχία είναι κάτι το αξιοθαύμαστο.”
Γιατί όμως τα ποσοστά της αποτυχίας είναι τόσο υψηλά; Εύκολη η απάντηση! Διότι όπως είπαμε και πιο πάνω, είναι η εύκολη λύση. Από βιολογική άποψης, όταν οι οργανισμοί αισθάνονται πίεση είναι σχεδιασμένοι να απομακρύνονται. Έτσι και ο ανθρώπινος οργανισμός σταματάει ό,τι κι αν κάνει εξαιτίας του στρες.
Αν για παράδειγμα, πας στο πανεπιστήμιο με το αυτοκίνητο και μάταια προσπαθείς να βρεις να παρκάρεις δημιουργείται μία σύγχυση. Το πανεπιστήμιο είναι συνδεδεμένο με αυτήν την σύγχυση, αυτό μετά οδηγεί σε έλλειψη ενδιαφέροντος. Και αυτό με τη σειρά του σε απομακρύνει από τον στόχο σου. Σαν το φαινόμενο της πεταλούδας, όλα έχουν να κάνουμε με τις αποφάσεις που πρέπει να πάρεις.
Εκεί είναι που οι άνθρωποι χρονοτριβούν και χάνουν τους στόχους τους, συνηθίζουν στο να μην καταφέρνουν αυτά που θέλουν και βάζουν την τεμπέλα της “καθυστέρησης” στους εαυτούς τους σαν να είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό. Δεν είναι. Είναι θέμα συμπεριφοράς και είναι επίκτητο.
Αυτό που αναφέρει και συμβουλεύει η Δρ. Stephanie Burns είναι να προσπαθήσουμε να το αποβάλουμε διότι υπάρχει μία απίστευτη αίσθηση ανακούφισης και ελευθερίας στο τέλος κάθε δυσκολίας.
Για να ξεφύγω από αυτή τη κατάσταση, δοκίμασα 3 τακτικές, η πρώτη ειδικά με βοήθησε αρκετά. Κάθε μέρα για μία ώρα προσπαθούσε να τις ακολουθώ και τις βρήκα πραγματικά χρήσιμες.
Μη σκέφτεσαι όλα αυτά που έχεις να κάνεις
Οι στόχοι που πετυχαίνουν όλοι εκεί έξω δεν είναι πιο δύσκολοι από αυτούς που έχεις εσύ, και με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο τα καταφέρνουν. Πως; Έχει να κάνει με τον τρόπο σκέψεις σου. Στην πραγματικότητα δεν σκέφτονται αυτό που έχουν να κάνουν. Διότι τη στιγμή που γίνεται η σκέψη και την επεξεργάζεσαι, βαριέσαι στην ιδέα και μόνο να το κάνεις. Μην το σκέφτεσαι, απλά καν’ το.
Αν είναι να σκεφτείς κάτι, ας είναι το πώς θα νιώθεις μετά
Δεν πρέπει να σκέφτεσαι πως θα αισθάνεσαι μέχρι να τελειώσει η δουλειά σου αλλά πως θα νιώθεις στο τέλος. Πόσο καλά θα νιώθεις αν βάλεις άλλο ένα τικ στη λίστα σου; Και μετά πίστεψέ με θα είσαι έτοιμη να κάνεις πολλά περισσότερα.
Απλά ξεκίνα και αποφασίζεις αργότερα
Αυτό είναι αρκετά απλό και μπορούν να το καταφέρουν όλοι. Αυτή η τακτική ωστόσο έχει δύο βήματα που πρέπει να ακολουθήσεις. Αν μόλις φτάσεις στο σπίτι πας κατευθείαν να καθίσεις στον καναπέ, δεν θα πας να φτιάξεις βραδινό. Γιατί πολύ απλά δεν θα θες να πας από τον καναπέ στην κουζίνα. Το έχεις κάνει εικόνα; Έτσι θα πρέπει αρχικά να δράσεις ώστε να καταφέρεις κάθε μέρα μικρούς στόχους της καθημερινότητας. Το δεύτερο βήμα είναι να αποφασίσεις αν τελικά θέλεις να το συνεχίσεις ή όχι αρκεί να το έχεις προσπαθήσει. Τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει.
