Η Τζώρτζια Κουβαράκη, η ηθοποιός που συνδέσαμε όλοι με μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές της ΕΡΤ, “Τα καλύτερά μας χρόνια”, φέτος αποτελεί το πρόσωπο – κλειδί στη νέα σειρά του MEGA “Famagusta”, που αναμένεται να κάνει πρεμιέρα μέσα στον Ιανουάριο του 2024. Φαίνεται πως οι mini σειρές, που είναι το μέλλον της τηλεόρασης και των πλατφορμών streaming, είναι το στοιχείο της, καθώς συμμετέχει και στον 2ο κύκλο της σειράς “Άγιος Παΐσιος”, μια ακόμα σειρά που αφήνει το δικό της στίγμα στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. 

Αυτή τη φορά αφήνει πίσω της ρόλους κι απαντάει σε ερωτήματα ζωής.

Που και πως βρίσκεις το peace of mind σου;

Το peace of mind το στιγμιαίο, νιώθω ότι μπορείς να το βρεις σε πολλά πράγματα, για παράδειγμα μπορείς να το βρεις ένα μεσημέρι στην παραλία, που όλοι κοιμούνται κι εσύ ακούς τον ήχο της θάλασσας, μπορείς να το βρεις στο αυτοκίνητο, με ανοιχτό το παράθυρο, με το αεράκι να σε χτυπάει, και στο ράδιο να ακούγεται το αγαπημένο σου τραγούδι. Peace of mind είναι ένα φιλί από το παιδί μου. Το peace of mind όμως που συνδέει νου, ψυχή και σώμα, ακόμα το ψάχνω γιατί βρίσκεται σε αυτό το μεγάλο ταξίδι της ζωής, το ταξίδι που κάνουμε κάθε μέρα. Όλοι πρέπει να είμαστε σε αυτή την διαρκή αναζήτηση.

Ποιο είναι αυτό το ένα πράγμα που δεν θα κατανοήσεις ποτέ;

Δε θα καταλάβω ποτέ το χρόνο. Το τώρα περνάει και γίνεται το μετά, αλλά το μετά έχει γίνει ήδη τώρα. Ο χρόνος είναι τόσο περιορισμένος. Τον μετράμε σε λεπτά, σε ώρες, σε μέρες, αλλά είναι πραγματικά το πως τον αντιλαμβανόμαστε αυτό που τον ορίζει. Ανάλογα το πως αισθάνεσαι, η ώρα μπορεί να σου φανεί αιώνας, ή μπορεί να περάσει πολύ γρήγορα. Επίσης δε θα κατανοήσω ποτέ τα όνειρα που βλέπουμε στον ύπνο μας. Τι συμβαίνει εκείνη την στιγμή στον κάθε άνθρωπο; Τέλος, δε θα καταλάβω ποτέ τον άλλον άνθρωπο, τι σκέφτεται, τι νιώθει. Το μόνο που μπορώ να καταλάβω είναι ο πόνος του γιατί το νιώθουμε ακριβώς το ίδιο, είτε στο στομάχι μας, είστε στην καρδιά μας. Αυτό που δε θα κατανοήσω είναι η σκέψη του άλλου. Τα συναισθήματά που τον κινούν τα κατανοώ, αυτό που δε θα ξέρω όμως ποτέ είναι η αλήθεια του.

Μπορεί ένας μόνο άνθρωπος να αλλάξει τον κόσμο;

Κοίτα, αν κάποιος έχει στα χέρια τμια ατομική βόμβα και τη ρίξει, θα αλλάξει τον κόσμο, αλλά για ένα χρονικό διάστημα μόνο, γιατί όλα σε βάθος χρόνου μπορούν να ξαναχτιστούν. Άρα αλλάζει όντως ο κόσμος; Όχι. Άμα υπάρχει μια ιδέα, μια εφεύρεση, μια θεραπεία, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά κι αυτό επηρεάζεται από όλα όσα έζησε ο άνθρωπος που την βρήκε πριν από αυτό. Άρα  υπάρχει μια συλλογικότητα που συμβάλλει σε όλη την κατάσταση της αλλαγής. Ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει μόνος του τον κόσμο, αλλά θα έχει μια αρνητική απήχηση. Μια ομάδα έχει κάτι θετικό. Σε προσωπικό επίπεδο, μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο σου. Ο κόσμος μου εμένα άλλαξε όταν γέννησα τον γιο μου. Και ίσως να αλλάξει και για τους υπόλοιπους…

Είναι δικαίωμα να είμαστε ευτυχισμένοι ή πρέπει να το κερδίσουμε;

Πιστεύω ότι όταν γεννιόμαστε έχουμε το δικαίωμα να είμαστε ευτυχισμένοι. Όχι μόνο εμείς, αλλά κάθε πλάσμα που γεννιέται σε αυτή τη γη. Μετά όμως, όπως μας τα φέρνει η ζωή, πρέπει να την κερδίζουμε την ευτυχία. Κανένας άνθρωπος όταν μεγαλώνει δε μπορεί να μείνει απόλυτα αγνός πιστεύω, οπότε η κάθε αμαρτία έχει κι ένα τίμημα. Το τίμημα είναι ότι η ευτυχία από δικαίωμα γίνεται κάτι το οποίο πρέπει να κερδίζουμε.

Πόσο δύσκολο είναι να μείνουμε πιστοί στις αξίες μας σε έναν κόσμο που αλλάζει και μας προκαλεί συνέχεια;

Είναι πολύ δύσκολο. Υπάρχουν πολλά ερεθίσματα για να ξεφύγεις… Υπάρχουν πολλοί πειρασμοί. Οι αξίες βασίζονται στην ηθική, κι εσύ σαν άνθρωπος θέλεις μέσα σου να είσαι ηθικός, αλλά μπορεί να υπάρξουν πράγματα στη ζωή σου που θα σε κάνουν να ξεφύγεις από αυτό. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είσαι καλός άνθρωπος όμως.

Αν η ανθρωπότητα έχει έναν σκοπό, ποιός είναι αυτός;

Η ανθρωπότητα νόμιζει ότι ο σκοπός της είναι η πρόοδος, νομίζει ότι ο σκόπός είναι να μπαίνει συνέχεια σε μια μάχη για το “λίγο ακόμα”, που θα κάνει τα πράγματα καλύτερα. Ο σκοπός της όμως θα έπρεπε να είναι η ευτυχία, η αγάπη, η έρημη ειρήνη. Όπως θα έπρεπε να είναι και το εδώ και τώρα.

Συνδέονται όλα μεταξύ τους τελικά;

Απόλυτα. Είτε πάρεις έναν δρόμο, είτε πάρεις έναν άλλο δρόμο, θα έρθει εκείνη η στιγμή, που θα την ορίσει ο ακατανόητος χρόνος, και όλα όσα είναι να συμβούν θα συμβούν. Κάποια στιγμή θα γίνουν όλα, είτε στην αρχή, είτε στη μέση, είτε στο τέλος της διαδρομής μας.

Φωτογραφία: Ραφαήλ Φωτόπουλος 

Ευχαριστούμε πολύ το Peace of Mind (Πλατεία Υμηττού 3, Υμηττός) για τη φιλοξενία.