Οι Boxer Rebellion μόλις έβγαλαν καινούριο (πολλά υποσχόμενο) άλμπουμ με τίτλο “Promises” και έρχονται στην Αθήνα για πρώτη φορά στις 3 Νοεμβρίου στο Six d.o.g.s.

Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά δεν είναι πολύ γνωστά, και αν έχεις καλό αυτί ίσως ξεχωρίσεις την ιδιαιτερότητα της μουσικής τους πίσω από ένα σχεδόν εμπορικό κομμάτι. Θα μπορούσες να πεις ότι θυμίζουν κάτι σε The Cooper Temple Clause με ένα στοιχείο από τους The Verve.

Τα αγόρια ξεκίνησαν να παίζουν αυτή την indie rock μουσική γύρω στο 2001, στο Λονδίνο. Ξεκίνησαν λοιπόν ως Slippermen, αλλά κάπου μάλλον δεν τραβούσε η όλη κατάσταση. Τι να σου πω, λογικά το όνομα έφταιγε. Αφού όμως το άλλαξαν σε Boxer Rebellion, αναθεώρησαν λίγο και το είδος μουσικής που έπαιζαν, έγιναν λίγο alternative και η τύχη τους πήρε την πάνω βόλτα. Με το πρώτο τους support στον Lenny Kravitz και την εμφάνισή τους στο Glastonbury ανοίγοντας την συναυλία για τους Keane, δεν άργησαν να τους βρουν από την Poptones. Έτσι, τον Μάιο του 2005 έβγαλαν και το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο “Exits” και το Watermelon, άρχισε να ακούγεται στους κινηματογράφους ως soundtrack της ταινίας “Football Factory”. Λίγο καιρό μετά, η Poptones κατέρρευσε και το συγκρότημα έμεινε να κλείνει μόνο του συναυλίες και να χρηματοδοτεί για τους υπόλοιπους δίσκους του. Από τότε μέχρι και σήμερα, έχουν βγάλει τραγούδια και τραγούδια. Έχουν εισχωρήσει για τα καλά στο Hollywood και σίγουρα έχεις ακούσει ένα από τα τραγούδια τους σε κάποια από όλες τις σειρές που βλέπεις, ή σε καμιά ταινία τύπου Going the Distance ή The Art of Getting by.

Το δεύτερο άλμπουμ τους Union βγήκε και “Καλύτερο Εναλλακτικό Άλμπουμ” το 2009 από τους αρμόδιους της Apple, στο iTunes. Αυτός ο δίσκος μοιάζει δηλαδή να έκανε θραύση γιατί δεν παρέλειψε το Q Magazine να κάνει και την δική του δήλωση, λέγοντας πως “Αποπνέει κάτι σε Radiohead όταν έβγαλαν το The Bends”. Εμένα πάντως αν με ρώταγες πριν την έρευνα που έκανα πάνω στους Boxer Rebellion, θα σου έλεγα πως μου θυμίζουν αρκετά τους The National. Και επειδή εγώ τρελή δεν είμαι, το λέει και η Stereoboard, “Είναι φανερό πως έχουν επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τους The National και τους British Sea Power”.

Έχουν παίξει και με Editors και τους Raveonettes. Not bad.

Άντε παιδιά, πάντα τέτοια.