Ωραίες οι ιστορίες αγάπης και τα ρομαντικά ραντεβού που δε συμβαίνουν ποτέ στην πραγματικότητα, όμως μας αφήνουν μία γλυκόπικρη γεύση. Η σύγκρισή τους με την πραγματικότητα μας κάνει ματαιόδοξους. Είναι όμορφο να κλαίμε στις ταινίες, εξωτερικεύουμε τα συναισθήματά μας. Ωστόσο, κλάψαμε αρκετά και σε ιστορίες που δεν αφορούσαν κάποιον ανεκπλήρωτο έρωτα ή έναν τραγικό χωρισμό μιας ιστορίας αγάπης. Γι’ αυτό είναι ευκαιρία να δούμε και εκείνες τις ταινίες που συγκινούν δίχως να αφορούν μια ιστορία αγάπης. Ή μάλλον αφορούν την αγάπη, ως μια πιο πολύπλευρη έννοια.
The Boy in the Striped Pyjamas ( Το Αγόρι Πίσω από το Συρματόπλεγμα ) – 2008
Μια ταινία που πηγάζει από την ιστορία ενός βιβλίου ή μάλλον που εμπνέεται από γεγονότα της πραγματικότητας. Βλέπουμε την απογοήτευση ενός 8χρονου αγοριού εβραϊκής καταγωγής που βρίσκεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι εξελίξεις της υπόθεσης είναι αναπάντεχες. Τα μάτια ενός παιδιού είναι ολοφάνερο πως δε γνωρίζουν από περιορισμούς και φοβίες. Η παιδική αθωότητα είναι κάποιες φορές πιο ασφαλής από τη σκληρή αλήθεια και το αβέβαιο της ζωής.
Hachiko – 2009
Ακόμη μια φορά που ο Ρίτσαρντ Γκιρ πρωταγωνιστεί σε ταινία που μας έκανε να μη μπορούμε να σταματήσουμε να κλαίνε. Στην πραγματικότητα πρωταγωνιστής είναι ένας σκύλος Akita με ανθρώπινα αισθήματα. Η υπόθεση βασίζεται σε μία πολύ συγκινητική πραγματική ιστορία.
Την ιστορία μετέφερε στην οθόνη ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Σεϊτζίρο Κογιάμα το 1987, σε σενάριο του Κανέτο Σίντο. Στην αρχή ο καθηγητής Πάρκερ Γουίλσον βρίσκει ένα εγκαταλελειμμένο σκυλί στο σταθμό των τρένων και το παίρνει στο σπίτι του με σκοπό να το επιστρέψει στον ιδιοκτήτη του. Όταν κανένας δεν διεκδικεί το σκυλί, ο καθηγητής αποφασίζει να το κρατήσει. Στην πορεία της ταινίας όλα ανατρέπονται.
Interstellar – 2014
Μια ακόμη εξαιρετική δημιουργία του Κρίστοφερ Νόλαν. Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που άγγιξε το κοινό, αλλά και τους κριτικούς. Ο πλανήτης βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω έντονης ξηρασίας. Το μέλλον της ανθρωπότητας μοιάζει αβέβαιο. Τελευταία της ελπίδα ένα ταξίδι σε τρεις πιθανούς κατοικήσιμους πλανήτες ενός μακρινού γαλαξία. Οι τολμηροί αστροναύτες της αποστολής όμως, ανάμεσά τους και ο χήρος πατέρας δύο μικρών παιδιών, δεν ξέρουν αν και πότε θα επιστρέψουν. Δε βλέπουμε εξωπραγματικά εφέ. Ό,τι περιγράφει είναι πράγματα που οι επιστήμονες σήμερα πιστεύουν ότι είναι πιθανά στο μακρινό μέλλον και δεν παραβιάζουν κανένα νόμο της φυσικής. Η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν σε όλο της το μεγαλείο.
Η θεωρία των Πάντων – 2004
Ο Στίβεν Χόκινγκ υπήρξε κάποτε νεαρός φοιτητής στην Οξφόρδη. Δεν ήξερε ακριβώς τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, δεν ήξερε ακριβώς τι να πει στα κορίτσια στα πάρτι. Μέχρι που στα 21 του χρόνια συλλαμβάνει την ιδέα της πτυχιακής του εργασίας, μία φιλόδοξη μελέτη του χρόνου. Όλα ανατρέπονται τη στιγμή που μία ιατρική διάγνωση του αποκαλύπτει ότι πάσχει από τη νόσο του κινητικού νευρώνα και όλη η ζωή του αλλάζει. Όμως με τη Τζέιν συνειδητά και δυναμικά στο πλευρό του, πείσμα, δύναμη κι αυτό το εκπληκτικό, τεράστιο μυαλό του, ο Χόκινγκ νίκησε τα προσωπικά του όρια κι έζησε για να αλλάξει κι αυτά της γενικής σχετικότητας, της βαρυτικής μοναδικότητας, της κβαντικής μηχανικής.
Το πράσινο μίλι – 1999
Μια δραματική ταινία που με τις ερμηνείες των ηθοποιών της κατάφερε να μας συγκλονίσει. Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Stephen King, ενώ έκανε και μεγάλη εισπρακτική επιτυχία με 286,8 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις παγκοσμίως. Στις φυλακές του Κολντ Μάουντεν, οι θανατοποινίτες κατάδικοι περιμένουν τη μέρα που θα διανύσουν το «Πράσινο Μίλι», το διάδρομο που οδηγεί από τα κελιά τους στην ηλεκτρική καρέκλα. Υπάρχουν πολύ περισσότερα μυστήρια στον παράδεισο και την κόλαση απ’ όσα μπορούσαν να φανταστούν, καθώς η αλήθεια αναδύεται με παλιρροϊκά κύματα που μόνο ο Stephen King μπορεί να δημιουργήσει, καταλήγοντας σε μια απρόσμενη, εκρηκτική αποκάλυψη. Σε αυτό το σημείο, αφού ξαναδούμε την ταινία πρέπει να πούμε ένα ακόμα αντίο στον ανθρώπινο γίγαντα που πρωταγωνίστησε στην ταινία και μας συγκίνησε. Αντίο και πάλι Μάικλ Κλαρκ Ντάνκαν, ευχαριστούμε για αυτές τις στιγμές που θα θυμόνται και οι επόμενες γενιές.
