Για κάποιους από εμάς το άγχος της αναμονής θα είναι πάντα παρόν, ικανό να διαποτίσει ακόμη και τις πιο όμορφες στιγμές προσμονής. Θα είναι παρόν ακόμη και όταν αυτό το πολυαναμενόμενο κάτι είναι μια ευχάριστη κατάσταση όπως το night-out του Σαββάτου, ένα ταξίδι που σχεδιάζαμε μήνες, μία συναυλία για την οποία αγωνιστήκαμε να κλείσουμε εισιτήρια κ.τ.λ.

Ίσως μάλιστα και η καραντίνα να μην βοήθησε με αυτό, αφού συνήθειες όπως η Σαββατιάτικη έξοδος ή μια εκδρομή, βγήκαν εντελώς από τον χάρτη και κατέληξαν να θεωρούνται προνόμια μιας άλλης εποχής.

Και κάπως έτσι, έχοντας αποποιηθεί για μεγάλο διάστημα αυτές τις άλλοτε δεδομένες στιγμές χαράς και ξεγνοιασιάς, η επιστροφή στην πρότερη κατάσταση μπορεί για πολλούς να φαντάζει δύσκολη. Ή και ύποπτη. Και ενδεχομένως απελπιστικά στρεσογόνος.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Οι ειδικοί το ονομάζουν “αμυντικό πεσιμισμό” (αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο κύριος Σουπενάουερ πάνω σε αυτό) και αν έπρεπε να το περιγράψουμε θα λέγαμε ότι είναι κάτι σαν μια υποσυνείδητη ασπίδα απέναντι στην ενδεχόμενη απογοήτευση ή στον κίνδυνο που μπορεί να εκτεθούμε αν κάτι δεν έρθει όπως περιμέναμε. Είναι αυτό που σε ρωτάνε “Πώς έγραψες στο διαγώνισμα;” και απαντάς μέσα στο άγχος και τον πανικό “Χάλια” ή “Δεν ξέρω” ενώ ξέρεις ότι αντικειμενικά έχεις γράψει τα πάντα.

Και ναι, σε μικρές δόσεις αυτή η στάση μπορεί να αποβεί πολύ βοηθητική, ίσως και σωτήρια. Ας μην ξεχνάμε ότι και το να αιθεροβατείς μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνο.

Τι συμβαίνει όμως όταν αυτό το άγχος της αναμονής καταλήγει να καταστρέφει πλήρως το joie de vivre σου, στερώντας σου την ευκαιρία να βιώσεις ευχάριστες καταστάσεις (τις οποίες ίσως και να επεδίωκες πολύ καιρό);

Πώς θα μετουσιώσεις το άγχος σε ενθουσιασμό

1. Κατέγραψε τις ανικανοποίητες επιθυμίες σου και δες πως αυτές μπορούν να υποκινούν το αίσθημα άγχους

Σχεδιάζεις για παράδειγμα ένα ταξίδι, και το άγχος που σου γεννά η σκέψη ότι πρέπει να πακετάρεις, να κλείσεις εισητήρια, να μιλήσεις με τον τύπο του AirBnB κτλ δεν σε αφήνει να χαρείς αυτό που έρχεται. Κάπου εδώ αξίζει να κάνεις μια στάση και να επανεξετάσεις τα πράγματα. Είναι η κράτηση και οι βαλίτσες που σε αγχώνουν ή η πιθανότητα να στερηθείς αυτό το πολυπόθητο ταξίδι;

Και αφού έχεις καταφέρει να προσδιορίσεις το αληθινό στρεσσογόνο στοιχείο, δες τι μπορείς να κάνεις ώστε να πάνε τα πράγματα όπως τα θέλεις.

2. Αποδέξου το ότι είσαι λιγάκι απαισιόδοξη (και είναι οκ)

Αν θέλεις να δώσεις τέλος σε μια δυσάρεστη συνθήκη, πρέπει πρώτα να την αναγνωρίσεις και να την αποδεχτείς. Κάποιοι συμβαίνει να είναι από τη φύση τους λίγο πιο αγχώδεις ή απαισιόδοξοι και αν εσύ είσαι ανάμεσα σε αυτούς, that’s ok. Όπως είπαμε, υπάρχει πάντα και μια θετική προέκταση στο να τηρείς μια πιο μετρημένη στάση απέναντι στα πράγματα. Τι κι αν το άγχος της αναμονής είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου; Δέξου το χωρίς ενοχές (να θυμάσαι ότι όλοι κάτι κουβαλάμε), και δες πως μπορείς να το χρησιμοποιήσεις προς το συμφέρον σου.

3. Μετέτρεψε την υπερένταση σε παραγωγική διάθεση

Γιατί αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι το ήπιο άγχος μπορεί τελικά να είναι χρήσιμο. Πάρε λοιπόν το άγχος της αναμονής του ταξιδιού, του πρώτου ραντεβού, της πρώτης μέρας στη δουλειά ή τη σχολή, και κάνε το κινητήρια δύναμη που θα σου εξασφαλίσει όλες εκείνες τις συνθήκες που πρέπει να ικανοποιηθούν προκειμένου να πάνε όλα κατ’ ευχή. Χρησιμοποίησέ το εποικοδομητικά, ώστε να αποφύγεις την αναβλητικότητα που αργότερα θα εντείνει το αίσθημα του πανικού.

Φτιάξε, για παράδειγμα, αυτές τις βαλίτσες από τώρα. Ξεκίνα να σκέφτεσαι τι outfit θα φορέσεις από τώρα. Κατάστρωσε ένα plan B από τώρα. Και γενικώς, κάνε μια λίστα με πράγματα που θα σε βοηθήσουν να μετουσιώσεις την ενέργεια που σου δίνει το άγχος της αναμονής, σε παραγωγικότητα.

4. Επιβράβευσε τον εαυτό σου

Δεν έχει σημασία αν για τους περισσότερους κάτι είναι εύκολο την ίδια στιγμή που εσύ παλεύεις να το πάρεις ψύχραιμα. Και κατ’ επέκταση δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν κοπίασες για να διαχειριστείς το άγχος που σου δημιούργησε η αναμονή μιας ευχάριστης κατάστασης. Δεν μπορούμε όλοι να φοράμε τα γυαλιά της Λολίτας και να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από ροζ καρδούλες, και αυτό είναι ok.

Αν εσύ, που ξέρεις καλύτερα από τον καθένα τον αυτό σου, αξιολογείς ως επίτευγμα τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκες μια δεδομένη κατάσταση, τότε μην διστάσεις να σου δώσεις τα εύσημα.