Ή του ύψoυς ή του βάθους.

Ή της λογικής ή της λογικής του παραλόγου.

Ή του μαύρου ή του άσπρου.

Ή του “όλοι μαζί” ή του “όλοι σας και μόνος μου”

Μπορεί να τον δεις να κάθεται σε ένα τραπέζι με είκοσι άτομα, να μιλάει με όλους τους και ταυτόχρονα να μιλάει στο κινητό, να στέλνει μηνύματα σε φίλους, στην οικογένεια του, να διαβάζει μέιλς της δουλειάς, να σηκώνεται να χορέψει.

Μπορεί να τον δεις με εκατό ανθρώπους παρέα.

Αλλά αν τον κοιτάξεις καλύτερα κι αν τον ξέρεις λίγο πιο βαθιά από όσο τον ξέρει εκείνος που γνώρισε πριν λίγο αλλά μιλάει μαζί του δυο ώρες θα καταλάβεις πως ο Υδροχόος είναι μόνος του. Ακόμα κι όταν είναι με τόσους πάρα πολλούς είναι ακόμα περισσότερο μόνος του.

Μπορεί να μην τον δεις καθόλου για μια βδομάδα, για έναν μήνα, για έναν χρόνο.

Γιατί θα έχει επιλέξει να αποτραβηχτεί από τους πολλούς.

Αλλά μέσα στην μοναχικότητά του αυτή δεν θα νιώθει καθόλου μοναξιά

Θα είναι σαν να έχει όλη την παρέα του κόσμου όταν θα κάθεται μόνος του για ώρες και θα παρατηρεί ένα λουλούδι, θα διαβάζει τα “άπαντα Καβάφη”, θα λύνει σταυρόλεξα, θα φτιάχνει τις ντουλάπες του, θα βλέπει βίντεο για τις συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές, θα πηγαίνει μόνος του σε μουσεία και εκθέσεις, θα κάνει μόνος του αφιέρωμα στο “αυστριακό σινεμά” και θα βλέπει απανωτά ταινίες μόνος του, θα γράφει βιβλία που ποτέ δεν πρόκειται να εκδώσει, θα είναι κλεισμένος σε μια βιβλιοθήκη και θα ψάχνει πληροφορίες για το ντύσιμο στην εποχή του Μεσαίωνα, θα μαγειρεύει με τις ώρες ανακατεύοντας πιπεριές με σφένδαμο και όλα τα ετερόκλιτα υλικά μεταξύ τους ανακαλύπτοντας συνταγές που δεν τρώγονται, θα φτιάχνει παζλ με 50.000 κομμάτια, θα ακούει μουσική ξεκινώντας απο Βασίλη Καρρά για να καταλήξει στην Μαρία Κάλλας, θα κάθεται και θα κοιτάει τον τοίχο απέναντι του, θα χαζεύει άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες, θα διαβάζει άρθρα για την διάσπαση του ατόμου, θα μπαίνει στο μετρό χρονομετρώνταςμε μαθηματική ακρίβεια την απόσταση μεταξύ των σταθμών,όταν θα… , θα…, θα…., θα…. μόνος του θα είναι σαν να έχει την περισσότερη παρέα του κόσμου. Κι ας είναι μόνος του.

Εύκολα θα καταλάβεις πότε ένας Υδροχόος θέλει να μείνει μόνος του

Θα είναι όταν ξαφνικά θα χαιρετήσει την παρέα του ξαφνικά, λέγοντας “πάω τώρα εγώ”.

Θα είναι όταν εκεί που συζητάει με πάθος και ενδιαφέρον θα μοιάζει σαν να μην ακούει, σαν να έπεσε το ρεύμα, σαν να έπαθε μπλακ άουτ.

Θα είναι όταν δεν θα απαντάει σε κανένα τηλέφωνο.

Θα είναι όταν δεν θα απαντάει σε κανένα μήνυμα.

Θα είναι όταν μετά από πενήντα αναπάντητα τηλέφωνα και διακόσια αναπάντητα μηνύματα θα στείλει ένα απλό “μιλάμε”, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Θα είναι όταν θα πει “πάω να πάρω τσιγάρα” και δεν θα γυρίσει σε διάστημα συντομότερο των δύο μηνών.

Θα είναι όταν θα πει “πάω να ξαπλώσω” και θα κλείσει την πόρτα του υπνοδωματίου και θα την ανοίξει μια βδομάδα αργότερα.

Θα είναι όταν θα έχει ανάγκη να μείνει μόνος του.

Δεν φεύγει για να τον ψάξουν

Φεύγει για να ψάξει κάτι άλλο

Πολλά περισσότερα άλλα για να μην ψάξει τον εαυτό του.

Εκείνος που ψάχνει να μάθει τους πάντες και τα πάντα τρέμει στην ιδέα πως κάποιος μπορεί να ψάξει εκείνον.

Μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Η ερώτηση “πού είσαι?”, ή η ερώτηση “πού χάθηκες;” που μπορεί να κάνει κάποιος με γνήσιο πραγματικό ενδιαφέρον για εκείνον μπορεί να είναι προσβλητική, αδιάκριτη και απειλητική,

Ακόμα κι αν καμιά φορά την κάνει και ο ίδιος στον εαυτό του.

Εκείνος ο ίδιος που φαίνεται να απολαμβάνει τόσο την παρέα και την παρουσία των άλλων, εκείνος ο ίδιος είναι φορές που την αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι.

Όταν θέλει να είναι μόνος του θα μείνει μόνος του.

Αλλά δεν θα νιώθει μόνος του.

Ή τουλάχιστον δεν θα τον ενοχλεί η μοναξιά του αυτή.

Θα επιστρέψει κάποια στιγμή ξαφνικά και θα απορήσει που κάποιοι είχαν ανησυχήσει με την εξαφάνιση του.

“Καλά πώς κάνεις έτσι;”, θα απαντήσουν. “Ήθελα λίγο χρόνο για εμένα”. Κι ας είναι αυτός “ο λίγος χρόνος” δυο μήνες.

Κι ας είναι αυτό το “για μένα”, μακριά από ανθρώπους που τους έκανε να πιστέψουν πως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτούς.

Αυτός, ο υπερασπιστής της ανθρωπιστικών συναισθημάτων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο υπέρμαχος του αλτρουισμού και της αλληλεγγύης μοιάζει σαν να μην αναγνωρίζει καμία υποχρέωση δική του να εξηγήσει γιατί χάθηκε, γιατί απομονώθηκε, και μοιάζει σαν να μην αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα στον άλλο να θυμώσει, να στεναχωρηθεί, να πονέσει με την εξαφάνιση του.

Εκείνος που θεωρεί πως είναι υποχρέωση όλων να σέβονται, να νοιάζονται, να ενδιαφέρονται για τον άλλο μοιάζει να αδιαφορεί για τους πάντες όταν αυτός θέλει να μείνει μόνος χωρίς να δώσει καμία εξήγηση, καμία απάντηση, καμία παρουσία.

Ίσως γιατί πολύ απλά θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να φεύγει και να ξαναέρχεται.

Χωρίς όμως να υπολογίζει ή έστω να σκέφτεται πως είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να μην περιμένει κανενός τον γυρισμό.

Άσπρο και Μαύρο.

Όλοι και κανένας,

Αυτός είναι ο Υδροχόος.

Ο πιο κοινωνικός μοναχικός άνθρωπος που ευχή και κατάρα να (μην) γνωρίσετε.

Γιατί αν τύχει να γνωρίσετε και να αγαπήσετε ποτέ θα πρέπει να μάθετε πως μια ζωή χωρίς αυτόν, χωρίς “γκρι” πονάει πολύ. Και είναι τουλάχιστον βαρετή.

Όσο για το να το ξέρει αυτό εκείνος;

Ίσως και να το ξέρει.

Αλλά επειδή φοβάται το “γκρι” που φτιάχνουν μαζί το άσπρο και το μαύρο για αυτό απομονωνέται. Όταν βλέπει κάποιο μαύρο να πλησιάζει “επικίνδυνα” το δικό του άσπρο.

Ίσως και να προτιμά το δικό του “άσπρο” ή “μαύρο”, επειδή φοβάται για τον εαυτό του αυτό που εύχεται και πολεμά για τους άλλους ανθρώπους. Το “γκρι” που δημιουργεί το “μαζί”.

Αφήστε τον να φύγει.

Κι αν αντέχετε περιμένετε τον γυρισμό του.

Γιατί όσο και να μην το αντέχει ο Υδροχόος πάντα γυρνάει.

Ακόμα κι αν το κάνει αυτό για να δει για ποιο λόγο έφυγε.