Αν σε ρωτούσα ποιο τραγούδι σκέφτεσαι όταν κάποιος σου αναφέρει τη Νέα Υόρκη, τότε κατά πάσα πιθανότητα το τραγούδι αυτό θα ήταν το «Empire State of Mind» και όχι άδικα. Το τραγούδι αυτό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την «πόλη που δεν κοιμάται ποτέ» για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί αντηχεί παντού στη μεγαλούπολη, σε δρόμους, στενά, γέφυρες και πλατείες και σε βάζει στο σωστό mood από το πρώτο λεπτό. Και, δεύτερον, γιατί αναπαριστά με τον καλύτερο τρόπο αυτό που αντιπροσωπεύει η Νέα Υόρκη: Τον προορισμό που σου θυμίζει ότι όλα τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.

Αυτό ήταν και για μένα πάντοτε η Νέα Υόρκη, ένα όνειρο που ήθελα να κατακτήσω. Ο νούμερο 1 ταξιδιωτικός μου στόχος εκτός Ευρώπης. Το μέρος που πάντα ήθελα να επισκεφθώ. Ένιωθα ρίγος κάθε φορά που σκεφτόμουν τον εαυτό μου να διασχίζει τις μεγάλες λεωφόρους της μητρόπολης του κόσμου και, όταν τελικά έκλεισα τα εισιτήρια, το συναίσθημα της αναμονής γι’ αυτό το ταξίδι ήταν σχεδόν συγκινητικό.

Πώς είναι να έρχεσαι αντιμέτωπος με το όνειρό σου;

Θα έλεγα ότι όσοι επιχείρησαν να μου περιγράψουν τα συναισθήματα που σου δημιουργεί αυτό το ταξίδι έπεσαν μέσα: «Είναι σαν να πρωταγωνιστείς σε ταινία», «Όλα αυτά που έβλεπες τόσο καιρό στην οθόνη σου, τώρα θα τα ζήσεις», «Είναι παράξενα γνώριμο να περπατάς στους δρόμους της», ήταν μόνο μερικά απ’ όσα άκουσα πριν ταξιδέψω. Και, με κάθε φράση τους, η επιθυμία μέσα μου φούντωνε.

Από τις πρώτες κιόλας στιγμές που αναπνέεις τον φορτωμένο αέρα της Νέας Υόρκης ξέρεις ότι όλα εδώ υπάρχουν σε υπερθετικό βαθμό: Κτήρια τόσο ψηλά, που το βλέμμα σου αδυνατεί να φτάσει ως την κορυφή τους. Κόσμος και φασαρία, που κάνουν όμως τα πάντα να μοιάζουν πιο γοητευτικά. Κίνηση, που σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς η Carrie Bradshaw, παίρνοντας ταξί, έφτανε στην ώρα της. Και το κυριότερο: Άνθρωποι χαρούμενοι, ανάλαφροι, με πάθος για ζωή. Η μεγαλούπολη δε τους έχει «ρουφήξει» την ψυχή, όπως βλέπουμε να συμβαίνει σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα. Αντίθετα, είναι η πηγή της ενέργειάς τους, της όρεξής τους να βγουν έξω και να ζήσουν στο έπακρο κάθε στιγμή.

Κι αυτό γιατί η Αμερική δεν κουβαλά τόσο έντονα το βάρος της εργασιομανίας και της -επιτηδευμένης πολλές φορές- κουλτούρας κι αισθητικής που υπερπροβάλλει η Ευρώπη. Αν παρομοίαζα τη Νέα Υόρκη με μια ανθρώπινη υπόσταση, θα την περιέγραφα ως μια γυναίκα που ξέρει ακριβώς ποια είναι και τι αξίζει και δεν χρειάζεται να το «φωνάζει». Μια γυναίκα που γνωρίζει πως όσοι την αντικρίζουν την έχουν ήδη ερωτευτεί γι’ αυτό που είναι. Είναι σαγηνευτική με έναν τρόπο που καμία άλλη πόλη δεν μπορεί να αντιγράψει. Και το απολαμβάνει.

Και μη βιαστείς να σκεφτείς «και τότε γιατί έφτιαξαν αυτούς τους τεράστιους δρόμους και τα πανύψηλα κτήρια, αν όχι για να μας εντυπωσιάσουν;». Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αλλιώς γνωστές και ως «χώρα των ευκαιριών» ακριβώς γι’ αυτό: Γιατί είναι μια χώρα φτιαγμένη από όνειρα. Όνειρα ανθρώπων που εγκατέλειψαν κάποτε τις πατρίδες τους, που σφάζονταν για κομμάτια γης και πόρους εκμετάλλευσης και διέσχισαν τον ωκεανό, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Γιατί πίστεψαν ότι μπορούν να ζήσουν κάτι καλύτερο κι αυτό ακριβώς έκαναν. Έφτασαν ως εδώ με μοναδική τους αποσκευή τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους κι έφτιαξαν μια χώρα που σήμερα ασκεί γοητεία σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Δεν χρειάζεται να αναζητήσεις το μεγαλείο αυτής της πόλης σε συγκεκριμένα σημεία, γιατί απλά είναι διάσπαρτο παντού: Από τη Wall Street, όπου «χτυπά η καρδιά» της παγκόσμιας οικονομίας και το Liberty Island, που φιλοξενεί το σύμβολο του «νέου κόσμου», το Άγαλμα της Ελευθερίας, μέχρι τις συνοικίες με το δικό τους, ξεχωριστό χρώμα, όπως το Soho και το Bronx, τη γέφυρα του Brooklyn, που «ενώνει» την «καλή» κοινωνία με την εργατική τάξη, το υπέροχο Grand Central Park, που απορροφά τη βαβούρα της πόλης και σε αφήνει με μια αίσθηση εσωτερικής γαλήνης, αλλά και την κορωνίδα της πόλης, την πολύβουη Times Square, με τις μεγάλες ψηφιακές οθόνες και τα τόσα φώτα της, που σχεδόν δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις αν είναι μέρα ή νύχτα.

Φτάνοντας σε αυτή τη φαντασμαγορική πλατεία, κάτσε για λίγο στα περίφημα κόκκινα σκαλοπάτια της και κοίτα γύρω σου. Τι βλέπεις; Ίσως σου έρθει στο μυαλό ο στίχος του τραγουδιού, «concrete jungle where dreams are made of». Αυτό είναι, ένα μεγαλείο που κάποτε έμοιαζε απίστευτο στους περισσότερους, αλλά και σε σένα μέχρι να έρθεις εδώ και να το αντικρίσεις με τα μάτια σου. Έναν κόσμο φτιαγμένο από όνειρα.

Τα δικά σου πού είναι; Ίσως τα έχεις καταχωνιάσει σε ένα μπαούλο του μυαλού σου. Ίσως η καθημερινότητα σε απορρόφησε και δεν πρόλαβες να τα κυνηγήσεις. Ίσως δεν τα πίστεψες αρκετά. Κοίτα γύρω σου. Όλα όσα βλέπεις δεν θα υπήρχαν αν κάποιοι δεν είχαν πιστέψει στα όνειρά τους. Αυτό σου ψιθυρίζει στο αυτί η Νέα Υόρκη, πως τίποτα δεν είναι αδύνατο, πως όλα τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν. Αρκεί να το πιστέψεις.

Φεύγοντας, μην ξεχάσεις να βάλεις στις αποσκευές σου αυτή τη σκέψη. Δεν έχει σημασία αν θα ξεχάσεις κάποιο άλλο από τα πράγματά σου. Αρκεί να μην ξεχάσεις αυτό.

@vicky.veniou Concrete jungle where dreams are made of No place in the world that could compare #newyork #christmas #dreams #dreamdestination ♬ Empire State Of Mind – JAY-Z