Πριν μπούμε στο σύνθημα, θα πω το δικό μου παρασύνθημα: «Σου εύχομαι ένα συνειδητό πέρασμα στο φως».

Ας περάσουμε λοιπόν στην ιστορία του κύριου Νίκου. Ο κύριος Νίκος είναι ένας άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο. Τον ξέρω και από την καλή και από την ανάποδη. Είναι ο άνθρωπος που μου έμαθε την έννοια του χωριού, της συμβουλής, της οικογένειας. Εκείνος που μου δίδαξε πολλά για την αγάπη.

Ο κύριος Νίκος λατρεύει τη γυναίκα του και κυρίως τα εγγόνια του. Τα είδε να μεγαλώνουν και μαζί τους έμαθε πως είναι να μεγαλώνεις κι εσύ μαζί τους. Είναι κοντά στα 85 και δεν φοβάται να πει πως τη ζωή την έζησε, κι ας μην την έχει χορτάσει ακόμη.

Μια ολιγόλεπτη συζήτηση μαζί του υπήρξε αρκετή για να γράψω αυτό εδώ το κείμενο. Τα λόγια του λοιπόν ήταν η αφορμή για να φέρω στο επίκεντρο τη λέξη «ψυχοσωματικά».

«Υπάρχει μια αντίληψη ότι η νεότητα είναι σημαντική για τον άνθρωπο και κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να επανέλθουμε σε αυτήν. Να σκεφτείς ότι στην ηλικία σου τα κορίτσια της εποχής μου δεν ήταν τόσο περιποιημένα όσο εσύ. Σπανίως έβλεπα κορίτσια να φοράνε κραγιόν. Δεν λέω, οι καιροί αλλάζουν αλλά να, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από το να θέλουμε να μοιάσουμε στην εποχή που ήμασταν ανώριμοι». Κατάλαβες;

Προσπαθώ

Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω πως ο κόσμος είναι ίδιος με τη διαφορά ότι άλλαξαν και συνεχίζουν να αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς τα πρότυπα. Και αυτό είναι εντάξει, αρκεί να θυμόμαστε στη διαδρομή ποιοι είμαστε και που θέλουμε να πάμε.

«Στο δεύτερο μισό της ζωής μας αποκτούμε χαρίσματα εσωτερικά, ψυχικά που είναι πολύ πιο σπουδαία από αυτά της νεότητας», συμπληρώνει.

«Έχω λοιπόν και εγώ καρκίνο. Και λοιπόν; Το ανακάλυψα πρόσφατα. Καλύτερα; Ίσως να είναι και καλύτερα, ναι. Γιατί έχω μεγαλύτερες πιθανότητες να μην πεθάνω από αυτό και γιατί τα «Σαγαπώ» που έχω πει είναι αμέτρητα, ιδιαιτέρως τον τελευταίο καιρό».

«Ο καρκίνος μάλλον θα με ξεχάσει».

«Στο νοσοκομείο μίλησα με έναν ειδικό, εκείνος με ρώτησε αν έχει συμβεί κάτι αρκετά δυσάρεστο ποτέ στη ζωή μου. Σκέφτηκα από που να πρώτο ξεκινήσω και τελικά απάντησα πως δόξα τον θεό έχω υπάρξει απίστευτα τυχερός και ευλογημένος στη ζωή μου. Με κοίταξε σαν να του φάνηκα περίεργος αλλά εμένα σκασίλα μου, μου αρκεί που ξέρω την αλήθεια».

Τα συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν

«Τα συναισθήματα ετών που ποτέ δεν προσπάθησα να εκφράσω, είμαι σίγουρος πως ξεκίνησαν να κατοικούν πάνω στο σώμα μου. Έχουμε ψυχοσωματικές αρρώστιες γιατί είμαστε εκ φύσεως ψυχοσωματικοί. Αυτή είναι η αλήθεια μου και νομίζω πως αυτό πλέον πιστεύω. Η αιτία του καρκίνου νιώθω βέβαιος πως οφείλεται σε μια απώλεια που καθόρισε την ζωή μου αλλά δεν την αλλοίωσε. Το διάβασα, το έψαξα, το αισθάνομαι, το έχει πει και ο Ιπποκράτης. Οι ευαίσθητοι αν δεν σωθούν, σίγουρα θα «νοσήσουν» από κάτι».

«Κυρίως η ψυχή τους, κι αν η ψυχή νοσεί παιδί μου, τότε όλο το σώμα παραλύει και το χειρότερο είναι πως κανένας δεν καταλαβαίνει, παρά μόνο συμμετέχουν όλοι χορεύοντας κοντά σου, σε ένα όνειρο που δεν τελειώνει. Σε ένα όνειρο που λέγεται ζωή. Ένας άνθρωπος λοιπόν θα νοσήσει επειδή είναι εχέμυθος, εσωστρεφής, πολύ κτητικός, έχει πολύ μεγάλη ανάγκη από έλεγχο, φόβο μην χάσει, μην τυχόν χάσει ότι κατέχει».

«Όσοι δεν αφήνουν να εκδηλωθεί το συναίσθημα, στο λέω και βάλε το καλά στο μυαλό σου, έχουν τεράστιο κίνδυνο να απειληθούν από ψυχοσωματικές διαταραχές. Είτε δεν εκδηλώνουν την θλίψη τους, είτε δεν εκφράζουν την χαρά τους. Και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά, μη σκεφτείς να επιλέξεις».

Το υγιές πένθος αποκλιμακώνεται

«Ένα πένθος, το οποιοδήποτε – από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο, κακά τα ψέματα δεν τελειώνει και δεν μπορεί να τελειώσει μάλλον ποτέ. Μπορεί όμως να βρει την δύναμη να μοιάζει υγιές και όχι παθολογικό. Το διαπίστωσα στην πράξη».

«Να μιλάς, για τα πάντα και για όσα σκέφτεσαι, όπως σου μιλάω εγώ τώρα. Να εκφράζεσαι, να κλαις, να γελάς, να θυμώνεις. Να τα κάνεις όλα άνω κάτω για αυτούς που αγαπάς και να μάθεις όσο ζεις να δουλεύεις σκληρά για το «μέσα» σου. Με εκείνους που σε ακούν με τα σωθικά τους. Με εσένα που μπορείς και λες πως αντέχεις. Αντέχεις;»

«Ρώτα την ψυχή σου γιατί το σώμα μετά από ένα σημείο δεν πονάει καν, και αυτό να ξέρεις θα είναι πάντα το χειρότερο σημείο».