Ο Δημήτρης Γκουτζαμάνης, είναι ένας «δίχως φρένο» ηθοποιός, καθώς συνδυάζει θέατρο και τηλεόραση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο κατά καιρούς. Αυτή τη στιγμή μας συναρπάζει ως «Λουκάς» στην επιτυχημένη σειρά «ΣτΟργή», ένας ρόλος που μέσα απ’ αυτόν γίνεται, όπως και ο ίδιος δηλώνει, καλύτερος άνθρωπος.

Αν και τον έχουμε «χτίσει» στο μυαλό μας ως ηθοποιό, ο ίδιος κατέχει επισήμως και το ρόλο του δασκάλου. Κάτι που δεν χρησιμοποίησε σε δύσκολες συνθήκες, καθώς την τέχνη του δε θα την παρατούσε ποτέ.

Σ ’αρέσουν οι συνεντεύξεις; Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να εκφράσεις μέσα απ’ αυτές και δεν το έχεις κάνει ακόμα;

Μου αρέσουν οι συνεντεύξεις γιατί είναι ένας τρόπος επικοινωνίας. Συνήθως επικεντρώνονται στην δουλειά που κάνω την εκάστοτε στιγμή, με αυτόν τρόπο εμβαθύνουμε και αναλύουμε περαιτέρω τον ρόλο ή το έργο στο οποίο συμμετέχω. Επίσης, ένα άλλο θετικό που έχουν οι συνεντεύξεις είναι ότι μέσω αυτών μπορείς να παρουσιάσεις το ποιος είσαι, αλλά και να πάρεις θέση για ζητήματα της επικαιρότητας. Ο καλλιτέχνης (όπως και ο/η καθένας/μία) οφείλει να αφουγκράζεται το παρόν του, να το ερμηνεύει μέσα από το προσωπικό του πρίσμα και να παίρνει θέση.

Από το Παιδαγωγικό Τμήμα στην Υποκριτική. Ήταν μια εύκολη απόφαση να «αφήσεις» μια πιο σταθερή καριέρα για τ’ όνειρό σου;

Ήταν μια απόφαση που βγήκε τελείως οργανικά. Αρχικά ήθελα να δοκιμάσω την υποκριτική γιατί πάντα πίστευα ότι θα μου άρεσε, όπως κι έγινε. Στη συνέχεια δοκίμασα να δώσω στη δραματική σχολή του κρατικού θεάτρου βορείου Ελλάδος και πέρασα με την πρώτη. Τελειώνοντας τη σχολή δούλεψα κατευθείαν στο κρατικό θέατρο και από τότε είχα την ευλογία να μην μείνω χωρίς δουλειά.

Έχεις ποτέ συνδυάσει την επιστήμη που σπούδασες, με την τέχνη που σπούδασες έπειτα;

Το έκανα όταν πέρασα στη δραματική σχολή, άλλαξα το ερευνητικό μου ενδιαφέρον στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού μου. Ενώ, ξεκίνησα με την άτυπη ιστορική εκπαίδευση και πώς αυτή επηρεάζει την τυπική ιστορική εκπαίδευση (στο πλαίσιο του σχολείου), η διπλωματική μου κατέληξε να σχετίζεται με το θέατρο (διδάσκοντας ιστορία μέσα από το θέατρο). Έτσι, ήρθα σε επαφή με παιδιά στα οποία “δίδασκα” ιστορία μέσω θεατρικού παιχνιδιού. Επίσης, ανά περιόδους έχω ασχοληθεί με θεατρικό παιχνίδι για παιδιά και ερασιτέχνες.

Το ευρύ κοινό σε γνώρισε από τη σειρά «Δικαίωση», για την οποία έχεις δηλώσει ότι τελικά δεν έλαβες αμοιβή. Σκέφτηκες εκείνα τα χρόνια να μη συνεχίσεις το δύσκολο επάγγελμα του ηθοποιού;

Αν και ήταν μια δύσκολη περίοδος, όχι, δεν σκέφτηκα να παρατήσω τη δουλειά μου και την τέχνη μου. Ο οικονομικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός, αλλά στη δουλειά αυτή δεν είναι το μοναδικό κριτήριο και κίνητρο.

Αυτό που συνέβη είναι κάτι που σε αγχώνει ακόμα επαγγελματικά;

Ναι, δυστυχώς η οικονομική ανασφάλεια στη δουλειά αυτή είναι πάντα παρούσα. Μπορεί να κάνεις μια περίοδο δουλειές που να σου αποφέρουν αρκετά χρήματα και σε μια άλλη περίοδο να μην έχεις δουλειές ή να έχεις πέσει σε παραγωγούς που δεν είναι φερέγγυοι.

Στην Κύπρο, μέχρι πρόσφατα ήσουν ο Αλέξανδρος, που ερωτεύτηκε την «Σαλώμη» στην ομώνυμη σειρά. Ένας χαρακτήρας που θα τον «αλλάζει» ο έρωτας. Εσένα σε αλλάζει ο έρωτας;

Θεωρώ ότι κάθε άνθρωπο τον αλλάζει ο έρωτας. Ο έρωτας μας κάνει να βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια του/της συντρόφου μας και αυτό μας οδηγεί να ανακαλύπτουμε στοιχεία της προσωπικότητάς μας που πολλές φορές ούτε καν τα φανταζόμασταν. Επίσης, η συνύπαρξή μας με έναν άλλον άνθρωπο μας οδηγεί σε συμπεριφορές που συχνά δεν τις υιοθετούμε όταν είμαστε μόνοι μας.

Στην Ελλάδα, στην τηλεοπτική σειρά «ΣτΟργή», είσαι ο Λουκάς, ένας χαρακτήρας που ενώ έσωσε ένα θύμα σχέσης, γίνεται ο ίδιος θύτης. Οι οποιασδήποτε μορφής κακοποιητικές σχέσεις δυστυχώς βρίσκονται συνεχώς στο επίκεντρο. Πως είναι να ζείτε μέσα από τους ρόλους σας κάτι τόσο έντονο;

Αισθάνομαι ότι με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Μέσα από τους ρόλους έρχεσαι αντιμέτωπος με στοιχεία της ανθρώπινης εμπειρίας που δεν τα έχεις βιώσει, καλείσαι όμως να τα πλησιάσεις και να τα φανταστείς. Έτσι, εμπλουτίζεις την προσωπικότητά σου και διευρύνεις τους ορίζοντές σου.

Τι σε κερδίζει σε αυτές τις δυο διαφορετικές σειρές;

Ο Λουκάς στη “Στοργή” είναι ένας βαθιά αρνητικός χαρακτήρας, για ‘μένα ήταν μεγάλη πρόκληση να προσεγγίσω αυτόν τον ρόλο και να μπορέσω “να μπω στα παπούτσια αυτού του ανθρώπου”. Ο Αλέξανδρος στη “Σαλώμη” ήταν ένας ανέμελος χαρακτήρας ο οποίος μέσα από τις συγκυρίες αναγκάστηκε να ωριμάσει και να αλλάξει. Λόγω του έρωτα, αλλά και των συνθηκών.

Τηλεοπτικά σε βλέπουμε κυρίως σε πολύ σύγχρονους ρόλους. Έχεις όμως δηλώσει ότι θα ήθελες να υποδυθείς θεατρικά τον Ρωμαίο, τον Άμλετ… Τελικά σε ελκύουν περισσότερο οι μοντέρνοι ή οι κλασσικοί ρόλοι;

Γενικά με ελκύουν οι καλογραμμένοι ρόλοι και κείμενα. Νομίζω ότι πολλές φορές προτιμώ τους κλασσικούς ρόλους γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, είναι καλογραμμένοι και η κλασσικότητά τους φανερώνει μια διαχρονικότητα και οικουμενικότητα ωστόσο, με ενδιαφέρει να προσεγγίζονται μέσα από μια σύγχρονη ματιά και να αφορούν τον/την σημερινό/ή θεατή. Η τέχνη οφείλει να είναι επίκαιρη και γι’ αυτό επίσης, πάντα με γοητεύει ένας καλογραμμένος σύγχρονος ρόλος.

«Κάθε πέρσι και του χρόνου», η νέα παράσταση που συμμετέχεις. Μια κωμωδία η οποία όμως μας οδηγεί σε βαθιές σκέψεις. Τι πιστεύεις ότι έχει περισσότερο ανάγκη το κοινό; Το γέλιο ή τον προβληματισμό μέσα από μια παράσταση;

Και τα δύο. Το γέλιο από μόνο του είναι καλό, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να σε οδηγεί και κάπου. Σημαντικό για μένα είναι η τέχνη να σε “συν-κινεί” με την έννοια του να σε παίρνει μαζί της και να σε μετακινεί, σε σχέση με το πώς ξεκίνησες το ταξίδι σου μαζί της.

Ποια είναι τα επόμενα σου σχέδια;

Τον Μάιο θα ανεβάσω την παράσταση “Η Τραγική Ιστορία των Μακμπέθ” στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, πρόκειται για μια μετάφραση και διασκευή που έκανα στο κλασσικό έργο του Σαίξπηρ. Στην παράστασή μου βλέπουμε την ιστορία του έργου μέσα από τα μάτια του Μακμπέθ και της Λαίδη. Στη σκηνή θα είμαι μαζί με την Ναταλία Κηρύκου και την Κρίστη Παπαδοπούλου σε διπλή διανομή. Επίσης, θα κάνω γυρίσματα για μια ταινία γαλλοελληνικής παραγωγής.

#RuleBreakers … εσένα τι θα σ’ έκανε να σπάσεις τους κανόνες του σήμερα;

Πιστεύω ότι όλοι οι κανόνες στη ζωή μας πρέπει συνεχώς να επαναδιαπραγματεύονται. Η στασιμότητα είναι ο μόνος εχθρός.