Η Αναστασία Μαρινάκου μεγάλωσε στην Χαλκίδα, όπου εκεί έκανε τα πρώτα της βήματα στο στίβο. Σήμερα είναι πρωταθλήτρια κλειστού και ανοιχτού στίβου αποστάσεων 800μ.,1500μ.,και 3000μ.

Η Αναστασία έχει κατάφερει να καταρρίψει το ρεκόρ της Ειρήνης Θεοδωρίδου στην κατηγορία των Νέων γυναικών στα 1500μ. μετά από 29 χρόνια, δίνοντάς της την καλύτερη επίδοση στην Ελλάδα στην κατηγορία. Επίσης η Αναστασία κατέχει την 4η καλύτερη θέση στην Ευρώπη. 

Στίβος στη Χαλκίδα. Έχει δυσκολίες η ζωή ενός παιδιού που προσπαθεί σε μία μικρότερη πόλη;

Ναι, σίγουρα ο αθλητισμός και ειδικά ο πρωταθλητισμός στην επαρχία είναι πιο δύσκολος από ότι στα μεγάλα αστικά κέντρα, άλλες παροχές και πιο καλές εγκαταστάσεις. Παρόλα αυτά ήμουν αρκετά ευχαριστημένη με την ζωή μου εκεί, επίσης ήμουν κοντά στην οικογένεια μου οι οποίοι με φρόντιζαν και με στήριζαν σε κάθε μου βήμα.

Tι είναι αυτό που σε παρακινεί όλα αυτά τα χρόνια να σηκωθείς το πρωί από το κρεβάτι για να πας για προπόνηση;

Είναι ότι αγαπάω αυτό που κάνω. Αγαπάω τον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό και έχω κάνει πολλά όνειρα μέσα από αυτό. Ξέρω πως είναι ένας δύσκολος δρόμος αλλά επίσης ξέρω πως με υπομονή και επιμονή θα πετύχω τους στόχους μου, και έχω να κερδίσω πολλά μέσα από αυτή την εμπειρία.

Μέσα από την εμπειρία σου σαν επαγγελματίας αθλήτρια ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που σου έχει διδάξει ο στίβος για τη ζωή;

Ότι δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάμε και να κυνηγάμε τα όνειρα μας. Όσο και δύσκολο εάν είναι κάποιες φορές πρέπει να βρίσκεις τον τρόπο να τα καταφέρεις και να αντιμετωπίζεις κάθε εμπόδιο που συναντάς μπροστά σου.

Τι σκέφτεσαι τη στιγμή της εκκίνησης;

Είμαι αρκετά συγκεντρωμένη που δεν σκέφτομαι τίποτα και απλά περιμένω τον ήχο της εκκίνησης για τον αγώνα μου. Παρόλα αυτά κατά την διάρκεια της κούρσας μου υπάρχουν διάφορες σκέψεις, θετικές και αρνητικές, που προσπαθώ είτε να της χρησιμοποιήσω είτε να τις αποβάλω αντίστοιχα. Σκοπός πάντα είναι να ξεπεράσω τον εαυτό μου εκείνη την ημέρα.

Είναι ο επαγγελματικός αθλητισμός όσο δύσκολος φαίνεται;

Είναι πολύ πιο δύσκολος από όσο φαίνεται, και ειδικότερα στην Ελλάδα. Δεν έχει να κάνει πάντα με την προπόνηση ή την αποκατάσταση όσο οτι δεν έχουμε τις σωστές εγκαταστάσεις και τις σωστές παροχές για να κάνεις επαγγελματικό αθλητισμό. Σχεδόν όλα όσα περιστρέφονται γύρω από τον πρωταθλητισμό, υπολειτουργούν.

Σκέφτηκες ποτέ ότι θα μπορούσες να παίζεις μπάσκετ ή κάποιο άλλο άθλημα;

Νομίζω το τρέξιμο με κέρδισε από πολύ μικρή ηλικία παρόλο που ήμουν αρκετά δραστήριο παιδί. Αν θα μπορούσα να σκεφτώ ένα άλλο άθλημα που θα μου άρεσε είναι το βόλεϊ.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιό σου μέχρι σήμερα που έχεις φτάσει σ αυτό το επίπεδο;

Οι τραυματισμοί. Δυστυχώς είχα κάποιες χρονιές που προσπάθησα να κάνω μια αλλαγή στην ζωή μου φεύγοντας από την Ελλάδα και δοκιμάζοντας να εγκατασταθώ στην Αυστραλία αλλά αρκετοί απανωτοί τραυματισμοί και έπειτα μια αρκετά κακή ψυχολογία με έφεραν σε μια πολύ δύσκολη στιγμή στη ζωή μου. Έπρεπε να αντιμετωπίσω εμένα τόσο στην κακή μου ψυχολογία όσο και στην κακή σωματική μου κατάσταση. Είμαι σίγουρη όμως πλέον ότι μέσα από αυτό βγήκα πιο δυνατή και με πιο πολλά όνειρα.

Έχεις κάποιον δικό σου τρόπο να αποφεύγεις να πέφτεις στην παγίδα των αρνητικών σκέψεων όταν έχεις αμφιβολίες ή δεν πιστεύεις –έστω για λίγο- στις δυνάμεις σου;

Πολλές φορές σκέφτομαι ποσό σκληρά έχω δουλέψει γι’ αυτό που θέλω και πόσες δυσκολίες έχω αντιμετωπίσει για να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα όπου δεν θα συγχωρήσω στον εαυτό μου να λιγοψυχήσει και καμία αρνητική σκέψη να με εμποδίσει να κάνω αυτό που έχω βάλει στόχο.

Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να έχεις κάνει περισσότερο ή λιγότερο τα διαστήματα που οι αθλητικές σου υποχρεώσεις είναι πιο απαιτητικές;

Υπάρχουν φορές που σκέφτομαι ότι θα ήθελα να έχω αφιερώσει περισσότερο χρόνο σε εμένα αλλά και στους ανθρώπους γύρω μου. Ξέρω το κόστος από αυτό που κάνω τώρα και εχω εναρμονιστεί με αυτό και είμαι σίγουρη οτι όταν κλείσει αυτός ο κύκλος και πραγματοποιήσω τους στόχους μου θα μπορώ να αφιερώσω όσο χρόνο χρειάζεται εκεί που θέλω.

Πώς βίωσες την πανδημία σε σχέση με τις αθλητικές υποχρεώσεις; Πόσο άλλαξε η καθημερινότητά σου;

Στην αρχή ήταν περίεργα και πολύ δύσκολο διότι δεν υπήρχαν αγωνιστικές δραστηριότητες αλλά στο τέλος ούτε καν εγκαταστάσεις ανοιχτές για να κάνω προπόνηση. Έπρεπε να βρω τρόπους να κρατηθώ όσο γίνεται σε μια καλύτερη κατάσταση διότι αυτό που κάνω δεν γίνεται απλά να το αφήσω και να πω μετά από ένα μήνα οτι ξεκινάω ξανά, ο πρωταθλητισμός έχει μια ασταμάτητη καθημερινότητα και ροή, παρόλα αυτά μέρα με την μέρα βρήκα λύσεις αν και ακόμα μπορώ να πω οτι μας κράτησε όλους λίγο πίσω όλο αυτό.

Σίγουρα στερήθηκες πράγματα να πετύχεις όσα έχεις πετύχει. Αξίζει λες τελικά τον κόπο;

Σίγουρα εχω στερηθεί κάποια πράγματα αλλά θεωρώ όταν θέλεις να πετύχεις τα όνειρα σου αλλά και κάθε στόχο που έχεις βάλει χρειάζονται κάποιες ‘ θυσίες‘ ωστόσο φυσικά και εξηγεί γιατί αγαπάω αυτό που κάνω.

Για τι θα ήθελες να σε θυμούνται οι άνθρωποι μετά από χρόνια;

Για την αγωνιστικότητα μου, το πείσμα μου οτι αν βάλω κάτι στόχο θα το καταφέρω αλλά και για την ψυχική μου δύναμη.