Η δημοσιογράφος Lisa Taddeo διασχίζει την Αμερική και συναναστρέφεται, μιλά, γνωρίζει γυναίκες από διαφορετικά μέρη της ηπείρου, κοινωνικές τάξεις και καταβολές. Εμπνευσμένη από τις ιστορίες τους συνθέτει ένα πρωτοποριακό πορτρέτο του ερωτικού πόθου στη σημερινή Αμερική, φέρνοντας στο φως πόσο ευάλωτη, πολύπλοκη και άνιση είναι η γυναικεία επιθυμία.
Μια συναρπαστική αληθινή ιστορία για τη σεξουαλική ζωή τριών Αμερικανίδων, βασισμένη σε μια έρευνα σχεδόν δεκαετίας.
Ένας δημοσιογραφικός θρίαμβος και παράλληλα ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία της χρονιάς, που μας συστήνει τρεις αλησμόνητες γυναίκες –και μια εξαιρετική συγγραφέα– που οι εμπειρίες τους μας υπενθυμίζουν ότι δεν είμαστε μόνες.
Στην επαρχία της Ιντιάνα γνωρίζουμε τη Λίνα, μια νοικοκυρά και μητέρα δύο παιδιών, που το πάθος χάθηκε από τον γάμο της ύστερα από μια δεκαετία. Περνάει τις μέρες της μαγειρεύοντας και καθαρίζοντας για έναν άντρα που αρνείται να τη φιλήσει στο στόμα. Προς μεγάλη της φρίκη, ακόμα κι η σύμβουλος γάμου που επισκέπτονται θεωρεί εύλογη τη στάση του συζύγου της. Η Λίνα, υποφέροντας από την έλλειψη στοργής, παθαίνει καθημερινά κρίσεις πανικού. Όταν ξαναβρίσκει μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα έναν παλιό της έρωτα, ξεκινάει μαζί του μια σχέση που απορροφάει όλη της τη ζωή.
Η δεύτερη ιστορία μας μεταφέρει στη Βόρεια Ντακότα, όπου ακολουθούμε τα βήματα της Μάγκι, μια δεκαεφτάχρονης μαθήτριας που βρίσκει έναν έμπιστο φίλο στον όμορφο και παντρεμένο καθηγητή Αγγλικών στο σχολείο της. Σύμφωνα με την αφήγηση της Μάγκι, τα ενθαρρυντικά μηνύματα και τα τηλεφωνήματα κάθε βράδυ στο κινητό, εξελίσσονται σε μια κρυφή σεξουαλική σχέση. Στα γενέθλια των 18 της χρόνων σχεδιάζουν να μην πάνε στο σχολείο και να κάνουν έρωτα όλη μέρα· εκείνος, όμως, τη χωρίζει το πρωινό που κλείνει τα τριάντα. Λίγα χρόνια αργότερα, η Μάγκι δεν έχει ούτε πτυχίο ούτε καριέρα. Όταν μαθαίνει ότι αυτός ο άντρας εκλέχτηκε Καθηγητής της Χρονιάς στη Βόρεια Ντακότα, τον καταγγέλλει στην αστυνομία –και αντιμετωπίζει τη δυσπιστία των πρώην συμμαθητών της και των ενόρκων που ακούνε την ιστορία της στη δίκη.
Τέλος, σ’ έναν αριστοκρατικό οικισμό της Βορειοανατολικής Ακτής, γνωρίζουμε τη Σλόαν –μια πανέμορφη, επιτυχημένη και φινετσάτη ιδιοκτήτρια εστιατορίου– που έχει έναν ευτυχισμένο γάμο μ’ έναν άντρα ο οποίος γουστάρει να τη βλέπει να κάνει σεξ με άλλους άντρες και γυναίκες. Της διαλέγει σεξουαλικούς συντρόφους, άλλοτε μόνο γι’ αυτήν, άλλοτε και για τους δυο τους. Εδώ και χρόνια, η Σλόαν αναρωτιόταν πού τελειώνει η επιθυμία του συζύγου της και πού αρχίζει η δική της. Μια μέρα, προσκαλούν στο κρεβάτι τους έναν καινούργιο άντρα –ωστόσο, εκείνος φέρνει μαζί του ένα μυστικό που αναγκάζει τη Σλόαν να αντιμετωπίσει τις άνισες δυναμικές εξουσίας που ορίζουν τον τρόπο της ζωής τους.
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για την ερωτική επιθυμία των γυναικών, τη γυναικεία δυναμική, αλλά κυρίως για τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό και πως αυτός μπορεί, να επηρεάσει ραγδαία τη ζωή μιας γυναίκας. Με πρόζα άμεση, ειλικρινή, αιχμηρή και γλαφυρή η Taddeo μας συστήνει τις ιστορίες τριών γυναικών με δεξιοτεχνία, ώστε κάθε αναγνώστρια να μπορέσει, να νιώσεις ταύτιση έστω και με μία πτυχή της ιστορίας τους. Πρόκειται για γυναίκες καταπιεσμένες, παγιδευμένες, γεμάτες ραγισμένα όνειρα και ανεκπλήρωτες επιθυμίες, που τιμωρούνται από την κοινωνία των ανδρών για την επιθυμία τους. Η Λίνα αναζητά απεγνωσμένα την αγάπη και την αποδοχή του συντρόφου της. Η Μάγκυ δίνει τη δική της ιδιαίτερη μάχη, όμως η φωνή της μοιάζει αδύναμη σε σχέση με αυτή του άντρα στο ήθος του οποίου επιτίθεται, ενώ η ιστορία της αντιμετωπίζεται με δυσπιστία. Τέλος η Σλόαν βιώνει την ανδρική αποδοκιμασία από τα εφηβικά της χρόνια μέχρι την ενήλικη ζωή της. Παράλληλα οι δαίμονες της ανορεξίας και της βουλιμίας την ακολουθούν.
Η εκτεταμένη, πολυετής έρευνα που πραγματοποίησε η συγγραφέας για τη συγγραφή του βιβλίου γίνεται φανερή στο γύρισμα κάθε σελίδας.
Στον τρόπο που σκιαγραφείται κάθε πτυχή της προσωπικότητας των χαρακτήρων του βιβλίου, αλλά και από στη φυσικότητα με την οποία η συγγραφέας αποδίδει ακόμη και την πιο μικροσκοπικές λεπτομέρειες της ζωής των ηρωίδων της. Προσωπικά συναρπάστηκα από το μυθιστόρημα και έπιασα τον εαυτό μου, να βιώνει τα πάθη των ηρωίδων μαζί τους. Ένοιωσα το αισθήματα αδικίας για όσα πέρασαν οι ηρωίδες, να με διαπερνά και γέμισα θλίψη, άγχος και θυμό για τα εμπόδια και τη βαναυσότητα, που συνάντησε η κάθε μία τους. Φυσικά η γνώση ότι κάθε ιστορία που καταγράφεται σε αυτό το βιβλίο, αποτελεί αληθινή μαρτυρία μιας γυναίκας και όχι απλά προϊόν μυθοπλασίας της συγγραφέως ενίσχυσε την ενσυναίσθηση μου.
Τέλος ένα βιβλίο το οποίο τελειοποιήθηκε στο απόγειο της περιόδου του #MeToo δεν θα μπορούσε, να μην εμπεριέχει πολλαπλούς ηθικούς προβληματισμούς. Πυρήνας του μυθιστορήματος είναι εσωτερικευμένος μισογυνισμός και κριτική που δέχονται γυναίκες κατά όλη τη διάρκεια της ζωής τους, ιδίως αυτή που προέρχεται από άλλες γυναίκες. Σε κάθε κοινωνία οι άνθρωποι οι οποίοι ανήκουν σε μειονότητες και βιώνουν καθημερινή αδικία, καταλήγουν συχνά να ξεσπάνε – με στόχο να αποβάλλουν τον πόνο, που τους προκαλούν οι κοινωνικές διακρίσεις – μέσα στα πλαίσια της ομάδας στην οποία υπάγονται. Έτσι συχνά παρατηρούμε, να δημιουργούνται συγκρούσεις, ανταγωνισμος ή ακόμη και διακρίσεις, ανάμεσα στις ίδιες τις ομάδες μειονοτήτων ή γενικότερα ατόμων, που βιώνουν αδικία και καταπίεση λόγω του κατεστημένου.
Παρόμοια φαινόμενα παρατηρούνται και ανάμεσα στις γυναίκες, οι οποίες πέρα από την κριτική και τον δεσποτισμό που βιώνουν στα πλαίσια των πατριαρχικών κοινωνιών συχνά δέχονται το πλήγμα της τοξικής κριτικής από άτομα του ίδιου φύλου.
Επιπλέον η κοινωνία μας μαθαίνει στις γυναίκες να αλληλοσυγκρίνονται, να κρίνουν και να ανταγωνίζονται η μία την άλλη με στόχο τη διαιώνιση και την υποχθόνια τροφοδοσία ενός αναίτιου, γεμάτου προκαταλήψεις μίσους προς το γυναικείο φύλο. Σαν γυναίκες, αλλά πάνω απ’ολα σαν άνθρωποι οφείλουμε να αποβάλλουμε τον εσωτερικευμενο μισογυνισμό και να αναγνωρίζουμε τη μοναδικότητα της κάθε γυναίκας ακόμη και άμα δεν συμβαδίζει με τη δική μας αισθητική ή νοοτροπία. Σε μία – ας μην γελιόμαστε – ανδροκρατούμενη κοινωνία θα πρέπει να θέτουμε ως προτεραιότητά μας τη δημιουργία ενός κλίματος αλληλεγγύης, συμπαράστασης και αγάπης προς όλες τις γυναίκες του κόσμου, να γίνουμε ο άνεμος στα φτερά τους και όχι η η αιτία κατακερματισμού των ονείρων και της ευτυχίας τους.
Όπως εύλογα τονίζει η ίδια η συγγραφέας «Ελπίζω ο κόσμος να συνειδητοποιήσει ότι η κριτική είναι απαίσια, ότι είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους υπάρχει τόση ντροπή γύρω από πράγματα σημαντικά όπως η ερωτική ζωή και οι επιθυμίες μας». Ανεξάρτητα το φύλο σου την επόμενη φορά που θα αποφασίσεις, να κρίνεις μία γυναίκα για κάτι σκέψου, αν θα έκανες το ίδιο στην περίπτωση που ένας άντρας ανέπτυσσε την ίδια συμπεριφορά. Άλλωστε ένα νέο, ελπιδοφόρο έτος ανοίγεται μπροστά στα μάτια μας και είναι καιρός να κάνουμε ένα ακόμη μεγάλο βήμα προς την ισότητα των φύλων. Από σήμερα μην ξανά επιτρέψεις στον εαυτό σου – και την τυχόν πικρόχολη κριτική σου – να στερήσουν σε οποιαδήποτε γυναίκα το πάθος, την ζωντάνια, την μοναδικότητα, την ελευθερία της και τη χαρά για ζωή, δίχως το φόβο της ντροπής και του στιγματισμού. Άνοιξε στα χέρια σου σε μία τεράστια αγκαλιά προς όλες τις γυναίκες του κόσμου και συνέβαλε στην ευτυχία τους.
