Είναι κωμικός και η ψυχή της παρέας. Αν θέλεις να περάσεις καλά, μπορείς να τον ακούσεις Δευτέρα – Παρασκευή στις 6-9 το απόγευμα στον Sfera 102.2 και να αναζητήσεις τα ευφάνταστα και γεμάτα αστείρευτο χιούμορ βίντεό του στο προφίλ του στο TikTok

Είναι αλαζονεία να επιδιώκεις κάτι καλύτερο για σένα και να μη συμβιβάζεσαι; Δεν θα μπορούσε να αποτελεί μια μορφή αυτοσεβασμού;

Η αυτοβελτίωση δεν κρύβει αλαζονεία. Είναι καλό να βελτιώνεις τον εαυτό σου, αλλά πιστεύω ότι όλοι το κάνουν με μια εγωιστική διάθεση και όχι αποσκοπώντας στο να συμβάλλουν, τελικά, στη βελτίωση της κοινωνίας. Πιστεύω ότι έχει χαθεί η έννοια της συλλογικότητας. Υπάρχουν μικρές εξαιρέσεις, αλλά σπάνια λαμβάνουν τη δημοσιότητα που τους αξίζει. Οι άνθρωποι έχουν επικεντρωθεί τόσο πολύ στον υλισμό, που έχουν ξεχάσει τι θα πει προσφορά κι έχουν χάσει το νόημα. Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς τους ανθρώπους, όμως πλέον πιστεύω ότι αυτό που έχει σημασία είναι να βελτιώνεσαι και να δίνεις το καλύτερο κομμάτι σου στους άλλους. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επαναφέρουμε τον ανθρωπισμό που έχει χαθεί. Επομένως, όχι, δεν είναι αλαζονεία να επιδιώκεις την αυτοβελτίωση.

Μπορεί ο φθόνος να λειτουργήσει ως κινητήριος δύναμη για εξέλιξη και πρόοδο;

Ζηλεύεις αυτά που δεν τόλμησες να διεκδικήσεις. Ζηλεύεις κάποιον γιατί έχει κάτι που εσύ δεν έχεις, γιατί τα κατάφερε. Εστιάζεις, όμως, στο αποτέλεσμα και όχι στο πόση προσπάθεια μπορεί να έχει καταβάλει για να φτάσει σε αυτό. Κοιτάμε πάντα το τέλος και ποτέ την αρχή. Έχουμε τη λανθασμένη αντίληψη ότι μας χρωστάει η κοινωνία και η ζωή να πραγματοποιήσουμε κάθε όνειρό μας. Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα αδηφάγο και δε σε βοηθάει να πας μπροστά. Αντίθετα, «θολώνει» την κρίση σου, σε κάνει να μη βλέπεις όλη τη διαδρομή, παρά μόνο το αποτέλεσμα. Κι όλο αυτό καταλήγει τελικά να επηρεάζει αρνητικά τη σχέση σου με τους άλλους.

Τι μπορεί να σε βγάλει από τα όρια σου; Τι σε θυμώνει καθημερινά;

Η υποκρισία. Πιστεύω όλοι είμαστε υποκριτές, όλοι κάνουμε λάθη. Το θέμα είναι ότι δεν επικοινωνούμε πλέον και δεν κοιτάμε να βελτιωθούμε. Υπάρχουν «ηλιαχτίδες» αλλαγής στην κοινωνία, αλλά έχουμε ακόμα πάρα πολύ δρόμο. Οπότε το μήνυμά μου είναι πρώτα να λέμε την αλήθεια στον εαυτό μας, να μάθουμε να αγαπάμε τις κακές μας πλευρές, για να μπορέσουμε να τις κάνουμε λίγο πιο φωτεινές.

Με τις ταχύτητες του 2023, μήπως η οκνηρία είναι περισσότερο αρετή παρά αμαρτία;

Πιστεύω η οκνηρία είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του σύγχρονου ανθρώπου. Υπάρχουν καθημερινά χιλιάδες ερεθίσματα, τα οποία μπορούν να μπλοκάρουν τους εγκεφαλικούς μας νευρώνες. Αυτό οδηγεί σε μια αίσθηση ότι οι στόχοι σου δεν επιτυγχάνονται, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μετά μια διάθεση να μην κάνεις τίποτα. Κι επίσης είμαστε σε μια εποχή ακραία καταθλιπτική, οπότε καλό θα ήταν να επικοινωνούμε, να συζητάμε όσα μας απασχολούν με κάποιον ειδικό, ο οποίος μπορεί να μας κατευθύνει σωστά, για να βγούμε από αυτή τη λούπα της αεργίας. Πιστεύω είναι καλό να αντιμετωπίζουμε την αίσθηση της αδράνειας και να δημιουργούμε κίνητρα για να πάμε στην επόμενη μέρα. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι η οκνηρία είναι κακή. Όπως τα κινητά και οι ηλεκτρονικές συσκευές, χρειαζόμαστε κι εμείς τη φόρτισή μας. Οπότε κάτσε και δυο μέρες μέσα στην εβδομάδα, δεν πειράζει, δε θα σου πει κανένας τίποτα, ούτε θα πάει πίσω το project. Άσε και μια υπόθεση για την επόμενη ημέρα.

Είναι κακό να τα θέλεις όλα; Και τελικά ποιος είναι άπληστος; Ο τζογαδόρος ή το καζίνο;

Σε ένα καπιταλιστικό σύστημα, σου μαθαίνουν από τη στιγμή που βγαίνεις στο χώρο εργασίας να τα επιδιώκεις όλα και να τα θέλεις όλα. Τα πρότυπα που προβάλλονται στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο σου μαθαίνουν να θέλεις πάντα κάτι παραπάνω. Όταν, όμως, βγαίνεις από αυτό το δυτικό μοτίβο, καταλαβαίνεις ότι ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει και να είναι ευτυχισμένος με ελάχιστα πράγματα. Οπότε καλό είναι να αναλογιστούμε όλοι από την αρχή τι είναι το σημαντικό. Το σημαντικό δεν είναι να αλλάζεις κάθε εβδομάδα ρούχα ή να πηγαίνεις διαρκώς κάπου. Το σημαντικό είναι να θες να είσαι υγιής, εσωτερικά και εξωτερικά. Κι ας έχεις και δύο κιλά παραπάνω. Κι ας μη φοράς την καινούρια κολεξιόν. Κι ας πηγαίνεις στη δουλειά με τα πόδια, έχοντας δύο ευρώ στην τσέπη. Αν τηρείς μια θετική στάση απέναντι στη ζωή, κάποια στιγμή θα σου χαμογελάσει κι αυτή. Και να βοηθάς. Να προσφέρεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Σαν το ρητό που έλεγαν οι πρόγονοί μας: «Κάνε το καλό και ρίχ’ το στο γιαλό». Και όλα θα πάνε καλά. Άσε τις πολυτέλειες, πήγαινε μια βόλτα στη φύση, στο χωριό, να δεις πόσο όμορφα ζούσαν παλιά. Η ομορφιά κρύβεται στην απλότητα.

Ζούμε σε έναν κόσμο που οι τάσεις κάνουν μόδα τη λιτή και στερητική ζωή, με δίαιτες μεταφορικά και κυριολεκτικά. Μήπως θα έπρεπε να «πεινάμε» για περισσότερα; Μήπως δεν είμαστε τόσο λαίμαργοι τελικά;

Ζούμε σε ένα περιβάλλον που δεν είναι αξιοκρατικό, γι’ αυτό και όλα έχουν να κάνουν με την εσωτερική μας δύναμη. Ο καθένας ζητάει αυτά που πιστεύει ότι αξίζει. Αν νιώθεις εσύ ότι είσαι σωστός απέναντι στους άλλους, πίστεψέ με, θα είναι και η ζωή μετά απέναντί σου σωστή. Αν εσύ μόνο ζητάς, δεν ξέρεις πού αρχίζει και πού τελειώνει αυτό το κακό. Θα μετατραπείς σε έναν τοξικό άνθρωπο και τελικά δεν θα έχεις μάθει τίποτα. Είναι αυτό που είπα πριν, τα μικρά έχουν αξία. Μια αγκαλιά, μια μπύρα σε ένα βουνό με ένα φίλο, οι πρώτοι μήνες ενός έρωτα, οι διακοπές στα 18. Είναι στιγμές που θυμάσαι για μια ολόκληρη ζωή και έρχεται η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι αυτά είναι τελικά που έχουν αξία. Ένα αμάξι κι ένα σπίτι σίγουρα θα σου προσφέρουν χαρά, αλλά δεν θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Γιατί ενώ το σεξ είναι πια παντού γύρω μας, τελικά κάνουμε μάλλον λιγότερο σεξ;

Ίσως ακριβώς επειδή είναι παντού; Το έχουμε απομυθοποιήσει. Είναι όπως αυτό που έλεγε η Μίρκα Παπακωνσταντίνου στο Safe Sex: «Σεξ, σεξ, σεξ, παντού σεξ, γύρω μου σεξ, όλοι κάνουν σεξ». Δεν είναι έτσι. Πολυδιαφημίζουμε το σεξ, αλλά έχουμε χάσει τη βαθύτερη συναισθηματική διάσταση της σωματικής επαφής. Είναι κακό που προβάλλεται τόσο το σεξ, χάνεται η ουσία. Η καθημερινή γύμνια απομυθοποιεί και την μυστικοπάθεια της σεξουαλικής επαφής. Έχουμε ξεχάσει ότι πρόκειται για μια μυσταγωγική διαδικασία ανάμεσα σε ανθρώπους που μοιράζονται μια στιγμή, η οποία θα μείνει στην αιωνιότητα. Οπότε όταν γίνονται όλα επιδερμικά, καταλήγεις να ζεις επιφανειακά, διογκώνεις μέσα σου όλα τα προβλήματα και καταλήγεις σε μια κοινωνία με μονάδες. Ο καθένας είναι μόνος του και νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του. Είναι αυτό που λέγαμε στην αρχή, δεν υπάρχει συλλογικότητα, επομένως όλα συμβάλλουν στο να απομονωθούμε στον εαυτό μας.

Ποιο θα έπρεπε να είναι το 8ο αμάρτημα;

Πρόσφατα έμαθα ότι, σύμφωνα με την θρησκεία, όλοι είναι αμαρτωλοί. Και ο καλλωπισμός στα μούσια σε στέλνει στην κόλαση ας πούμε, άρα εγώ έχω κλείσει σουίτα. Το όγδοο αμάρτημα θα έπρεπε να είναι η κριτική, το να κρίνεις τους πάντες. Άκουσα πρόσφατα της εξής φράση: «Δε μου αρέσει λασπωμένα δάχτυλα να δείχνουν βρώμικους ανθρώπους». Αυτή είναι η ουσία του πώς λειτουργούμε σήμερα ως κοινωνία. Κανείς δεν κοιτάει τη δική του «καμπούρα» και, για να απομυθοποιήσουμε τις δικές μας αμαρτίες, «χτυπάμε» και κατηγορούμε τις αμαρτίες των άλλων. Η κριτική θα έπρεπε να είναι το όγδοο αμάρτημα, γιατί δεν είμαστε πλέον ανθρωπιστές. Δεν αγαπάμε τον άνθρωπο, κοιτάμε πώς να κουνήσουμε το δάχτυλο.

Ποια είναι η τελευταία αμαρτία που έκανες;

Η τελευταία αμαρτία που έκανα είναι ότι έφαγα μεγάλο Σάββατο γύρο χοιρινό. Δεν είχα τίποτα να φάω σπίτι και βρήκα έναν αμαρτωλό σουβλατζή, τον μόνο που δούλευε και λέω θα τιμήσω το γεγονός ότι δουλεύει. Θα πάμε μαζί στην κόλαση και θα του τυλίγω σουβλάκια εγώ. Αυτή θα είναι η αιώνια τιμωρία μου!

Φωτογραφία: Ραφαήλ Φωτόπουλος 

Ευχαριστούμε πολύ το Sinners Pizza για τη φιλοξενία.