Ο Τάκης Προεστάκης είναι γνωστός, σε όλο τον κόσμο πλέον, για το πλούσιο έργο που προσφέρει στα ζώα. Έχει κυριολεκτικά αφιερώσει τη ζωή του σε αυτά, εδώ κι οκτώ χρόνια, ενώ η συζήτηση μαζί του είναι ένα σπουδαίο μάθημα.

Για εκείνον «ήρωες της διπλανής πόρτας» είναι όσοι προσπαθούν να προστατεύσουν απροστάτευτα πλάσματα, που δεν μπορούν να ζήσουν μόνα τους, κι όσοι νοιάζονται έμπρακτα για τη φύση και το περιβάλλον. Η συνέντευξη ξεκινάει στη θέα της Τζένης, που την είχε βρει μαζί με το κουταβάκι της σ’ ένα στενό της Κρήτης, και της Ίστερ που πριν 4 χρόνια περίμενε κάτω από έναν κάδο για λίγο φαγητό.

Πώς είναι η ζωή και κυρίως η καθημερινότητα με τόσα ζώα;

Αυτή τη στιγμή έχουμε περίπου 400 ζώα και η ζωή μαζί τους μπορεί να είναι ωραία, αλλά πάρα πολύ δύσκολη. Είμαι σε εγρήγορση μέρα- νύχτα και κοιμάμαι περίπου 3 με 4 ώρες το 24ωρο. Όλα τα ζώα ζουν ελεύθερα σε μία έκταση 50 στρεμμάτων και μέσα στη νύχτα προσπαθώ να καταλάβω αν είναι όλα ακούγοντας τις φωνές τους.

Φιλοξενείτε μόνο σκύλους και γάτες;

Έχουμε και 24 κατσικάκια και προβατάκια, τα οποία πήγαιναν για σφαγή και τα σώσαμε ώστε να ζήσουν όμορφα εδώ κοντά μας.

Εσείς τρώτε κρέας;

Πλέον όχι! Τρώω μόνο ψάρι κι αβγά, παρόλο που μέχρι πριν λίγο καιρό θα έβαζα στο πιάτο μου και λίγο κοτόπουλο. Αξίζει να πω στο σημείο αυτό πως πριν αποκτήσω το καταφύγιο, είχα μία τελείως διαφορετική ζωή. Ήμουν dj, είχα δικό μου night club στην Ιεράπετρα κι έτρωγα κρέας. Με το που δημιούργησα το καταφύγιο, άλλαξα ζωή! Συγκεκριμένα για το κρέας, άλλαξα γνώμη και διατροφικές συνήθειες όταν γνώρισα την Εβίτα. Ένα κατσικάκι τριών μηνών, το οποίο βρήκα παρατημένο στο βουνό.

Πόσα ζώα υιοθετούνται τον μήνα κι από ποιες χώρες;

Υιοθετούνται περίπου 211 σκύλοι και γάτες μέσα στον χρόνο. Οι περισσότερες υιοθεσίες γίνονται από το εξωτερικό (Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία, Ελβετία, Γαλλία και Ιταλία). Από τις 800 υιοθεσίες που έχουν γίνει στα 8 χρόνια λειτουργίας του καταφυγίου, μόλις 8- 10 ήταν στην Ελλάδα!

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Μαζί με το συμβόλαιο υιοθεσίας θέτω τον όρο να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που επιθυμούν να υιοθετήσουν ένα ζωάκι, από κοντά. Αυτό δυσκολεύει αρκετούς, καθώς βρισκόμαστε στην Κρήτη. Επίσης πολλοί μάς γυρίζουν πίσω τα ζώα που υιοθέτησαν. Κατά τη γνώμη μου, είναι θέμα παιδείας κι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας. Από το εξωτερικό έρχονται με τεράστια χαρά να γνωριστούμε και να γνωριστούν με το ζωάκι, ώστε να δούμε αν υπάρχει αυτό το κλικ. Γιατί αν δω πως δεν υπάρχει δέσιμο μεταξύ ανθρώπου και ζώου, δεν το δίνω προς υιοθεσία.

Έχει έρθει κάποιος από το εξωτερικό για υιοθεσία και τελικά να φύγει χωρίς ζωάκι;

Είχε έρθει μία κοπέλα από την Αγγλία, η οποία ήθελε ένα συγκεκριμένο σκυλάκο τον Μπόζο. Μιλήσαμε με την κοπέλα, μάθαμε όσα χρειαζόμασταν για να προχωρήσουμε στην υιοθεσία, αλλά ο Μπόζο δεν πήγαινε κοντά της παρά τις όποιες προσπάθειες. Επομένως δεν γινόταν να φύγει το σκυλάκι με έναν άνθρωπο που δεν ένιωθε κάποιο δέσιμο. Εμείς θέλουμε τα ζώα να είναι ευτυχισμένα. Γι’ αυτό προσέχουμε που τα δίνουμε και φυσικά ζητάμε, βάσει του συμβολαίου, να ενημερωνόμαστε με βίντεο και φωτογραφίες τουλάχιστον 2 φορές τον μήνα, για το πως περνάει το υιοθετημένο ζώο.

Πώς είναι να αφήνεις τα πάντα, για να αφιερωθείς στα ζώα σαν ένας σύγχρονος Νώε;

Όταν κάνεις αυτό που αγαπάς, δεν σε νοιάζει. Εγώ κάνω αυτό που αγαπάω. Αυτό μου έλεγε η ψυχούλα μου. Στην αρχή έχασα όλα μου τα χρήματα! Δεν γνώριζα τα έξοδα ενός καταφυγίου. Είχα 185.000 ευρώ και δεν μου έμεινε τίποτα. Αναγκάστηκα να πουλήσω το αυτοκίνητό μου για να ταΐσω τα ζώα, δανείστηκα χρήματα κι έφτασα να οφείλω 50.000 ευρώ. Στην πόλη οι γονείς μου είχαν ανησυχήσει και ήθελαν να πάω σ’ έναν ψυχολόγο, για να το «ξεπεράσω». Μία μέρα λοιπόν, με καλεί δημοσιογράφος της Daily Mail. Να σημειώσω πως εγώ δεν είχα ιδέα για το συγκεκριμένο μέσο! Μου ζήτησαν να δώσω μία τηλεφωνική συνέντευξη για το καταφύγιο, το οποίο κι έκανα. Την επόμενη μέρα, και σε μία φάση που νόμιζα πως όλα είχαν τελειώσει και πρέπει να εγκαταλείψω ολοκληρωτικά την ιδέα του καταφυγίου, ξύπνησα και είδα στον λογαριασμό με τις δωρεές 3000 ευρώ (από τα 20 ευρώ που είχε μέσα). Ανά πέντε λεπτά το ποσό αυτό αυξανόταν σημαντικά από δωρεές του εξωτερικού, οι οποίες προέκυψαν μετά τη συνέντευξή μου στη Daily Mail. Σε δύο εβδομάδες ξεχρέωσα και είχα 5 στρέμματα καταφύγιο. Τα ζώα από 75, που ήταν στην αρχή, έγιναν 530 κι οι γονείς μου πλέον βοηθούν εδώ και φροντίζουν όποιο ζωάκι βρεθεί στον δρόμο τους.

Συνέβη κάποιο γεγονός στη ζωή σας και πήρατε αυτή την απόφαση;

Ως ευαισθητοποιημένος που ήμουν σε θέματα που αφορούν στο περιβάλλον, ήθελα να δω τη χωματερή όπου καταλήγουν τα σκουπίδια μας στην Ιεράπετρα. Πήγα λοιπόν και είδα, μέσα στα σκουπίδια, ένα σκυλάκι σε ιδιαίτερα κακή κατάσταση με το οστό του ποδιού του να έχει βγει εντελώς από τη θέση του. Κάθε μέρα το επισκεπτόμουν για να το φροντίσω, να πάμε στον κτηνίατρο κτλ. Μέρα με τη μέρα ανακάλυπτα όλο και περισσότερα ζώα στη χωματερή. Μία μέρα μού είπε ο υπεύθυνος εκεί ότι «Τάκη, τα ζώα ενοχλούν τους κατοίκους της περιοχής γιατί λένε πως έχουν αρχίσει να γίνονται επιθετικά και σκέφτονται να τα πάρουν από εδώ ή κάτι τέτοιο». Ζήτησα μία εβδομάδα περιθώριο και σε λίγες μέρες ξεκίνησα σ’ ένα χωράφι το καταφύγιο.

Ο διεθνής Τύπος έχει αναφερθεί πολλές φορές σ’ εσάς. Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι σαν εσάς που έχουν αφιερωθεί στα ζώα;

Υπάρχουν αρκετοί στον κόσμο, οι οποίοι έχουν καταφύγια για διάφορα ζωάκια. Υπάρχουν όμως κι αρκετοί που δεν είχαν την τύχη να βρουν την υποστήριξη από όλο τον κόσμο, όπως εγώ. Αυτούς λοιπόν θέλω να τους βοηθήσω και γι’ αυτό τους κοινοποιώ στη σελίδα μου, για να τους γνωρίσει ο κόσμος. Έχει συμβεί πολλές φορές με μία κοινοποίησή να βρουν τους πόρους για να βοηθήσουν τα ζώα και μετά να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις.

Έχετε αναλογιστεί το σπουδαίο έργο που προσφέρετε ή απλά έτσι έχετε επιλέξει να ζείτε κι αυτό είναι αρκετό για εσάς;

Είναι κάτι που με γεμίζει ψυχικά κι αυτό μου αρκεί. Ζούσα σ’ ένα κοντέινερ με ξυλόσομπα τον χειμώνα και χωρίς ρεύμα το καλοκαίρι. Οι συνθήκες ήταν σκληρές, αλλά με τόσα ζωάκια τα προβλήματα ξεχνιούνται και οι λύσεις βρίσκονται. Αυτό που σκέφτομαι όταν είμαι πιο ήρεμος, είναι ότι μ’ ενδιαφέρει να σώσω όσο πιο πολλά μπορώ και μία μέρα να μην υπάρχουν αδέσποτα σκυλιά. Τότε μπορεί να κάτσω και να πω «τα κατάφερα». Τώρα όμως είμαστε ακόμη σε πόλεμο. Κερδίσαμε πολλές μάχες, αλλά όχι τον πόλεμο.

Τελικά τι λάθος κάνουμε εμείς οι άνθρωποι στα κατοικίδιά μας, αλλά και στα ζώα γενικότερα ώστε να καταλήγουν αβοήθητα;

Είναι ο οικονομικός παράγων, ειδικά στην εποχή μας, που δυσκολεύει. Για παράδειγμα στην Ιεράπετρα βοηθώ δεκάδες ανθρώπους να φροντίσουν τα ζώα τους κι έτσι μπορούν να τα έχουν, γιατί αλλιώς θα τα παρατούσαν.

Υπάρχουν κάποια ιστορία που σας έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό;

Του Τζακ, ενός γέρικου κυνηγόσκυλου που το πέταξαν στον δρόμο σε ηλικία 14 ετών, τον χτύπησε αμάξι κι έμεινε παράλυτος. Ο Τζακ σήμερα ζει ευτυχισμένος στην Αγγλία και μάλιστα έχει τη δική του σελίδα όπου τον ακολουθούν πολλοί άνθρωποι.

Κλείνοντας θα ήθελα να μου πείτε τι έχετε διδαχθεί από τα ζώα, που πριν δεν το είχατε καν φανταστεί;

Αν ο άνθρωπος ήξερε το πόσο υποφέρουν τα ζωάκια δεν θα έκανε ό,τι κάνει. Εγώ ζω με τον θάνατο παρέα τόσα χρόνια με τα σκυλάκια. Δεν ήξερα ούτε εγώ πόσο πονούν αυτά τα κακόμοιρα ζωάκια. Πάμε να παραγγείλουμε ένα κιλό αρνάκι, χωρίς να γνωρίζουμε τι κρύβεται πίσω από αυτό. Όταν γνώρισα τον κόσμο των ζώων, κατάλαβα πόσο υποφέρουν κι αυτό μού άλλαξε τη ζωή.

Αν επιθυμείς κι εσύ να συνεισφέρεις στο έργο του Takis Shelter, μπορείς εδώ.