Η συγχώρεση είναι μεγάλο πράγμα. Είναι μια ενέργεια καθαρά ψυχική, που όμως αφορά και τον άλλο. Είναι δηλαδή, μια διαπροσωπική πνευματική δραστηριότητα, που είναι σημαντική τόσο για σένα που συγχωρείς όσο και για τον άλλο που συγχωρείται.

Είναι τόσο σημαντική η συγχώρεση, που ακόμα και στις περισσότερες θρησκείες θεωρείται η βάση της θρησκευτικότητας. Είναι αυτή η πράξη, που εμπεριέχει ένα σωρό άλλες ενέργειες μέσα της.

Και είναι τόσο σημαντική, τόσο για το άτομο που συγχωρεί, όσο και για το άτομο που συγχωρείται. Με όρους ψυχολογίας, η συγχώρεση είναι μια πράξη απελευθερωτική, μια απόφαση συνειδητή, όπου αποφασίζεις να προχωρήσεις και να αφήσεις πίσω σου κάθε κακό συναίσθημα και κάθε κακή σκέψη, για αυτόν/αυτούς που σε έβλαψαν.

Παράλληλα όμως, είναι απελευθερωτικό και γι΄αυτόν που σε έβλαψε και έχει μετανιώσει γι’ αυτό. Του δίνεις την ευκαιρία να συνεχίσει κι αυτός, χωρίς αυτό το βάρος της αδικίας, χωρίς αυτό το λάθος να τον κυνηγάει για πάντα. Και φυσικά, είναι ένα μάθημα για αυτόν και ένα πάθημα για σένα. Και οι δύο θα μάθετε.

Τι γίνεται όμως, στην περίπτωση που αυτό το άτομο που σε έβλαψε, δεν σου έχει ζητήσει ποτέ συγνώμη, ακόμα κι αν γνωρίζει ότι σε αδίκησε;

Η συγχώρεση είναι για σένα

Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, αυτό είναι ένα τραύμα. Είναι μια πληγή που υπάρχει εκεί και σε πονάει συνέχεια. Που σου υπενθυμίζει αυτή την αδικία και δεν σε αφήνει να προχωρήσεις.

Σε κρατάει πίσω, σε μια κατάσταση γεμάτη πόνο και στενοχώρια, αλλά και μίσος και κακία. Και αυτό μόνο καλό δεν είναι για σένα. Γιατί παρόλο που έχεις αδικηθεί, λείπει αυτό το “συγνώμη”, που θα σου έγιανε κάπως την πληγή. Θα σου μαλάκωνε την καρδιά και θα συνέχιζες. Τώρα χωρίς αυτή τη μεταμέλεια, εσύ βυθίζεσαι σε ένα σκοτάδι, σε μια τοξικότητα.

Γι’ αυτόν τον λόγο, η συγχώρεση είναι για σένα. Είναι για να νιώσεις εσύ καλά. Για να συνεχίσεις ή να κάνεις μια νέα αρχή. Για να μπορέσεις να προχωρήσεις ακόμα κι έτσι, άνευ συγνώμης.

Γιατί όταν συγχωρείς, όταν πραγματικά συγχωρείς, εσύ γίνεσαι καλύτερ@. Κι επιπλέον, ακόμα κι αν αυτός που σε πλήγωσε, δεν μετανιώσει ποτέ, αν δεν αναγνωρίσει το λάθος του, το κάνεις εσύ με τη συγχώρεση. Είναι σαν να στέλνεις μήνυμα στο σύμπαν ότι σε αδίκησαν, σαν να αναγνωρίζεται η αδικία.

Ο τρόπος

Δεν είναι εύκολο να συγχωρείς και ειδικά αν δεν έχει ζητηθεί αυτή η συγχώρεση.

Το σημαντικό λοιπόν, είναι να αποφασίσεις εσύ να συγχωρήσεις. Να έχεις αυτό το μεγαλείο στην ψυχή σου και να αποδεχτείς και να αφήσεις πίσω. Αλλά να το αφήσεις πραγματικά πίσω σου.

Αποφασίζεις να προχωρήσεις μπροστά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακυρώνεις αυτό που σου έκαναν. Απλά εσύ επιλέγεις να τους αφήσεις πίσω.

Για να το κάνεις όμως αυτό, πρέπει να έχεις αποδεχτεί αυτό που σου συνέβη, να έχεις αποδεχτεί τον πόνο που σου προκάλεσαν.

Και μετά να μετατρέψεις αυτό το κακό κομμάτι σε κάτι καλό. Αυτό κάνει η συγχώρεση. Παίρνει το αρνητικό και το κάνει θετικό. Γιατί όταν συγχωρείς γίνεσαι καλύτερος.

Υπάρχει όμως και κάτι σημαντικό. Δεν μπορείς να συγχωρείς τον ίδιο άνθρωπο, για το ίδιο λάθος, για πολλές φορές. Δεν πρέπει οι άλλοι να θεωρούν τη συγχώρεσή σου δεδομένη. Πρέπει εσύ να αποφασίζεις πότε και ποιόν  και αν θα συγχωρήσεις.