Πλατεια Σαριπολου – Λεμεσος 1955-2014

Αυτοκίνητα παλιά, από εκείνα τα πανέμορφα που λατρεύω σαραβαλάκια, και ποδήλατα με καλάθι μπροστά ώστε να χωράνε τα ψώνια που έπαιρναν για το σπίτι, παιδιά να παίζουν στους δρόμους αθώα τα αγαπημένα τους παιχνίδια. Αυτές οι εικόνες πηγαινοέρχονταν μπροστά σου ακούγοντας πάντα τις ατάκες: «εδώ το καλό κρέας», «εδώ το φρέσκο φρούτο», «πέρνα απ’το σπίτι κερνάω καφέ». Φυσικά ο ήχος από τα ζάρια του ταβλιού στα κεφενεία δεν έλειπε. Οι σακούλες με τα ψώνια πολλές αφού εκεί μπορούσες να βρεις ότι τραβά η ψυχή σου.

Το μπακάλικο του Ηρόδοτου, το μπακάλικο του Ξενή, το λαϊκό καφεκοπτείο που μόλις περνούσες από εκεί η μυρωδιά του καφέ σου έσπαγε τη μύτη, το καφενείο «Οι Τσολιάδες» αλλά και το παλαιό παντοπωλείο με τα φρέσκα φρούτα και την σειρά από κρεοπωλεία. Πιο κάτω το μαγειρείο που πηγαίνανε να τρώνε συνήθως αυτοί που έρχονταν από τα χωριά για να κάνουν τα ψώνια τους στη Σαριπόλου. Μα φυσικά δεν μπορώ να παραλείψω τα ωραία εκείνα κουρεία με τους μπαρμπέριδες με τα μεγάλα μουστάκια, να σε περιμένουν περήφανα με την άσπρη ποδιά τους και τα ... «εργαλεία» στο χέρι λες και πήγαινες στον οδοντίατρο. Και αν φεύγοντας είχε και λίγο αίμα σου στην ποδιά του, και τί έγινε βρε αδερφέ;

Όταν η μέρα όμως έπεφτε τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Όχι τόσο αθώα όσο ήταν την ημέρα. Όταν οι τελευταίοι πελάτες έφευγαν, κλείδωναν οι ιδιοκτήτες τις πόρτες των καταστημάτων τους για να μετρήσουν τα λεφτά στο ταμείο με μεγάλο φόβο. Τα φώτα στους δρόμους πολύ λίγα, όσο που έβλεπε κανείς για να βρει τον δρόμο για το σπίτι. Μια γειτονιά που θα μπορούσε εύκολα να παίζει σε ταινία far west.  

Δεν ξέρω αν γεννήθηκα σε λάθος εποχή, αλλά η δική μου πραγματικότητα είναι η  πιο κάτω. Πλατεία Σαριπόλου- Λεμεσός 2014 Το παιδί της κρίσης θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί η πλατεία Σαριπόλου του 2014. Κάποιοι δοκίμασαν να κάνουν τα πάντα για να μην πεζοδρομηθεί. Από ότι φαίνεται όμως δεν πέρασε το δικό τους. Μια πλατεία που έχω την αίσθηση πως ήρθε για να μείνει για πολύ ακόμη, αφού καθημερινά σφύζει από ζωή. Φοιτητές, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι. Μια γειτονιά που ήταν άδικα παραμελημένη, πλέον μετατράπηκε σε σημείο συνάντησης  για τους Λεμεσιανούς και όχι μόνο, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που έρχονται από άλλες πόλεις για την πλατεία Σαριπόλου. Ένα μέρος που μπορείς να καθήσεις να απολαύσεις τον καφέ σου στον ήλιο συζητώντας με φίλους για τα θέματα που σας απασχολούν, μακριά πάντα από την βαβούρα των αυτοκινήτων. Κι αν στο σπίτι έχει φακές, κάθησε μέχρι το μεσημέρι και απόλαυσε τα διάφορα γευστικότατα γεύματα και σνακς που υπάρχουν εκεί. Το βραδάκι ο ρυθμός αλλάζει λίγο αφού σου δίνεται η δυνατότητα να διασκεδάσεις σε ότι mood τραβάει η ψυχή σου αφού υπάρχουν μουσικές για όλα τα γούστα. Στην πλατεία  όλα τα μπαράκια έχουν το δικό τους μοναδικό χαρακτήρα. Κάποια με πιο μοντέρνο ύφος, πιο σύγχρονο, και κάποια άλλα προσπάθησαν να κρατήσουν τον τότε χαρακτήρα της περιοχής. Το σίγουρο είναι πως όλα ήρθαν για να δώσουν μια νότα αλλιώτικη, λίγο πιο ξέγνοιαστη, πιο αισιόδοξη..και τα κατάφεραν.  Λίγο οι κοντινές αποστάσεις που έχει το ένα με το άλλο, λίγο η αισθητική του χώρου, ο κόσμος που συναντάς εκεί, λίγο η ενέργεια που αποκτάς από την πότε ψαγμένη και πότε όχι μουσική σε κάνει απλά να ξεφεύγεις λίγο από τα προβλήματα που ίσως σε ανησυχούν. Μα αυτό δεν είναι και το σημαντικό; Να βρίσκουμε τρόπους να είμαστε καλύτερα μέσα μας και πιο ευτυχισμένοι χωρίς να μιζεριάζουμε; Α! Και να σηκωνόμαστε από τον καναπέ μας. Το θέμα είναι να βρεθεί η αφορμή, και η αφορμή στη Λεμεσό βρέθηκε και λέγεται Πλατεία Σαριπόλου. Λοιπόν, τι λες; Πάμε Πλατεία; εικόνες: Το καφενείο 1953, Salut bar & Grill