«Για μένα προσπάθεια σημαίνει να αγωνίζεσαι κάθε μέρα να φτάσεις ψηλά. Να μην υπάρχει ταβάνι στο τι θες να πετύχεις.. Να μην υπολογίζεις δυσκολίες.. Άλλωστε ο δρόμος προς την κορυφή δεν ήταν ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα.» έχει δηλώσει στο παρελθόν ο σπρίντερ Παναγιώτης Τριβυζάς μιλώντας για την αθλητική διαδρομή του που ξεκίνησε στην ηλικία των 8.

Ο αθλητής ταχυτήτων 60μ – 100μ – 200μ είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας με ατομικά ρεκόρ και με την 8η θέση στους Έλληνες όλων των εποχών στα 200μ και 8ος στα 4*100 του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2017.

«Δεν είχα κάποια συγκεκριμένη επιρροή ώστε να επιλέξω τον στίβο. Απλά στις εξετάσεις που έδινα για να μπω στο αθλητικό γυμνάσιο με είδε ένας προπονητής από τον Πανελλήνιο και πρότεινε στον πατέρα μου να πάω στις ακαδημίες του συλλόγου, μέχρι τότε έπαιζα μπάσκετ στο Περιστέρι. Δηλαδή μέχρι και την Έκτη δημοτικού.

»Το μεγαλύτερο κίνητρο που έχω όλα αυτά τα χρόνια είναι να βλέπω τον εαυτό μου κάθε χρόνο να φτάνει στο υψηλότερο επίπεδο. Η χαρά που νιώθεις στο τέλος της κάθε σεζόν, το να έχεις καταφέρει αυτά που είχες βάλει στόχο από την αρχή, δεν συγκρίνεται.

»Το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει όλα αυτά τα χρόνια από τον στίβο όσο κλισέ κι αν ακούγεται είναι το να μην τα παρατάς ποτέ, να είσαι ένας μαχητής, να έχεις υπομονή, επιμονή και θέληση.

»Δε νομίζω ότι σκέφτομαι πολλά πράγματα τη στιγμή πριν την εκκίνηση. Απλά θέλω να εφαρμόσω όσο πιο σωστά γίνεται αυτά που έχω διδαχθεί από τον προπονητή μου στην προπόνηση.

»Οι διαφορές ανάμεσα σε αθλητισμό και πρωταθλητισμό είναι ας πούμε ότι στον αθλητισμό μπορείς να πας ότι ώρα θελήσεις στο στάδιο να κάνεις μία απλή προπόνηση, αν δεν πας OK δεν έγινε και κάτι και γενικά ακολουθήσει ένα πιο ελεύθερο πρόγραμμα στην καθημερινότητα σου. Ενώ στον πρωταθλητισμό έχεις ένα πρόγραμμα εβδομαδιαίο από την ώρα που θα ξυπνήσεις μέχρι την ώρα που θα κοιμηθείς που πρέπει να το ακολουθείς πιστά. Πρέπει να είσαι ένας στρατιώτης. Είναι δύσκολος ο επαγγελματικός αθλητισμός. Υπάρχει πίεση, άγχος και δύσκολη καθημερινή ρουτίνα.

»Πριν ασχοληθώ με το στίβο έπαιζα μπάσκετ. Νομίζω ήταν καρμικό να ασχοληθώ με το στίβο και όσο περνάνε τα χρόνια πιστεύω ότι δεν έκανα για κάποιο άλλο άθλημα. Γεννήθηκα για αυτό. Φυσικά θα έλεγα στο ίδιο το παιδί και στους γονείς του να ασχοληθεί με τον στίβο. Δεν υπάρχει καλύτερο άθλημα από τον κλασικό αθλητισμό.

»Οι τρεις πιο έντονες στιγμές από την καριέρα μου: Όταν έκανα 20.58 και έγινα ο 8ος ταχύτερος Έλληνας όλων των εποχών στα 200μ. το 2017, η πρώτη φορά που συμμετείχα με την εθνική ομάδα το 2014 και η πρόκριση που πήρα για το δεύτερο μου Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2022 στα 200m και αυτό γιατί είχανε προηγηθεί δύο πολύ δύσκολες χρονιές για εμένα και κατάφερα μαζί με τον προπονητή μου Κώστα Βογιατζάκη να βρεθώ ξανά σε υψηλό επίπεδο.

»Στην Ελλάδα οι σύλλογοι και οι Ομοσπονδίες δεν προετοιμάζουν τους αθλητές για το μέλλον τους, όταν πια θα έχουν ολοκληρώσει με τον αθλητισμό. Παρόλα αυτά θα ήθελα πάρα πολύ η ομοσπονδία να προσέχει περισσότερο τους αθλητές που η καριέρα τους φτάνει στο τέλος. Θα έπρεπε όλοι αυτοί οι αθλητές να αξιοποιούνται περισσότερο από την Ομοσπονδία. Σίγουρα με την εμπειρία τους έχουν να προσφέρουν κι από άλλα πόστα.

»Σίγουρα έχω φτάσει σημείο να έχω απογοητευτεί επειδή ίσως κάποιες γωνίες δεν ήταν έτσι όπως της ήθελα, η όπως τις σχεδίαζα. Αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω. Είμαι ένας μαχητής. Ακόμα κι αν ξέρω ότι δεν θα κερδίσω, θα μπω να το παλέψω.

»Ανήκω στο Πυροσβεστικό Σώμα 15 χρόνια. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελε να γίνει πυροσβέστης. Δεν βρίσκω καμία δυσκολία διότι κάνω δύο επαγγέλματα τα οποία τα αγαπάω το ίδιο. Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω πάρα πολύ τη διοίκηση του 10ου Πυροσβεστικού Σταθμού Αθηνών στο Περιστέρι και τη βάρδια μου, διότι οι συνάδελφοι μου ξέρουν ποιος είναι ο Τριβυζάς και κάνουν τα πάντα για να με βοηθάνε.

»Δεν έχω μάθει να ζω με το «Αν» και κάνοντας υποθέσεις. Μπορεί κάποια πράγματα να ήταν καλύτερα μπορεί και χειρότερα, αλλά αυτό δεν θα το μάθω ποτέ. Οπότε είμαι ικανοποιημένος που έχω πορευτεί έτσι όπως έχω πορευτεί.

»Σίγουρα στερήθηκα κάποια πράγματα αλλά όχι τόσα πολλά διότι γενικά είμαι ένας άνθρωπος που κρατάω τη ζωή μου σε μία ισορροπία. Θέλω να τα έχω όλα ισορροπημένα. Αλλά ότι και να στερήθηκα, ναι άξιζε τον κόπο.