Δύο μυαλά – Μία κοινή επιθυμία: Όπου επιθυμία, συμπλήρωσε με χημεία και δεν αναφέρομαι στη χημεία που μάθαμε ως παιδιά στο σχολείο. Αναφέρομαι στη χημεία που προκύπτει μέσα από τα συναισθήματα μας όταν δυο άνθρωποι συναντιούνται εγκεφαλικά, σωματικά, πνευματικά και ψυχικά.
Η σειρά δεν είναι καθόλου τυχαία
Την ώρα που αντικρίζεις εκείνο το πρόσωπο, ξέρεις πως ο χρόνος δεν έχει καμία σημασία εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Οι λέξεις περισσεύουν και η διάρκεια της ώρας δια μαγείας σταματάει. Μένουν τα βλέμματα, οι εκφράσεις και οι λέξεις για να καλύψουν όλα τα ερωτηματικά και τα κενά που υπάρχουν μέσα σας.
Το «κρακ» της καρδιάς
Υπάρχει «καλό» και «κακό» κρακ, σίγουρα θα το έχεις παρατηρήσει. Υπάρχει το κρακ που προκύπτει μέσα από έντονο ή και ανυπόφορο πόνο της απογοήτευσης και της απώλειας και υπάρχει και το κρακ που ένα κομμάτι της καρδιάς σου ξανά κουμπώνει επιτέλους στη θέση του. Περίεργο; Και όμως συμβαίνει. Γιατί η χημεία όλα τα μπορεί, αρκεί να βρίσκεστε από κοινού στη στιγμή. Δυο καρδιές, μια κοινή επιθυμία λοιπόν.
Το «τρομακτικά» οικείο
Έλα, παραδέξου το. Φαντάζεσαι τα χέρια του πάνω σου και εσύ αντίστοιχα ερωτευμένε, αισθάνεσαι ακριβώς πως μοιάζει να σε αγγίζει με κάθε τρόπο. Είναι τέλειο το αναγνωρίζω. Μια ασπίδα οικειότητας σου περιβάλει το μυαλό ίσως και το σώμα, και αυτή η ασπίδα σε κρατάει αιχμάλωτο σε μια φυλακή τρυφερότητας. Μα φυλακή; Κι όμως ναι.
Η χημεία ωραιοποιεί κάθε ατέλεια
Και ενώ οι ατέλειες είναι πανέμορφες, η χημεία ξέρει χωρίς να σε προειδοποιήσει πως καθετί που θα δεις στον άλλο θα είναι ότι πιο όμορφο έχεις αντικρίσει. Κάθε χαρακτηριστικό αυτού του προσώπου φαντάζει να είναι φτιαγμένο για σένα. Τα πρώτα σκιρτήματα λοιπόν εμφανίζονται και κάπως έτσι πάλι δια χημείας, φανερώνεται εξαρχής μια κοινή πορεία στον χρόνο. Και κάπως έτσι η στιγμή αποκτάει την μεγαλύτερη αξία. Η όποια στιγμή.
Παρατηρείς τα σημάδια
Χωρίς να βιάζεσαι, μη σου πω ότι φοβάσαι μη τυχόν και προτρέχεις. Θεωρείς δεδομένο πως τα μαθηματικά, τα δεδομένα αλλά και το σωστό timing δεν έχουν καμία αξία εδώ. Αξία έχουν μόνο οι στιγμές σας, αυτές που θα σας οδηγήσουν σε ένα αρνητικό ή θετικό αποτέλεσμα. Και κάπως έτσι οδηγείστε σε μαγικές στιγμές έντασης, πάθους και συναισθήματος, αδιαφορώντας για το τέλος.
Και επιτέλους, για να στο κάνεις και πιο απλό, σταμάτα να αναλώνεσαι σε βιαστικές υποσχέσεις στον εαυτό σου πως δεν πρόκειται να ξανά ερωτευτείς, πως αγάπη άλλη δεν σου βρίσκεται και αλλά τέτοια παρεμφερή και εξίσου ανυπόστατα που μόνο καλό δεν σου κάνουν. Αντιθέτως. Όλο αυτό, είναι πάνω από εσένα και συνειδητοποίησε το όσο είναι ακόμα νωρίς γιατί η χημεία δεν θα σου πάρει την άδεια. Θα έρθει στη ζωή σου ως κεραμίδα αναπάντεχη και έτσι αναπάντεχα είτε θα μείνει είτε θα φύγει.
Εκείνο το μυαλό
Εκείνο το όμορφο μυαλό με τα ακόμα πιο όμορφα μάτια. Εκείνο το μυαλό που διάβασε καλά το δικό σου και εσύ στα τυφλά αναγνώρισες και το δικό του. Εκείνο που έκανε αλλαγή πορείας στους χτύπους σου, στη σκέψη σου και πόσο μάλλον στη συγκέντρωση σου τις πιο ακατάλληλες στιγμές. Είναι εκείνο το άτομο που σου προκαλεί χαρά, θυμό, αναστάτωση ή και γαλήνη και σου αρέσει όποιο συναίσθημα και αν φέρνει μαζί του.
Το χάος του παράλογου
Οτιδήποτε μας κάνει να νιώθουμε ποθητοί, πόσο μάλλον οτιδήποτε μας κάνει να το ποθούμε εμείς οι ίδιοι περισσότερο, έχει την δύναμη να αναιρεί κάθε ευθεία της ζωής μας. Σταθερές; Ποιες σταθερές; Οι σταθερές σου σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις σε κάνουν να νιώθεις απόλυτα αφελής που πιστεύεις ότι έχεις την δύναμη να τα βάλεις με την ισχύ της έλξης.
Όλα παίζονται στη χημεία της στιγμής
Πίστεψε με πως αυτό που σου λέω δεν είναι καθόλου τυχαίο. Τυχαία είναι τα βλέμματα που διασταυρώνονται, αν τύχει και τρακάρουν όμως, τότε δεν πρόκειται για καμία απολύτως τύχη αλλά για χημεία.
Χημεία στα βλέμματα, στις κινήσεις μας, στο άγγιγμα μας. Όπου άγγιγμα, συμπλήρωσε και με άγγιγμα στη ψυχή μας. Όπου ψυχή, συμπλήρωσε και με άπλετο συναίσθημα. Συναίσθημα που φοβάται μη τυχόν και πάθει κάτι ο άλλος. Μη τυχόν και χαθεί αυτή η τόσο ερεθιστική έκρηξη χημείας. Το χεις; Νομίζω ναι.
Γιατί μεταξύ μας τώρα, η ψυχή μας δεν έχει περάσει και λίγα. Ξέρει να διακρίνει. Ξέρει να προστατεύετε, να ανοίγει κι αν χρειαστεί να διπλοκλειδώνει. Ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Ξέρει πως μια μικρή σπίθα αρκεί για να μας απογειώσει στα σύννεφα και κυρίως ξέρει πως να μας κάνει πιο τολμηρούς αν χρειαστεί να προσγειωθούμε απότομα. Αφήνοντας μας είτε ένα απωθημένο, είτε ένα πάθημα που έγινε μάθημα, είτε μια ιστορία πάθους, είτε έναν έρωτα που άξιζε να ζήσουμε έστω και για μια φορά στη ζωή μας.
Καλή προσγείωση λοιπόν αν και προτιμώ να σου ευχηθώ καλή απογείωση!
