Βλέπω καμιά φορά σε παλιές ελληνικές ταινίες, γυναίκες να συστήνονται ως «χήρα Γυμνασιάρχου», «κόρη διοικητού» και «σύζυγος εφοπλιστού», με την ιδιότητα δηλαδή της «κυρίας του κυρίου», χωρίς το όνομά τους, με μοναδικό αυτοπροσδιοριστικό στοιχείο τη συνάφειά τους με έναν άνδρα. Κι αυτές ας πούμε πως το έλεγαν και με μία υπερηφάνεια, καθώς μέσα από αυτή τη συγγενική σχέση με ένα αρσενικό απέκτησαν και οι ίδιες λίγο από το κύρος του.

Για τις μη αστικές τάξεις ήταν απλά η «Γιώργαινα» που όλοι αναρωτιόντουσταν ο «Γιώργης σου που πάει;» Αυτά τα σενάρια, αντικατόπτριζαν την κοινωνία της εποχής τους, που καλώς ή κακώς η γυναίκα έπρεπε να παντρευτεί για να περάσει από τα χέρια του πατέρα της σε αυτά του άνδρα της και να πάρει το επίθετό του- που αν το καλοσκεφτεί κανείς και σήμερα που κρατά το «δικό» της και πάλι το επίθετο ενός άνδρα έχει. Δυστυχώς η πατριαρχία είχε φροντίσει για όλα ώστε να θεμελιώσει την κυριαρχία της στην κοινωνία.

Το πρόβλημα είναι ότι στο σήμερα όλα αυτά δεν λύθηκαν και εξακολουθούν οι γυναίκες να παρουσιάζονται σε πολλές περιπτώσεις ως «η σύντροφος του τάδε» για να συστηθούν στον κόσμο.

Είναι η Νικόλ μάγκες και είτε σας αρέσει είτε όχι, μπορεί να σταθεί μόνη της στα πόδια της και στους τίτλους σας.

Mε αφορμή τους τίτλους που κυκλοφορούν στα διάφορα κυρίως αθλητικά-αλλά και όχι sites, η Νικόλ Ελευθεριάδου είναι μια από τις κορυφαίες Ελληνίδες πολίστριες με πολλές διακρίσεις στο άθλημά της τόσο με τον Ολυμπιακό όσο και με την Εθνική. Η Νικόλ Ελευθεριάδου λοιπόν, έστειλε την Εθνική Πόλο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ακόμη και σε αυτή την κορυφαία στιγμή της καριέρας και της ζωής της, παρουσιάστηκε στους τίτλους ώς «το κορίτσι του Σάσα Βεζένκοφ».

Γιατί; Επειδή αυτοί που βγάζουν τίτλους και επιλέγουν εικόνες στα αθλητικά sites, ξέρουν καλά το κοινό τους, καθώς είναι ίδιοι με αυτό: Η αθλήτρια με τις υψηλές επιδόσεις, για τον μέσο Έλληνα, πουλάει περισσότερο ως σύντροφος ενός πολύ γνωστού μπασκετμπολίστα και όχι ώς ο εαυτός της.

Αλήθεια πόσο συχνά ακούμε για έναν άνδρα να λένε αντί για το όνομά του ή έστω δίπλα σε αυτό «ο σύντροφος της τάδε;» Οπωσδήποτε πολύ πιο σπάνια. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει αυτή να είναι τουλάχιστον η Madonna κι αυτός ένα άγνωστο toy boy που επέλεξε η βασίλισσα της pop για να περάσει τον καιρό της. Και αφού τον παρουσιάσουν μια δυο φορές με αυτό τον τρόπο, μετά τον αποκαλούν με το όνομά του-και καλά κάνουν. Αντίστοιχα όμως, για μια γυναίκα, θα εξακολουθούν αιώνια να την αποκαλούν «η σύντροφος του τάδε» όσο σημαντική κι αν είναι η ίδια. Όσα κι αν έχει πετύχει, ότι κι αν έχει κάνει στη ζωή της, η προσωπικότητα και η σημαντικότητά της θα περιορίζεται στο να λανσάρεται ως «η γκόμενα ενός σπουδαίου τύπου.» Κι αυτά τα τσιτάτα ρητά «πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα κρύβεται μια σπουδαία γυναίκα» είναι ακόμη πιο υποκριτικά, καθώς κανείς δεν αναρωτήθηκε ποτέ ποιος κρύβεται πίσω από μια σπουδαία γυναίκα, εκτός από μερικά memes που κυκλοφορούν τελευταία στα social media που απαντούν «απλά ο εαυτός της» ή «η γάτα της που την ακολουθεί στην τουαλέτα.»

Για μια γυναίκα αυτό το «τέλος» δυστυχώς δε θα υπάρξει σχεδόν ποτέ. Όσος καιρός κι αν περάσει, θα εξακολουθήσει να είναι «η σύντροφος, το κορίτσι, η σύζυγος, η πρώην» του τάδε. Γιατί έτσι περνάει ευκολότερα στις συνειδήσεις των ανδρών που γράφουν αυτά τα άρθρα και επίσης διαβάζουν αυτά τα άρθρα.

Και σε τελευταία ανάλυση, ακόμα κι αν θέλετε να παρουσιάσετε μια γυναίκα που κανείς δεν την γνωρίζει μέχρι τώρα, γράψτε το όνομά της, και καλέστε τον κόσμο να τη γνωρίσει μέσα από το άρθρο, όχι ως «ερωμένη» αλλά ως άνθρωπο.

Δεν μπορεί, αν ψάξετε, θα βρείτε πράγματα που έχει κάνει η ίδια. Στην Ελλάδα 2.0 δεν χρειάζεται να παραλείπουμε λέξεις ή χαρακτηρισμούς όπως κάνουμε από τραγούδια, σενάρια, βιβλία που κάποτε ήταν δόκιμοι και πλέον δεν είναι. Αυτό που χρειάζεται, είναι να μην αναπαράγουμε αυτά τα στερεότυπα. Η Νικόλ Ελευθεριάδου είναι μια κορυφαία αθλήτρια του water polo. Τώρα το αν είναι ή όχι σύντροφος του Σάσα Βεζένκοφ, δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει.