Φέτος, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι είναι η χρονιά της, καθώς μας χάρισε δυνατές τηλεοπτικές αλλά και θεατρικές στιγμές. Η «Παραλία», τα «Βατράχια», αλλά και η δεύτερη χρονιά του «Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα», υπογραμμίζουν την σεζόν 2023, και μας κάνουν να περιμένουμε τα επόμενα βήματα της ηθοποιού.
Μιλώντας για την «Παραλία» τη νέα σειρά της ΕΡΤ που έκανε πρεμιέρα πριν λίγες μέρες, όπου η Νάνσυ έχει τον ρόλο – κλειδί της «Ρηνιώς», η ίδια μου αναφέρει πως αισθάνεται για τα σχόλια του κοινού, αλλά και για την συνεργασία της με τους συντελεστές της σειράς.
«Χαίρομαι πολύ που το κοινό ψάχνει να βρει ποιος ευθύνεται γι’ αυτό που συνέβη στον ρόλο μου, μιας και αυτός ήταν ο σκοπός του σεναρίου! Επίσης, είναι μια σειρά προσεγμένη απ’ όλα τα πόστα και με διάθεση να παραχθεί κάτι ουσιαστικό και ενδιαφέρον! Τα ξεχωρίζω όλα σ’ αυτή την συνεργασία.
Από την παραγωγή και τον τρόπο που προσέχει την διαδικασία του γυρίσματος, τον σκηνοθέτη και τους επιμέρους σκηνοθέτες για το πόσο ωραία διαχειρίζονται το σενάριο και τους ηθοποιούς που έχουν πολύ όρεξη και είναι δημιουργικοί.»
Νάνσυ, υπήρξε ποτέ ρόλος που να μην σ’ άρεσε καθόλου;
Μέχρι τώρα δεν υπήρξε χαρακτήρας που δεν ήθελα να δοκιμάσω. Σίγουρα μπορεί να μην μου άρεσαν αυτά που μπορεί να έχει περάσει ή ζήσει κάποια ηρωίδα, όπως η Στέλλα στο Λεωφορείο ο Πόθος. Παρ ‘όλες τις διαφωνίες μου όμως, στο τέλος τα βρήκαμε.
Μιλώντας για ρόλους, η μυθοπλασία έχει επιστρέψει δυναμικά στην τηλεόραση. Πως αισθάνεται ένας ηθοποιός για αυτό;
Είναι πολύ χαρμόσυνο που υπάρχει η ανάγκη και η ζήτηση για ωραίες σειρές και ακόμη πιο χαρούμενη με κάνει το γεγονός ότι όντως γίνονται προσεγμένες και ενδιαφέρουσες σειρές.
Παλαιότερα θα λέγαμε ότι υπάρχουν λίγες σειρές, άρα δεν είναι εφικτό να έχουν θέση σ’ αυτές όλοι οι ηθοποιοί της χώρας μας. Τώρα, πιστεύεις ότι τα πράγματα είναι πιο αισιόδοξα για το επάγγελμά σας στην τηλεόραση ή παραμένει εξίσου τρομακτική η αίσθηση του ότι μπορεί να μείνεις «εκτός»;
Γενικώς δεν ξέρω, ειδικώς τα βλέπω αισιόδοξα τα πράγματα φύση και θέση!
Θεατρικά αυτό το καλοκαίρι σε είδαμε στα «Βατράχια». Τώρα που αυτός ο κύκλος κλείνει τι κρατάς από τις ημέρες της περιοδείας;
Κρατάω ότι πέρασα πολύ όμορφα για άλλη μια φορά, στα μέρη που επισκεφτήκαμε και πως είμαι πολύ τυχερή που ταξιδεύω με τη δουλειά μου.
Είναι τελικά το «ιδανικό» για έναν ηθοποιό να παίζει στην Επίδαυρο;
Είναι πολύ τιμητικό να σε φιλοξενεί ένα θέατρο με αυτήν την ιστορία. Είναι επίσης σίγουρα ωραίο δώρο για μένα, γιατί βρίσκομαι για μια εβδομάδα σ’ ένα μέρος που λειτουργεί θεραπεύτηκα επί της αύρας. Πέρα από το πόσο ωραίο είναι το θέατρο μέσα στην φύση και το πόσος κόσμος μαζεύεται για να δει την παράσταση…
Φέρνοντας την Επίδαυρο στην κουβέντα μας, φέτος υπήρξαν πολλές αντιδράσεις για τα θεατρικά έργα που «φιλοξενήθηκαν» στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Πιστεύεις ότι πρέπει να υπάρχει 100% ελευθερία στην τέχνη;
Δεν το συζητώ καν, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Όπως αυτονόητο νομίζω είναι, πως όταν θα κλείσω ένα εισιτήριο για να παρακολουθήσω οποιοδήποτε θέαμα, χρειάζεται να κάνω τον κόπο να διαβάσω που θα πάω και τι πρόκειται να δω.
Έχεις φανταστεί τον εαυτό σου σε κάποιον πολύ έντονο ρόλο/ έργο, που ίσως να μην έχει παιχτεί ακόμα στην Ελλάδα;
Αν πότε γινόταν η ταινία V for Vendetta παράσταση, θα ήθελα να κάνω τον ρόλο της Νάταλι Πόρτμαν.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τι άλλο θα δούμε από εσένα την σεζόν που μας έρχεται;
Για 2η χρόνια, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, με την Τζωρτζίνα Λιώση, σκηνοθετούμε και παίζουμε το «Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα», του Εύθυμη Φιλίππου, από 12 Οκτωβρίου και κάθε Πέμπτη με Κυριακή.
#RuleBreakers … Εσένα τι θα σ’ έκανε να σπάσεις τους κανόνες του σήμερα;
Νομίζω πως κάθε ημέρα αναμετριόμαστε με κάποιους κανόνες και κάποια στερεότυπα κοινωνικά ή μη που υπάρχουν και προσπαθούμε να σπάσουμε. Αυτό προσπαθώ κι εγώ με τον τρόπο μου, όσο μπορώ να εκφράζομαι και να δρω, σ’ αυτά που ζούμε ή ακούμε, ακόμη κι αν είναι το αυτονόητο.
