Τον Φεβρουάριο του 2020 ο Λυκούργος Τσάκωνας, ένας από τους κορυφαίους σπρίντερ στην Ελλάδα, κάνει γνωστό με ανάρτησή του στο διαδίκτυο ότι βάζει οριστικά τέλος στην καριέρα του.

Μέχρι εκείνη τη μέρα θα έχει προλάβει να βρεθεί το 2010 7ος στον τελικό των 200 μ. στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης, 7ος το 2014 στη Ζυρίχη. Να πανηγυρίσει ένα χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23 στην Οστράβα το 2011 και το 2013 να αναδειχθεί νικητής στους Μεσογειακούς Αγώνες. Το 2015 θα καταφέρει τα 200 μ. σε 20.09 στο Diamond League της Ρώμης, και θα φτάσει πολύ κοντά σε πρόκριση στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στο Πεκίνο. Και θα λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 και του 2016, όπου έφτασε μέχρι τον ημιτελικό των 200 μέτρων.

Ποιες ήταν οι επιρροές σου ως παιδί ώστε να επιλέξεις τον στίβο και ειδικότερα τα 100 και 200μ;

Δεν ξέρω πότε ακριβώς άρχισα να επηρεάζομαι και επέλεξα τον στίβο, θυμάμαι μεγάλος υποστηρικτής του κλασικού αθλητισμού ήταν ο παππούς μου ο Γιώργος, που μέσα από αυτόν εγώ με τον αδερφό μου ξεκινήσαμε να παρακολουθούμε σιγά σιγά. Έπειτα φάνηκε πώς ξεχωρίζουν τα αθλητικά προσόντα μας από τα υπόλοιπα παιδιά και με την παρότρυνση των γονιών μας ξεκινήσαμε να βρισκόμαστε όλο και πιο συχνά στο στάδιο. Οπότε κατά κάποιο τρόπο με επέλεξε ο στίβος και όχι εγώ αυτόν.

Τι θα έλεγες σε ένα παιδί που θέλει να ασχοληθεί με τον στίβο;

Γενικότερα ο αθλητισμός έχει μόνο καλά να προσφέρει. Πέρα από το ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού προάγοντας πολλές αρετές, αναμφίβολα συντελεί στη σωματική αλλά και την ψυχική υγεία, οπότε χωρίς σκέψη θα προέτρεπα τον καθένα και σε οποιαδήποτε ηλικία να ξεκινήσει να αθλείται συστηματικά. Όσον αφορά τον στίβο, γνωρίζουμε ότι είναι η βάση όλων των αθλημάτων οπότε θα ήταν μία πολύ καλή επιλογή για τον καθένα, πόσο μάλλον για ένα παιδί.

Ποιες είναι οι τρεις πιο έντονες στιγμές που έχεις να θυμάσαι από την καριέρα σου;

Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την ερώτηση δεν έχω απάντηση, έζησα κάποιες στιγμές οι οποίες σε εκείνο το παρόν φάνταζαν σπουδαίες και απίστευτες, έπειτα όταν πήρα απόσταση από αυτές, τις απομυθοποίησα.

Tι είναι αυτό που σε παρακινούσε όλα αυτά τα χρόνια να σηκωθείς το πρωί από το κρεβάτι για να πας για προπόνηση;

Ο πρωταθλητισμός ήταν κάτι που είχα επιλέξει να κάνω πληρώνοντας το τίμημα πολλών πραγμάτων, μικρών και μεγάλων. Ένα από αυτά, ας πούμε, ήταν να σηκώνομαι κάθε μέρα και να πηγαίνω στο στάδιο ανεξάρτητα από την ψυχολογική μου κατάσταση και από τη διάθεσή μου, γιατί είχα βάλει κάποιους στόχους και έπρεπε να τους κατακτήσω.

Πώς ορίζεις εσύ τη διαφορά ανάμεσα στον αθλητισμό και στον πρωταθλητισμό;

Η λέξη ‘αθλητής’ και ‘αθλητισμός’ προέρχονται από τη λέξη ‘άθλος’ που σημαίνει ‘κατόρθωμα’. Κατόρθωμα είναι να κάνω κάτι περισσότερο από αυτό που έκανα μέχρι τώρα. Τότε κάνω άθλους, δηλαδή αθλούμαι. Ο πρωταθλητισμός από την άλλη έχει κάτι επιπλέον το οποίο είναι πολύ ξεκάθαρο, αυτό είναι ο σκοπός για τη νίκη.

Τι σκέφτεται ένας σπρίντερ πριν το σύνθημα εκκίνησης του αφέτη;

Δεν ξέρω τι σκέφτονται οι άλλοι σπρίντερ, αυτό που σκεφτόμουν εγώ ή που έπρεπε να σκεφτόμουν ήταν το απόλυτο τίποτα, το απόλυτο κενό, καθώς εκείνη τη στιγμή έπρεπε να γίνουν όλα αυτοματοποιημένα και να μην αναλωθώ σε καμία σκέψη. Τις φορές που έρχονταν σκέψεις στο μυαλό μου ήταν κι οι φορές που δεν πήγαινα και τόσο καλά.

Μέσα από την εμπειρία σου σαν επαγγελματίας αθλητής ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που σου έχει διδάξει ο αθλητισμός για τη ζωή;

Δεν ξέρω αν μπορώ να προσδιορίσω ένα συγκεκριμένο μάθημα, το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα από τον πρωταθλητισμό γαλουχήθηκα και διαμόρφωσα τον χαρακτήρα μου. Έγινα σίγουρα πιο δυνατός. Σίγουρα εάν δεν περνούσα μέσα από τον αθλητισμό θα ήμουνα κάποιος άλλος.

Συχνά ένας τραυματισμός στοιχίζει τη συμμετοχή ενός αθλητή σε μεγάλες διοργανώσεις. Πιστεύεις ότι υπάρχει πάντα κάτι να μαθαίνουμε από τις μικρές ή μεγάλες ατυχίες της ζωής;

Ένας τραυματισμός αναμφίβολα στοιχίζει πολλές φορές πολλά παραπάνω από τη συμμετοχή ενός αθλητή σε κάποια μεγάλη διοργάνωση, ωστόσο είναι μέσα στο πακέτο. Σίγουρα πάντα μαθαίνουμε από όλες τις καταστάσεις, φυσικά με την προϋπόθεση ότι θέλουμε να μάθουμε. Όμως ο όρος της τύχης και της ατυχίας με αφήνει αδιάφορο.

Toν Αύγουστο του 2020 το BBC δημοσίευσε μία έρευνα που φανερώνει ότι το 65% των αθλητριών έχει πέσει θύμα σεξιστικής συμπεριφοράς αλλά μόνο το 10% έχει νιώθει αρκετά άνετα ώστε να το αναφέρει, τη στιγμή που παρόμοια έρευνα του 2015 παρουσίαζε τα αντίστοιχα στατιστικά 41% και 7%. Πριν μερικούς μήνες η ίδια συζήτηση μας απασχόλησε και στην Ελλάδα. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για τον σεξισμό που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αθλήτριες;

Νομίζω πως δεν χρειάζεται να καταθέσω τις σκέψεις μου για τα αυτονόητα. Όλα αυτά τα φαινόμενα είναι απόρροια της σκοτεινής εποχής που περνάμε.

Σκέφτηκες ποτέ ότι θα μπορούσες να έχεις επιλέξει κάποιο άλλο άθλημα;

Όπως είπα και παραπάνω, κατά κάποιο τρόπο ο χώρος και το αγώνισμα με επέλεξαν. Κατά συνέπεια δεν είχα περιθώριο να σκεφτώ ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.

Ποιος είναι τελικά ο Λυκούργος Τσάκωνας μετά αυτά τα χρόνια πορείας στον αθλητισμό;

Νομίζω πως είναι η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω με απόλυτη σιγουριά. Δεν έχω ιδέα.