O Γιώργος Πετράκης δεν είναι ο προπονητής που έχεις συνηθίσει. Είναι σαν η προπονητική να έκανε μια αναβάθμιση στο λογισμικό της και μετά, εκείνος να εμφανίστηκε στην οθόνη. Ταυτόχρονα όμως, εκτός από ένας σύγχρονος και cool τύπος, έχει πάνω του και κάτι ευγενικά παραδοσιακό που έχει χαθεί από τους περισσότερους άνδρες της ηλικίας του.

Λένε πως είναι ευχή και κατάρα να κάνεις το ίδιο επάγγελμα με τους γονείς σου, ειδικά αν αυτοί είναι επιτυχημένοι στη δουλειά τους γιατί η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Ο Γιώργος ακολούθησε το δρόμο του πατέρα του, αλλά πήγε από άλλο, πιο δύσκολο μονοπάτι. Δεν επισκιάστηκε από το μέγεθος του καπετάνιου. Τα κάνει όλα με τον τρόπο του και έχει πραγματικά κάνει τόσα πολλά, τόσο νωρίς.

Ο Γιώργος Πετράκης απέδειξε ότι το blood line είναι κληρονομικό, το legacy ιερό, αλλά η νέα γενιά έχει πάντα τον τρόπο να κάνει μια σημαντική επανάσταση, ειδικά αν προέρχεται από τα όρη της Κρήτης που ήταν, είναι και θα παραμείνουν αδάμαστα. Είναι ένας νέος, σύγχρονος τεχνικός που σκέφτεται out of the box και δουλεύει ανανεωτικά, μαθαίνοντας στους παίκτες του μοντέρνο ποδόσφαιρο.

Καθίσαμε στο Ραντάρ στην Ηλιούπολη και ήρθε με ένα κόκκινο Fiat 500 όπως θα περίμενες να σκάσει ένας Ιταλός συνάδελφός του που ίσως θα πήγαινε σε ένα παρόμοιο επαγγελματικό ραντεβού, κάπου στη Νάπολη. Είναι από τα λίγα άτομα στο ποδόσφαιρο που δεν έχει τουπέ, είναι αυθεντικός και σίγουρος για τον εαυτό του χωρίς να γίνεται αυτόαναφορικός. Χαμογελάει πολύ, είναι έξυπνος και ντύνεται ωραία. Από τον τρόπο που πόζαρε, η φωτογράφος μας κατάλαβε ότι είναι Υδροχόος. Εγώ πάλι κατάλαβα πως αν μοντέρνο ελληνικό ποδόσφαιρο είχε πρόσωπο, θα ήταν το δικό του.

Αν είχες τρεις ποδοσφαιρικές ευχές ποιες θα ήταν αυτές;

Θα ήθελα η Ελλάδα σε όλο το φάσμα του ποδοσφαίρου, διοικητικά, προπονητικά, σε επίπεδο ακαδημιών και σε επίπεδο παικτών να δώσει χώρο, όσο τοπικιστικό κι αν ακούγεται, σε Έλληνες. Η δεύτερη ευχή που θα έκανα είναι οι παίκτες, οι προπονητές και οι παράγοντες στην Ελλάδα να καταφέρουν αυτή την ευκαιρία που θα τους δοθεί να την αδράξουν και να δημιουργήσουν κάτι μεγάλο. Την τρίτη ευχή θα την κρατήσω για αλλαγή στο 70′.

Πως τα πέρασες στην Κηφισιά την οποία οδήγησες στην άνοδό της στη Super League τη σεζόν 2022-23;

Όταν προέκυψε η πρόταση ήμουν στην Κύπρο, έκανα μια συνάντηση με τους ανθρώπους της ομάδας και αυτό που έψαχνα ήταν ένα περιβάλλον εργασίας το οποίο θα μου έδινε το χρονικό περιθώριο να παράξω έργο. Στην Κηφισιά μου δόθηκε και ο χρόνος και τα χρήματα να αποκτήσω ότι ακριβώς χρειαζόμουν. Αρχικά ο στόχος μας δεν ήταν να πάρουμε το πρωτάθλημα από την πρώτη χρονιά, ωστόσο μας βγήκε στην πορεία και κάπως έτσι φτάσαμε στο τέλος της σεζόν η ομάδα να ανέβει στη Super League. Γενικά πέρασα πάρα πολύ καλά, μου αρέσει πολύ η Αθήνα και θα ήθελα να ξαναέρθω σε αυτή την πόλη.

Όσον αφορά στη φετινή της πορεία, είναι μια νεοφώτιστη ομάδα στη Super League και το μυστικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να προλάβεις να προσαρμοστείς. Δεν είναι εύκολο και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Φέτος η Κηφισιά άλλαξε τρεις προπονητές και αυτό από μόνο του δεν τη βοήθησε. Κάποιες φορές μπορεί και να πετύχει, αλλά συνήθως δεν λειτουργεί. Αν αναλογιστούμε ποιες ομάδες πετυχαίνουν, θα δούμε πως είναι αυτές που οι προπονητές βρίσκονται εκεί πολύ καιρό και έχουν το χρόνο να δέσουν με το ρόστερ τους και να δουλέψουν μακροπρόθεσμα μαζί του. Η δική μου χρονιά στην Κηφισιά ήταν ταυτόχρονα η πιο στρεσογόνα και πιο επιτυχημένη στην μέχρι τώρα καριέρα μου.

Προσωπικά εξαργύρωσα την επιτυχία μου με τον καλύτερο τρόπο: Η σχέση που δημιούργησα με όλο το προσωπικό της ομάδας και αυτό που εισέπραξα από αυτούς ήταν και συνεχίζει να είναι για μένα πολύ σημαντικό σε προσωπικό επίπεδο. Επαγγελματικά μπορεί να μην το εξαργύρωσα, αλλά αισθάνθηκα πολύ γεμάτος σαν άνθρωπος. Για εμένα αυτό είναι ένα μεγάλο παράσημο.

Mετά από μια τόσο μεγάλη επιτυχία θα περίμενε κανείς να παραμείνεις στην ομάδα. Γιατί έφυγες;

Kατά τη διάρκεια της χρονιάς είναι φυσιολογικό να θίγονται εκατέρωθεν συμφέροντα και να δημιουργούνται τριβές. Όταν κάποια στιγμή, νιώθουν και οι δυο ότι δεν πάει άλλο, τότε πολύ απλά τραβάει ο καθένας το δρόμο του. Εγώ έχω να πω πως ό,τι γίνεται γίνεται, για καλό και ίσως καλύτερα που έγινε έτσι. Τη δουλειά που ανέλαβα την έφερα εις πέρας, εξελίχθηκα πολύ, πήρα πολλά πράγματα, ήταν μια ωραία εμπειρία και δε νιώθω καθόλου πληγωμένος, γιατί ξέρω να αποδέχομαι τους όρους με τους οποίους παίζεται το παιχνίδι.

Πώς είναι να προπονείς παίκτες που είναι πολύ κοντά στην ηλικία σου ή ακόμα και μεγαλύτερους;

Yπάρχει ένα όριο που χωρίζει την ανθρώπινη σχέση από την επαγγελματική. Αν τα έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου τα θέτεις και στους άλλους. Εγώ αυτό το έμαθα μέσα από τα λάθη που έκανα στο παρελθόν. Ήρθα πολλές φορές πολύ κοντά με παίκτες που δεν έπρεπε, έκανα πίσω σε καταστάσεις που δεν έπρεπε να είχα κάνει, όμως έμαθα από αυτά τα λάθη και δεν τα επανέλαβα. Είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να δίνω κι από αυτό να δημιουργείται μια αλληλεπίδραση, ένας καθρεπτισμός από τον απέναντί μου. Αυτό που στην ουσία κάνει ένας προπονητής είναι να διαχειρίζεται ανθρώπινες ψυχές σε έναν χώρο με τεράστιο εγωκεντρισμό. Αν καταφέρει να κάνει αυτό, μετά τα υπόλοιπα έρχονται πιο εύκολα.

Με βάση τη φετινή πορεία των ομάδων της Super League ποια είναι αυτή που θα ήθελες να προπονήσεις του χρόνου και γιατί;

Μου αρέσει πάρα πολύ ο Παναιτωλικός, ο ΟΦΗ, ο Αστέρας Τρίπολης και ο Πανσερραϊκός που έκανε μια πολύ ωραία χρονιά, πολλά συγχαρητήρια σε παίκτες και τεχνικό team. Δεν μπορώ να διαλέξω μία από αυτές, γιατί υπάρχουν κι άλλες προϋποθέσεις που συνυπάρχουν σε όλες τις παραπάνω ομάδες και θα μπορούσα να συνεργαστώ μαζί τους.

Πως σου φάνηκε η απόφαση του Παναθηναϊκού να αλλάξει προπονητή τον περασμένο Δεκέμβριο;

Θα είμαι ειλικρινής, δεν μου άρεσε. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πρόσφερε πάρα πολλά, πήρε κι ο ίδιος πίσω, ήταν μια σχέση win win, ωστόσο η κάθε διοίκηση κρίνεται για τις αποφάσεις της από τον κόσμο της ομάδας και εκ του αποτελέσματος. Ο πρώτος που θα κριθεί στο τέλος της σεζόν γι αυτό θα είναι ο Πρόεδρος του Παναθηναϊκού που ήταν και εκείνος που πήρε τη συγκεκριμένη απόφαση.

Πως είναι τα ποδοσφαιρικά πράγματα στην Κύπρο;

Είναι ωραία η Κύπρος. Μπορεί να μου αρέσει τόσο πολύ επειδή μου θυμίζει και λίγο την Κρήτη. Είναι ένα πρωτάθλημα υψηλών προδιαγραφών σε απόσταση δυο ωρών μεταξύ των πόλεων, δεν υπάρχει ταλαιπωρία. Ποδοσφαιρικά η Κύπρος είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και αγωνιστικά και προπονητικά, υπάρχουν χρήματα αλλά το ωραιότερο από όλα είναι πως όλα είναι πάρα πολύ κοντά μεταξύ τους και αυτό αρέσει στους παίκτες που θέλουν να είναι κοντά στις οικογένειές τους. Έχει πολύ ωραία γήπεδα, ο κόσμος πηγαίνει να δει ποδόσφαιρο και οι οκτώ από τις δεκατέσσερις ομάδες διεκδικούν το πρωτάθλημα κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να βλέπεις ωραίο και κυρίως ανοιχτό ποδόσφαιρο.

Γιατί έφυγες από τη Δόξα Κατωκοπιάς;

Είχα κάνει μια συμφωνία με τον Πρόεδρο, με τον οποίο ανέπτυξα μια υπέροχη σχέση, πως αν χάσουμε στο κρίσιμο ματς με τον άμεσο ανταγωνιστή μας, επειδή δεν θα έχουμε μεγάλες βαθμολογικές ελπίδες, θα ήταν καλύτερο να φύγω, να πάω κι εγώ στην οικογένειά μου να κερδίσω λίγο χρόνο μαζί τους. Η αποχώρησή μου έγινε κάτω από πολύ καλό κλίμα και βγάλαμε ανακοινώσεις τόσο εγώ, όσο και ο Πρόεδρος, ωστόσο την ημέρα που έγινε αυτό ήταν η απεργία των ΜΜΕ και έτσι μαθεύτηκε αργότερα.

Σε τι φάση είσαι τώρα;

Βρίσκομαι σε φάση αναζήτησης, με ενδιαφέρει και η Ελλάδα και η Κύπρος, αλλά δεν θα ήθελα να πάω σε κάποια χώρα πολύ μακριά από την οικογένειά μου γιατί θέλω τα παιδιά μου να με βλέπουν όσο το δυνατόν περισσότερο και να μεγαλώνουν με το πατρικό πρότυπο στη ζωή τους καθώς τα τελευταία χρόνια έχω λείψει αρκετά από δίπλα τους. Μέχρι πρόσφατα το ποδόσφαιρο ήταν για εμένα μια μάχη. Θέλω από δω και πέρα το ποδόσφαιρο να το βλέπω σαν ταξίδι, να μπορώ δηλαδή να το απολαμβάνω.

Πώς διασκεδάζεις;

Γενικότερα βρίσκω τρόπους να αποσυμπιεστώ από το ποδόσφαιρο. Μου αρέσει το θέατρο, μου αρέσει να διαβάζω βιβλία αυτοβελτίωσης και ψυχολογίας, μου αρέσει το καλό φαγητό, δοκιμάζω διάφορες κουζίνες, ακούω αρκετά είδη μουσικής, πάω σε συναυλίες και πίνω κανένα ποτό αν βγω με φίλους. Είμαι ευπροσάρμοστος άνθρωπος δεν είμαι κολλημένος με κάτι συγκεκριμένο, απλά δεν ακούω trap.

Ευχαριστούμε το Ραντάρ (Κοτζιά 22 Ηλιούπολη) για τη φιλοξενία.