Ήδη από την αρχαιότητα ο ρόλος του καθηγητή στη διαπαιδαγώγηση του νέου αποτελούσε ένα ζήτημα μείζονος σημασίας. Φυσικά, αυτό συνέβαινε διότι η εκπαιδευτική διαδικασία αν και ιδιαίτερα δύσκολη ήταν ανέκαθεν ένα δύσβατο μονοπάτι, το οποίο για το έργο του παιδαγωγού είχε ως στόχο τη δημιουργία τη διάπλαση μια ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Έκτοτε, ο τομέας της εκπαίδευσης έχει αλλάξει ριζικά, καθώς ο ρόλος του δασκάλου- καθηγητή από λειτούργημα έχει εξελιχθεί σε βαρετό καθήκον δημόσιου υπαλλήλου που πλέον δεν συγκινεί τον μέσο έφηβο για να ασχοληθεί με την προσωπική του εξέλιξη.

Όμως, αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν καταξιωμένοι άνθρωποι που υπηρέτησαν το λειτούργημα τους ενάντια στα εμπόδια της κοινωνίας και αποτέλεσαν μεγάλη έμπνευση.

Το εμπνευσμένο παράδειγμα της Erin Gruwell

Η περίπτωση της Erin Gruwell αποτελεί ένα σωστό παράδειγμα πάνω στην θέληση εξέλιξη και την πίστη ενός καθηγητή στα παιδιά. Η ιστορία της λαμβάνει μέρος στη δεκαετία του 1990 σε ένα δημόσιο σχολείο της Αμερικής που δέχεται πλήθος μαθητών. Ως γνωστόν, η Αμερική των 90s ξεχωρίζει για την πολυπολιτισμικότητα, για τις ομάδες ατόμων που μετατρέπονται σε συμμορίες με κύριο πρόσημο την καταγωγή και την κοινωνική τάξη. Ανάλογη κατηγοριοποίηση είχαν κάνει εμμέσως και οι μαθητές μεταξύ τους δημιουργώντας μια μικρογραφία της κοινωνίας. Ένας ακόμη παράγοντας που έπρεπε να έρθει αντιμέτωπη η καθηγήτρια ήταν η παραβατική συμπεριφορά των μαθητών και το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς μόλις είχαν βγει από τις φυλακές ανηλίκων.

Μπορεί όμως, ένα μολύβι και ένα χαρτί να αλλάξουν τον κόσμο; Κι όμως, μπορούν

Παρόλο που το ίδιο το εκπαιδευτικό περιβάλλον είχε ήδη τα συγκεκριμένα παιδιά ως μια «τελειωμένη υπόθεση», η ίδια η Gruwell κατέβαλε τεράστιο προσωπικό μόχθο για την αλλαγή που επιθυμούσε. Το όπλο της ήταν το βιβλίο με την ιστορία της Άννα Φράνκ και ο τρόπος με τον οποίο κατάφερε να προσεγγίσει τους μαθητές. Παιδιά τα οποία μέχρι τότε δεν είχαν ανοίξει κάποιο βιβλίο κατάφεραν όχι μόνο να το διαβάσουν, αλλά και να ταυτιστούν με τις αντίξοες συνθήκες ζωής της ηρωίδας λίγο πριν το τραγικό της τέλος. Και κάπως έτσι, τα παιδιά έπιασαν την πένα στο χέρι τους και μπόρεσαν να εκφράσουν σκέψεις και συναισθήματα και να γίνουν μια δυνατή γροθιά. Φυσικά, κυρίαρχο ρόλο έπαιξαν και οι διδακτικές μέθοδοι που χρησιμοποίησε η ίδια η καθηγήτρια. Η ίδια προσέγγισε το μάθημα με ένα παιχνίδι το οποίο προσπάθησε να ανταποκριθεί στις εκπαιδευτικές απαιτήσεις και στην προσωπικότητα του κάθε παιδιού. Αποτέλεσμα αυτού, ήταν οι εξαιρετικές επιδόσεις των τυπικά κακών μαθητών οι οποίες προσέλκυσαν παιδιά και από άλλες τάξεις με την απαίτηση να παρακολουθήσουν το μάθημα της Gruwell.

Όταν η Hillary Swank συναντά την Erin Gruwell για τη δημιουργία των Freedom Writers

Οι πιο όμορφες ιστορίες είναι αυτές που είναι βγαλμένες από την ίδια τη ζωή. Η διδακτική μέθοδος της Gruwell έγινε μάθημα στα πανεπιστήμια της Αμερικής με την ίδια στη θέση του καθηγητή. Έτσι λοιπόν, μεγάλο ενδιαφέρον τράβηξε και από τους παραγωγούς και τους σεναριογράφους του Hollywood, δημιουργώντας μια ταινία βασισμένη στο έργο της. H Hillary Swank ενσαρκώνει την Εrin παρουσιάζοντας τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο ένας εκπαιδευτικός, καθώς ποτέ δεν ήταν ένα μονοπάτι στρωμένο με ροδοπέταλα.

Οι δύο γυναίκες συναντήθηκαν και στα γυρίσματα έτσι ώστε η μια να εμπνευστεί από την άλλη για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Πράγματι, η ταινία αποτελεί σημαντικό κομμάτι έμπνευσης για όσους θέλουν να βρεθούν σε μια αίθουσα διδασκαλίας, αλλά και για τους μαθητές. Η δύναμης της θέλησης και το γεγονός ότι οι ιστορίες των εφήβων μπορούν να εισακουστούν για να γίνει η διαφορά είναι από τα κομμάτια που τονίζονται.

Βάζοντας αυτή την ταινία του 2006 ξανά σε μια αίθουσα παρατηρούσα τα πρόσωπα των παιδιών. Το παράδειγμα της Gruwell η οποία πλησίασε τους εφήβους με τόση ανιδιοτέλεια τους εντυπωσίασε, οι ιστορίες των περιθωριακών μαθητών τους συγκίνησαν. Υπάρχουν άραγε τέτοια παραδείγματα ανάμεσα μας; Κι αν ναι, γιατί δεν τα φωτίζουμε λίγο παραπάνω;

Για όλες τις Erin που παλεύουν εκεί έξω για να κάνουν τη διαφορά σίγουρα υπάρχει θέση για το έργο τους, όμως ακόμα και αν κάποιος δεν το βλέπει μπορεί να το πράξει ο ίδιος. Εξάλλου, ο Γκάντι είπε: «Γίνε η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο.»

Αφιερωμένο στους ανθρώπους που με το έργο τους προσπαθούν να εμπνεύσουν*