«Στα μισά του βιβλίου συνειδητοποίησα ότι, αν δεν σταματούσα να υπογραμμίζω αποσπάσματα, ολόκληρο το βιβλίο θα κατέληγε υπογραμμισμένο» γράφει ο συντάκτης της The Washington Post για το βιβλίο του Νάιαλ Ουίλλιαμς με τον τίτλο Αυτό είναι ευτυχία κι ένα από τα πιο ωραία εξώφυλλα που κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία εκεί έξω.

Οι ιστορίες της Λίπμαν, από την άλλη, “κρύβουν πάντα ευφυείς εκπλήξεις στην πλοκή (όταν ο Στήβεν Κινγκ όλο ενθουσιασμό δηλώνει για τη λύση στο Ωραίο μου πτώμα πως «δεν θα το φανταζόμουν ποτέ», ναι, μπορούμε να μιλάμε για ευφυείς εκπλήξεις)· και σχεδόν πάντα έχουν συνάφεια με πραγματικά γεγονότα. Το πιο πραγματικό όμως μέσα τους είναι οι χαρακτήρες. «Προσπαθώ να γράφω ιστορίες όπου έχει συμβεί κάποιο έγκλημα και οι άνθρωποι συμπεριφέρονται ως άνθρωποι. Δεν γράφω υπερήρωες».”

«Ένα δυστοπικό μη μυθοπλαστικό λογοτέχνημα τοποθετημένο όχι στο μέλλον αλλά στο παρόν» γράφει στην κριτική ο John Banville της The Guardian για το Όταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο, ένα βιβλίο που ισορροπεί ανάμεσα στο υβρίδιο επιστημονικού δοκιμίου και στη μυθοπλασία ενώ αν αναζητάς μία ιστορία βγαλμένη από τη ζωή με οδηγούς το συναίσθημα και το χιούμορ πιάσε το Γεμάτη Ζωή του Τζων Φάντε.

Και μετά είναι ο Πλην και Η πλάνη του Πλην. Μια -πρώτη- πνευματώδης κωμωδία γεμάτη παρεξηγήσεις, σπαρταριστές εκπλήξεις και απρόσμενους στοχασμούς για την κοινή ανθρώπινη μοίρα μας και το σικουέλ της.

Τέλος, η Αμερικάνικη Αγωγή, μία ιστορία φιναλίστ για το βραβείο Πούλιτζερ και κάτοχος του Los Angeles Times Book Prize, που δεν θέλει συστάσεις αφού σίγουρα το έχεις δει να προτείνεται στα social media

Νάιαλ Ουίλλιαμς, Αυτό είναι ευτυχία

Μετάφραση: Κίκα Κραμβουσάνου

Τέλη της δεκαετίας του ’50 και στη Φάχα, ένα μικρό χωριό της Ιρλανδίας όπου η ζωή έχει μείνει ίδια κι απαραλλάχτη σχεδόν για χίλια χρόνια, ακόμα περιμένουν ένα θαύμα: τον ερχομό του ηλεκτρικού. Μια Μεγάλη Τετάρτη, όμως, εντελώς αναπάντεχα και σχεδόν ανεπαίσθητα, συντελείται ένα θαύμα ακόμα μεγαλύτερο ― σταματάει να βρέχει. Μα για τον δεκαεφτάχρονο Νόου, ο οποίος έχει βρει καταφύγιο στο χωριό του παππού και της γιαγιάς του, έναν τόπο όπου η κωμωδία της ζωής αναβλύζει δίπλα ακριβώς στις τραγωδίες της, τα θαύματα δεν έχουν τέλος.

Μπενχαμίν Λαμπατούτ, Όταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο

Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου

Η δημιουργία του ομορφότερου χρώματος που είδε ποτέ ο άνθρωπος οδηγεί σε ένα από τα φονικότερα δηλητήρια της ιστορίας.

Πάνω σε μια κάρτα γραμμένη στα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Καρλ Σβάρτσιλντ στέλνει στον Αϊνστάιν τη λύση των εξισώ­σεων της γενικής σχετικότητας αποκαλύπτοντας το πιο σκοτεινό αντικείμενο που μπορεί να συλλάβει ο νους: τη μαύρη τρύπα.

Ο Αλεξάντερ Γκρότεντικ εγκαταλείπει τα μαθηματικά όταν πλησιάζει στην «καρδιά της καρδιάς» τους, έντρομος, σαν να έχει αντικρίσει μέσα τους το τέλος του κόσμου.

O Χάιζενμπεργκ κι ο Σραίντινγκερ συγκρούονται για την πατρό­τητα της κβαντομηχανικής θεωρίας, η οποία εξηγεί τέλεια τη συμπεριφορά της ύλης αλλά αναιρεί όλα όσα αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα.

Σε αυτό το υβριδικό βιβλίο, ο Μπενχαμίν Λαμπατούτ κάνει την επιστήμη λογοτεχνία. Συνυφαίνοντας το δοκίμιο με τη μυθοπλασία και τη βιο­γραφία με τη φαντασία, ο Λαμπατούτ αναδεικνύει την απειλητική σκιά που σέρνεται πίσω από το φως της επιστημονικής γνώσης.

Λώρα Λίπμαν, Το ωραίο μου πτώμα

Μετάφραση: Κίκα Κραμβουσάνου

Μια μέρα, εντελώς απροειδοποίητα, η Μάντι Σουόρτς θα εγκαταλείψει την οικογένειά της και το ρόλο της τέλειας νοικοκυράς, για να κυνηγήσει το ασαφές όνειρο μιας άλλης ζωής ― πιο ελεύθερης, πιο ενδιαφέρουσας, πιο ουσιαστικής.

Η Μάντι δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει, ξέρει όμως πώς να το αποκτήσει. Ανατρέποντας ανενδοίαστα τα στερεότυπα της εποχής, καταφέρνει να μπει στον ανδροκρατούμενο κόσμο των εφημερίδων, και περιμένει την ευκαιρία που θα την καθιερώσει ως δημοσιογράφο.

Η ευκαιρία εμφανίζεται με τη μορφή του πτώματος μιας ανώνυμης μαύρης γυναίκας, που κανείς δεν ενδιαφέρεται να μάθει την ιστορία της. Κανείς ― εκτός από τη Μάντι.

Με όχημα μια συναρπαστική αστυνομική ιστορία στη Βαλτιμόρη της δεκαετίας του ’60, το Ωραίο μου πτώμα μιλά για μια κοινωνία στο κατώφλι κοσμογονικών αλλαγών. Η Λώρα Λίπμαν παραδίδει ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα που ξεχειλίζει από επιθυμίες ―για χρήμα, για ελευθερία, για αυτοπραγμάτωση, για σεξ― κι από πρόσωπα που διεκδικούν με κάθε τρόπο το δικαίωμα να ζήσουν έξω από τα στεγανά της κοινωνικής τους προέλευσης.

Τζων Φάντε, Γεμάτη Ζωή

Μετάφραση: Θάνος Σαμαρτζής

Ο Τζων Φάντε τα κατάφερε. Από απένταρος συγγραφέας είναι τώρα σεναριογράφος στο Χόλλυγουντ. Βγάζει καλά λεφτά. Είναι παντρεμένος με τον μεγάλο του έρωτα. Και περι­μένουν και το πρώτο τους παιδί. Τι ωραίος που είναι ο κόσμος!  

Τα κατάφερε. Τότε γιατί νιώθει τόσο μπερδεμένος; Μήπως επειδή η έγκυος γυναίκα του, η Τζόυς, τον έχει διώξει απ’ το κρεβάτι τους; Μήπως επειδή του λέει πως τον σιχαίνεται και πως εκείνος φταίει για όλα; 

Ναι, είναι πολύ μπερδεμένος. Και τα πράγματα μπερδεύον­ται ακόμα περισσότερο όταν υποχρεώνεται να κουβαλήσει σπίτι τον οξύθυμο Ιταλοαμερικανό πατέρα του, οικοδόμο το επάγγελμα και αστέρα του μελοδράματος, ο οποίος συμφωνεί με την Τζόυς: εκείνος φταίει για όλα.  

Μια ανόσια κωμωδία για τη σύγχυση του άντρα τη στιγμή που καλείται από εραστής να γίνει σύζυγος και κατόπιν πατέρας, όταν δεν έχει ακόμα μέσα του παραδεχτεί ότι δεν είναι πια παιδί ο ίδιος. 

Μπεν Λερνερ, Αμερικάνικη Αγωγή

Μετάφραση: Παλμύρα Ισμυρίδου
Τέλη της δεκαετίας του ’90 και, παρά το υποτιθέμενο «τέλος της Ιστορίας» και το θρίαμβο του φιλελευθερισμού, τα νεαρά αρσενικά της βαθιάς Αμερικής δείχνουν αποπροσανατολισμένα. Ο εκνευρισμός είναι διάχυτος, οι ρωγμές εμφανείς. Επικρατεί ο φόβος ότι μια μεγάλη βία όπου νά ’ναι θα ξεσπάσει.  
Ο Άνταμ Γκόρντον, τελειόφοιτος του Λυκείου της Τοπήκα, προσπαθεί να μάθει πώς ένα αγόρι γίνεται άντρας. Μέσα απ’ τους αγώνες ρητορικής, τις μονομαχίες ραπ αυτοσχεδιασμού, τις ψυχαναλυτικές συνεδρίες, ο Άνταμ έχει προλάβει να καταλάβει πως η γλώσσα δεν είναι εργαλείο χαλιναγώγησης της βίας. Η γλώσσα είναι όπλο.   Ανενδοίαστα εξομολογητική και απροκάλυπτα πολιτική, η Αμερικανική αγωγή παρουσιάζει την ιστορία μιας οικογένειας σε μια εποχή σιωπηρών τεκτονικών μετατοπίσεων, μια ακτινογραφία της κουλτούρας της τοξικής αρρενωπότητας, και μια αρχαιολογία της ανόδου της νέας Δεξιάς, αναζητώντας χαμηλόφωνα έναν τρόπο ώστε να μάθουν οι άνθρωποι «και πάλι, αργά-αργά, πώς να μιλούν, μέσα στο γενικό σφυροκόπημα».

Άντριου Σων Γκρίερ, Πλην

Μετάφραση: Παλμύρα Ισμυρίδου
Ο Άρθουρ Πλην είναι ένας αποτυχημένος, άσημος συγγραφέας. Λίγο πριν κλείσει τα πενήντα, φτάνει με το ταχυδρομείο μια πρόσκληση σε γάμο: ο πρώην του παντρεύεται, μόνο που παντρεύεται κάποιον άλλον! Ο Πλην δεν μπορεί να πάει στο γάμο ― θα παραείναι άβολο. Δεν μπορεί όμως ούτε και να αρνηθεί την πρόσκληση ανοιχτά ― θα τον κουτσομπολεύουν όλοι. Πρέπει να βρει ένα πρόσχημα… και το βρίσκει! Αποφασίζει να αποδεχτεί κάθε λογής πρόσκληση, απ’ αυτές που λαμβάνουν συνήθως οι συγγραφείς, για δευτεροκλασάτα συνέδρια και αδιάφορες εκδηλώσεις ανά τον κόσμο.

Απ’ τη Γαλλία στην Ινδία, απ’ τη Γερμανία στο Μαρόκο, απ’ το Μεξικό στην Ιαπωνία, ο Πλην θα κάνει το γύρο του κόσμου για να ξεφύγει απ’ την ντροπή. Μόνο που σε κάθε γωνιά τον περιμένουν μικροεξευτελισμοί και ταπεινώσεις ― γεννήματα, όχι σπάνια, της φαντασίας του και μόνο.

Αυτό είναι το τίμημα που καλείται να πληρώσει προκειμένου να μπορέσει να κρυφτεί και να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του. Μια πνευματώδης κωμωδία γεμάτη παρεξηγήσεις, σπαρταριστές εκπλήξεις και απρόσμενους στοχασμούς για την κοινή ανθρώπινη μοίρα μας.

Άντριου Σων Γκρίερ, Η πλάνη του Πλην

Μετάφραση: Δέσποινα Κανελλοπούλου

Κι εκεί που νόμιζε πως είχε επιτέλους βάλει τη ζωή του σε σειρά, μια αναποδιά από το πουθενά (;) αναγκάζει τον Άρθουρ Πλην να ξαναπάρει τους δρόμους. Καινούργια περιπλάνηση.

Δείτε τον. Διασχίζει ερήμους, φαράγγια, βάλτους, χωράφια, διασχίζει την Αμερική ολόκληρη, από το Σαν Φρανσίσκο στα δυτικά μέχρι το Ντέλαγουερ στ’ ανατολικά, στο πατρικό του. Ο Πλην νόμιζε πως ήξερε την Αμερική. Αλλά μήπως έκανε λάθος;

Δείτε τον με το καινούργιο του μουστάκι. Μα είναι δυνατόν να μην το παρατηρεί κανένας; Δείτε τον μες στο αρχαίο βανάκι του, τη Ροζίνα, με τη γενναία Ντόλι, μια νυσταλέα σκυλίτσα, στο πλευρό του. Δείτε τον που παίρνει τη ζωή στα χέρια του και δεν φοβάται πια.

Αλλά γιατί τον περνούν όλοι για ξένο; Τόσο πολύ φαίνεται ότι είναι ομοφυλόφιλος; Και γιατί όλες αυτές οι τιμές; Αναγνωρίστηκε επιτέλους η αξία του;

Αλίμονο. Η πλάνη του Πλην είναι πλήρης.