Το να αποφασίσει κανείς αν θα κάνει παιδιά ή όχι είναι μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις που θα πρέπει να πάρει κάποια στιγμή στη ζωή του. Οποιοσδήποτε γονέας θα σου πει ότι δεν υπάρχει τρόπος να προετοιμαστείς πλήρως για όλα όσα συνοδεύουν τη γονεϊκότητα.

Πώς αλλάζει όμως η εξίσωση στην απόκτηση παιδιών; Ακολουθούν τρεις ψυχολογικοί παράγοντες που πρέπει να λάβουν υπόψη οποιοσδήποτε σκέφτεται να μπει ή να ξαναμπεί στη γονεϊκότητα, σε διαφορετικές ηλικίες.

Πώς θα καταλάβεις όμως εάν όντως θέλεις να γίνεις γονιός και να προχωρήσεις σε αυτό το βήμα; Πρώτα από όλα θα πρέπει να κάνεις κάποιες βασικές ερωτήσεις στον εαυτό σου, από τι οποίες ίσως καταλάβεις πολλά και να σου γίνουν όλα ξεκάθαρα στο μυαλό σου.

1. Τι είδους ευτυχία ψάχνεις; 

Η επιστημονική βιβλιογραφία για την ευτυχία τείνει να τη χωρίσει σε δύο τύπους. Υπάρχει ευτυχία της στιγμής, η οποία προέρχεται από πράγματα που μας δίνουν άμεση ικανοποίηση – για παράδειγμα, μια σοκολάτα ή ένα ζεστό ντους μια κρύα μέρα. Υπάρχει επίσης η ιδέα του νοήματος, της εκπλήρωσης ή της αντανακλαστικής ευτυχίας. Βιώνουμε αυτό το είδος ευτυχίας όταν φτάνουμε σε ένα ορόσημο ή δημιουργούμε κάτι για το οποίο είμαστε περήφανοι.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι έρευνες δείχνουν ότι ο ένας τύπος δεν μπορεί να λειτουργήσει ταυτόχρονα με τον άλλον. Ττο να έχεις παιδιά αυξάνει την αίσθηση της αντανακλαστικής ευτυχίας, αλλά το κάνει εις βάρος της στιγμιαίας ευτυχίας. Δεν είσαι ακριβώς ευτυχία να ξυπνάς τέσσερις φορές μέσα στη νύχτα αλλά δεν υπάρχει επίσης υποκατάστατο για την υπερηφάνεια που νιώθει ένας γονέας όταν το παιδί του μαθαίνει κάτι νέο ή πετυχαίνει κάτι σπουδαίο.

Θα πρέπει να βεβαιωθεί κάποιος ότι η απόφασή του να γίνει γονιός είναι σύμφωνη με τους στόχους του κι όσα τον κάνουν ευτυχισμένο σε αυτό το στάδιο της ζωής του.

2. Πώς είναι το επίπεδο της υπομονής σου; 

Η ανατροφή των παιδιών απαιτεί υπομονή. Είναι σημαντικό να αναρωτηθείς, ειλικρινά, εάν έχεις την υπομονή να ξεκινήσεις ένα σχεδόν 18χρονο (ίσως και περισσότερο) ταξίδι προστασίας, παρακολούθησης, ανατροφής και διδασκαλίας ενός νέου ανθρώπου.

Ο καθένας έχει διαφορετικό βαρόμετρο για την υπομονή, και τα επίπεδα υπομονής φυσικά πέφτουν και αλλάζουν σε όλη τη ζωή του. Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Positive Psychology, η υπομονή μπορεί να χωριστεί σε τρεις κατηγορίες: διαπροσωπική, στις δυσκολίες  της ζωής και καθημερινές δυσκολίες. Οι ερευνητές επινόησαν τις ακόλουθες 11 δηλώσεις συμφωνώ-διαφωνώ για να αξιολογήσουν το επίπεδο υπομονής κάποιου:

Οι φίλοι μου θα έλεγαν ότι είμαι πολύ υπομονετικός φίλος. Είμαι σε θέση να περιμένω τις δύσκολες στιγμές. Αν και είναι ενοχλητικά, δεν εκνευρίζομαι πολύ όταν κολλάω σε μποτιλιαρίσματα. Είμαι υπομονετικός με τους άλλους ανθρώπους. Θεωρώ ότι είναι πολύ εύκολο να είμαι υπομονετικός με ένα δύσκολο πρόβλημα ζωής ή μία ασθένεια. Γενικά, η αναμονή στις ουρές δεν με ενοχλεί. Δυσκολεύομαι να είμαι υπομονετικός με τους στενούς μου φίλους και την οικογένειά μου. Είμαι υπομονετικός στις δυσκολίες της ζωής. Όταν κάποιος δυσκολεύεται να μάθει κάτι νέο, θα είμαι σε θέση να τον βοηθήσω χωρίς να απογοητεύομαι ή να εκνευρίζομαι. Εκνευρίζομαι πολύ στα κόκκινα φανάρια. Το βρίσκω εύκολο να είμαι υπομονετικός με τους ανθρώπους.

3. Ποιο είναι το αληθινό κίνητρο για να θέλεις ένα παιδί;

Οποιαδήποτε απόφαση θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με μια υγιή δόση ενδοσκόπησης. Κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς για να διερευνήσεις τα κίνητρά σου σε αυτό το στάδιο της ζωής σου (η αναζήτηση θεραπείας μπορεί να βοηθήσει σε αυτή τη διαδικασία).

Σε γενικές γραμμές, οι έρευνες διαχωρίζουν τον καθορισμό στόχων και τη συμπεριφορά που κατευθύνεται προς τους στόχους σε δύο κατηγορίες: την εσωτερική και την εξωγενή. Ένας εσωτερικός στόχος ή κίνητρο είναι κάτι που θέλεις να κάνεις για σένα, ενώ ένας εξωγενής στόχος μπορεί να είναι κάτι που περιμένουν οι άλλοι από εσένα να κάνεις ή κάτι που πιστεύεις ότι πρέπει να κάνεις. Οι ψυχολόγοι θα σου πουν ότι η επιτυχία, όπως κι αν την ορίσεις, συνήθως έρχεται πιο φυσικά σε εκείνους που ακολουθούν τα πράγματα που έχουν εσωτερικό κίνητρο να κάνουν.

Σκέψου βαθιά την επιθυμία σου να κάνεις παιδιά σε αυτό το στάδιο της ζωής σου και αναρωτήσου τα παρακάτω:

Θέλει κάποιος άλλος να πετύχω αυτόν τον στόχο ή είναι δικό μου όνειρο; Θα ένιωθα ντροπή αν δεν πετύχαινα αυτόν τον στόχο; Πιστεύω πραγματικά ότι αυτός είναι ένας σημαντικός στόχος; Αυτός ο στόχος θα μου προσφέρει χαρά; Αυτός ο στόχος αντιπροσωπεύει αυτό που είμαι και αντανακλά αυτό που εκτιμώ περισσότερο στη ζωή;