Σαββατόβραδο. Ποτά. Ξενύχτι. Check in. Selfie. Ας το πάρω από την αρχή. Selfie. Check in. Ξενύχτι. Ποτά. Σαββατόβραδο. Τώρα μιλάω σωστά. Αναμφισβήτητα, ζούμε στην εποχή των κινητών, σε μια εποχή όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτά και εξαρτώνται ξεκάθαρα από αυτά. Το ξέρεις ότι πάσχεις από «Nomophobia», έτσι; Δεν πρόκειται για κάποιο νόμο, αλλά για τη λεγόμενη «No Mobile Phone Phobia». Είναι εκείνος ο φόβος που πηγάζει ασυναίσθητα από μέσα σου κάθε φορά που δεν έχεις μπαταρία στο κινητό, δεν έχεις σήμα ή κάρτα. Για να μη μιλήσω για τον φόβο μήπως χαθεί ή κλαπεί. Όσες φορές βγεις έξω θα παρατηρήσεις παρέες, ζευγάρια και παιδιά με απαραίτητη συντροφιά το κινητό τους. Κι όταν δεν το κρατούν, παραξενεύεσαι και αναρωτιέσαι γιατί, θεωρώντας τους αυτόματα αφύσικους και αντισυμβατικούς. Είναι κελιά τα κινητά. Η εμφάνιση διαφορετική, αλλά η ουσία ίδια. Ο καθένας τα στολίζει και τα διαμορφώνει όπως θέλει, μένει μέσα και βγάζει φωτογραφίες για να τα θυμάται, ώσπου να βαρεθεί. Κι όταν βαρεθεί κατεβάζει εφαρμογές – ιδέες για απόδραση μήπως και καταφέρει να ξεφύγει λίγο από το τωρινό του περιβάλλον και μετά πάλι από την αρχή. Είμαστε δέσμιοι ενός φαύλου κύκλου που αρνείται να συμμετέχει στα γεγονότα της πραγματικότητας και όταν κάπου κάπου αποκλίνουμε, βρισκόμαστε σε σύγχυση. Δεν το μπορούμε το διαφορετικό, έτσι έχουμε μάθει. You know the feeling when… Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Χάνουμε ή ξεχνάμε το κινητό μας κάπου; Χάνουμε ή ξεχνάμε και την καθημερινότητά μας. Μέσα σε μια συσκευή όλη μας η ζωή από φωτογραφίες – αναμνήσεις μέχρι λίστες για σουπερ μάρκετ και γενικά λίστες, πολλές λίστες (εκτός αν δεν είστε τόσο ψυχαναγκαστικοί σαν εμένα οπότε έχετε μόνο φωτογραφίες). Όταν, δε, έρχεται η στιγμή να βγούμε έξω, τότε το κινητό γίνεται κάτι σαν προέκταση του χεριού μας και το μυαλό μας πρέπει να σκεφτεί επειγόντως την πιο έξυπνη ατάκα για check in για να μαζέψει επειγόντως όσα περισσότερα likes γίνεται. Όλη μας η ζωή ένα “επειγόντως”. Ένα “πρέπει”. Αφήνουμε κατά μέρος την ουσιαστική και διαπροσωπική επαφή για να προσεγγίσουμε τη διαδικτυακή, που συνήθως είναι πιο λαμπερή, γιατί περιστρέφεται γύρω από καρδούλες, αστεράκια και κορώνες. Είναι κελιά τα κινητά, λοιπόν, που σε βάζουν μέσα τους μέχρι που ξεχνάς γιατί ξύπνησες και ποιος είναι ο σκοπός σου. Don ‘t be selfiesh Δεδομένου ότι ζούμε στην εποχή της εικόνας, του ναρκισσισμού και της αυτοπροβολής, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτό το άρθρο και οι selfies. Ένα είδος αυτοφωτογραφίας, χιλιάδες συναισθήματα και γκριμάτσες. Αντιμετωπίστε τις ως αποδεικτικό στοιχείο ότι είναι όλοι καλά και περνάνε καλά, όπου κι αν βρίσκονται, ακόμη κι αν βρίσκονται στο σπίτι τους. Δε λέω, κι εγώ έχω βγάλει τη selfie μου, αλλά όχι όταν ξυπνάω και σίγουρα όχι όταν πάω στο μπάνιο. Σίγουρα, όμως, κάθε φορά που τσεκάρω την αρχική μου σελίδα στο facebook ή στο instagram παρατηρώ ουκ ολίγες φορές selfies αψεγάδιαστων προσώπων, φιλτραρισμένων και τελειοποιημένων περισσότερο και από εξώφυλλα της Vogue. Ακόμη πιο σίγουρα παρατηρώ και τα likes που είναι τόσα πολλά και κάποιες φορές από άτομα που ίσως να μην τους συμπαθούν καν. Τότε καταλαβαίνω ότι υπάρχει πρόβλημα και βγαίνω έξω, όμως και τότε παρατηρώ ότι το ίδιο συμβαίνει και έξω, σε κάθε καφετέρια, σε κάθε γωνιά. Εθισμός; Συνήθεια; Μόδα της σύγχρονης εποχής; Και σε αυτή την περίπτωση ο χρόνος θα δείξει. Οκ οι άνθρωποι εξελίσσονται, η τεχνολογία εξελίσσεται, αλλά δε νομίζετε πως έχουμε αντικαταστήσει την επικοινωνία με την αυτοπροβολή, τη διασκέδαση με τα likes; Μήπως ήρθε η ώρα να ξεχωρίσουμε τα αναγκαία και τα περιττά; Τα ναι και τα όχι; Αυτό λέω να κάνω κι εγώ. Πρώτα, όμως, θα βγάλω μια selfie. Τα λέμε. Το έργο της φωτογραφίας έχει τίτλο “Modern Love” και έχει φιλοτεχνηθεί από τον Banksy