Το 2001 ήμουν 20 χρονών και φοιτήτρια. Δούλευα από τότε που τελείωσα το σχολείο για να είμαι ανεξάρτητη οικονομικά αλλά δεν είχα δοκιμάσει ακόμα να κάνω modeling και κάπως έτσι βρέθηκα στα στούντιο της εταιρίας παραγωγής «Τηλε-εικόνα» όπου πέρασα το πρώτο μου casting.

H director με ρώτησε αν τα πάω καλά με το χορό, της είπα ‘Βάλε κάτι να σου δείξω’ και αφού με είδε να χορεύω, μου είπε πως την επόμενη μέρα το πρωί θα πρέπει να βρίσκομαι σε ένα σκάφος που θα είναι δεμένο στην Μαρίνα του Φλοίσβου για να συμμετέχω σε ένα video clip. Ήταν Ιούνιος του 2001 και  το video clip ήταν του κομματιού «Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία».

Όταν πήγα εκεί δεν ήξερα ότι βρισκόμουν στα γυρίσματα ενός τραγουδιού το οποίο θα έγραφε πραγματική ιστορία. Σαφώς και τα Ημισκούμπρια ήταν ένα πολύ cool hip hop group με ήδη πολλές επιτυχίες και τρεις τεράστιες προσωπικότητες της ελληνικής ραπ σκηνής με φοβερό ταλέντο (Μεντζέλος, Μυθριδάτης, Πρύτανης) να γράφουν μουσική και στίχους, όμως προσωπικά  δεν μπορούσα διανοηθώ πόσο τυχερή ήμουν που συμμετείχα στο video clip του τραγουδιού που θα αποτελούσε από κει και πέρα έναν διαχρονικό καλοκαιρινό ύμνο.

Τώρα όμως ξέρω. Kαι η ιστορία έχει κάπως έτσι:

Aρχικά να πω ότι στο τελικό αποτέλεσμα του video clip συμμετέχουν και ο Αντώνης Κανάκης με τον Σωτήρη Καλυβάτση. Οι ΑΜΑΝ είχαν κάνει γύρισμα άλλη μέρα, δεν ήταν μαζί μας στο κότερο και τα πλάνα μονταρίστηκαν. Εμείς λοιπόν ήμασταν εννέα κορίτσια αν θυμάμαι καλά, οι περισσότερες πρωτοεμφανιζόμενες, αρκετές αλλοδαπές και ανάμεσά τους η Βιβή Τσιάμη που τα επόμενα χρόνια στέφθηκε playmate. Εννοείται πως στην παρέα μας ήταν και η κυρία που ενσάρκωσε τον ρόλο της «θείας της Λίας».

Εκεί ήταν και τα Ημισκούμπρια, ο Πρύτανης, ο Μυθριδάτης και ο Δημήτρης Μεντζέλος οι οποίοι ήταν και οι τρεις τους εξαιρετικά φιλικοί, είχαν πολύ χιούμορ και δημιούργησαν τέλειο κλίμα.

Τέλος, μαζί μας ήταν και η Μαριλέττα, η guest τραγουδίστρια που συμμετείχε στο clip. Σκηνοθέτης ήταν ο Νίκος Χατζηαγγελής στον οποίο οφείλω τα ομολογουμένως περισσότερα κοντινά πλάνα μου. Κάτι έκανα καλά.

Το υπερπολυτελές σκάφος που θα φιλοξενούσε τα γυρίσματα ήταν δεμένο στη μαρίνα όσο ετοιμαζόμασταν, στη συνέχεια έκανε μια μεγάλη βόλτα στ ανοιχτά, όπου και τραβήχτηκαν τα πλάνα στα οποία χορεύουμε στην πλώρη. Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά, ήταν ότι το προσωπικό του σκάφους, μας προσέφερε δραμαμίνες κομμένες σε πιατάκι για να μην ζαλιστούμε από τη θάλασσα.

Εγώ δεν πήρα γιατί δεν ένιωσα ναυτία, αρκετά κορίτσια όμως είχαν ζαλιστεί αρκετά, αλλά καμία δεν εγκατέλειψε το γύρισμα, όλες ήταν πολύ επαγγελματίες. Οι προετοιμασίες για το video clip είχαν ξεκινήσει από το πρωί και τελειώσαμε με τη δύση του ηλίου. Αυτό που έχω να θυμάμαι είναι ότι πέρασα τέλεια ενώ ταυτόχρονα ενθουσιάστηκα, καθώς η πρώτη μου επαφή με το χώρο ήταν πραγματικά πολύ καλή και πάνω απ’ όλα ήταν αληθινή.

Είχαμε μόλις γυρίσει το «Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία» το οποίο κυκλοφόρησε σε ένα CD Single με συνολικά 3 κομμάτια: το ομώνυμο, ένα “jazz-soul-funk-punk-new wave” κομμάτι με καταβολές hip hop όπως έλεγε τότε το δελτίο τύπου, το δεύτερο ήταν το «σώγαμπρος και προικοθήρας» το οποίο έδινε στους fans οδηγίες για έναν επιτυχημένο με τη συμμετοχή του Σέξπυρ και ο τρίτο τραγούδι προερχόταν από το cd “2030” και επρόκειτο για το “η πεντάμορφη και ο αστέρας” σε live από τα Ημισκούμπρια.

Ο Μεντζέλος λίγο πριν αρχίσει το τραγούδι, λέει 10 φράσεις που δεν πρόκειται ποτέ να ακούσουν οι γυναίκες από τους άντρες και άλλες 10, που δεν θα ακούσουν ποτέ οι άντρες από τις γυναίκες.

Η επιτυχία του CD Single ήταν μεγάλη και του «Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία» ακόμα μεγαλύτερη. Οπωσδήποτε το έχετε χορέψει σε κάποιο beach bar και κάτι μου λέει ότι θα το ξανακούσετε και τα επόμενα καλοκαίρια. Θα το θυμάμαι πάντα με πολύ αγάπη και θα του χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη γιατί μου έμαθε ότι η καλή μουσική δεν χρειάζεται στίχους με ναρκωτικά, όπλα, λεφτά και μαμά, μονάχα πολύ χιούμορ και πολύ ταλέντο.

Δε θα μπορούσαν φυσικά να λείπουν οι αναμνήσεις των ίδιων των Ημιζ που γνώρισα πριν δυο δεκαετίες πάνω σε εκείνη την φανταστική θαλαμηγό που έπλεε στο Σαρωνικό κόλπο και από τότε έκανα ακόμα ένα clip μαζί τους.

Πως θυμάται ο Δημήτρης Μεντζέλος εκείνη την ημέρα πριν ακριβώς 20 χρόνια;

“20 χρόνια πέρασαν και ακόμη πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία. Θυμάμαι κότερα, κορίτσια να χορεύουν στον Φλοίσβο κι εμάς 20 χρόνια νεότερους να ραπάρουμε σε πάνω από 100 bpm (μπορώ και πιο γρήγορα). Ένα κομμάτι που έμελλε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες μας.

Ίσως γιατί στην αρχή ο κόσμος δεν έδινε μεγάλη σημασία στα ραπ μας αλλά στο ρεφραίν. Γιατί τα κουπλέ μας παρουσίαζαν μια κατάσταση παρακμής σε μια απλή βὀλτα για μπάνιο. Αργότερα οι νεότεροι μπήκαν για τα καλά στο νόημα.

Θυμάμαι πόσο ωραία είχαμε περάσει και πόσο προσεχτικός έπρεπε να είμαι να μην γλυστρίσω από το κότερο. Θυμάμαι και το 2ο μέρος του κλιπ που γυρίσαμε στη Χαλκιδική με τους Α.Μ.Α.Ν. και το απίστευτο γέλιο που είχαμε ρίξει. Να τονίσω επίσης ότι την κόκκινη μπλούζα που φορούσα στο κλιπ σπάνια την έβγαζα από πάνω μου σε σημείο να συνομωτούν οι άλλοι δύο να μου την κλέψουν για να την κάψουν.

Εν κατακλείδι κάναμε και εμείς τις βόλτες μας στις ελληνικές παραλίες και ακόμη τις κάνουμε. Λίγο πολύ όλα ίδια παραμένουν. Απλά τότε οι ρακέτες ήταν λιγότερες και πίναμε τον καφέ μας χωρίς μπαλάκι μέσα.”

Τι έχει να θυμάται ο Πρύτανης από τότε; 

“Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες, κρατήστε ότι εντυπωσιάστηκα από το καταπληκτικό σκάφος και τα ωραία κορίτσια τα οποία ήταν πολύ κουρασμένα στο τέλος των γυρισμάτων για να πάμε για φαγητό και πως έκανα μια προσπάθεια να χορέψω αλλά είμαι βέβαιος πως δεν τα κατάφερα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θυμάμαι την όλη φάση με θετικό πρόσημο, βλέπετε τότε, το συγκεκριμένο video clip ήταν μια υπερπαραγωγή για τα δεδομένα της μουσικής βιομηχανίας: αν και είχαμε γυρίσει κι άλλα, αυτό ήταν το πρώτο που είχε τέτοιο budget.”