Πριν σου εξηγήσω το ακρωνύμιο να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Δε ξέρω τι σημαίνει για σένα μια έξοδος. Για άλλους είναι νέο φόρεμα, καινούργια παπούτσια, ψεύτικες βλεφαρίδες και συντονισμός με την παρέα τους όλο το απόγευμα. Για άλλους είναι αυτή του Μεσολογγίου, δηλαδή συμβαίνει μόνο με γιαταγάνια και πολεμικά εφόδια και για άλλους είναι αυτό που απλά βγαίνεις από την πόρτα σου μια κανονική ώρα, με κανονικά ρούχα και ρεαλιστικές προσδοκίες για τη βραδιά. Είμαι από αυτούς. Όχι επειδή είμαι η έξυπνη της παρέας.

Γενικά ποτέ δεν θα με έλεγες party girl

Έχω να θυμάμαι: Όλες τις φορές που οι γονείς μου σε γιορτές και πανηγύρια διακοπών με έβαζαν με κουβερτούλα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Μια πρωτοχρονιά στα 13 μου με την 20χρονη αδερφή μου, στο πρώτο μου κανονικό ξενύχτι, να με παίρνει ο ύπνος στον ώμο ενός συναδέρφου της στο Wild Rose. Με θυμάμαι σε ένα μπαρ με ελληνικά -περίπου στην ηλικία που δεν χαρίζεις κανένα βράδυ και λες ναι σε όλες τις προσκλήσεις- να με παίρνει ο ύπνος δίπλα σε ηχείο. Με αποκοίμισε το Πέστο με ένα φιλί της Γαρμπή και με ξύπνησαν τα φώτα που άνοιξαν. Και είναι όλες οι φορές που βγήκα για βόλτα επειδή ήθελαν οι άλλοι. Ενδιαφέρουσα διαπίστωση: Καμία από αυτές δεν πέρασα καλά.

Είναι θέμα Non-Party Party Girl συνδρόμου

Για να καταλάβεις, εγώ στις 12 θέλω να είμαι στο κρεβάτι μου ακόμα και αν πρόκειται να διαβάσω μέχρι τις 6 το πρωί.

Το Non-Party Party Girl είναι μια έννοια που εφηύρα εκεί στα 20 και κάτι μου. Το έκανα για να εξηγήσω πρώτα στον εαυτό μου και μετά στους άλλους την κατάσταση που βρίσκεται κάποιος όταν δε θέλει να βγει επειδή βγαίνουν οι άλλοι. Μπορεί το πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο να έχει κάποια αντίστοιχη λέξη, αλλά στα 22 η επαναστατική μου φύση ήταν πολύ ευχαριστημένη με μια ολοδική της λέξη. Η οποία έκρυβε πίσω της μια ολοδική της κοσμοθεωρία.

Στη λαμπερή δεκαετία των είκοσι έχεις άπειρες ευκαιρίες να μετρηθείς με τις ώρες της μέρας σου. Να τεστάρεις τις αντοχές σου, να σε κακομάθεις ή να σε ταλαιπωρήσεις. Αν με ρωτάς είχα πάμπολλα περιττά ξενύχτια, είδα πολλές ανατολές ηλίου από διαφορετικά μέρη, ξενύχτησα τζάμπα, ξενύχτησα με ουσία. Πήγα σε πάρτι, χόρεψα μέχρι να καθαρίσουμε το σπίτι, ή με πήρε ο ύπνος σε καναπέδες, είπα όχι σε πάρτι για να κοιμηθώ, ξενύχτησα στο facebook χωρίς λόγο. Αλλά κυρίως είπα όχι σε party και εξόδους γιατί πραγματικά βαριόμουν. Δεν με είπε κανένας κατάμουτρα ξενέρωτη, τουλάχιστον δεν το ξέρω, αλλά ακόμα και αν σχολιάστηκα κάποια στιγμή ως τέτοια, ήμουν ξεκούραστη ξενέρωτη. Πέρασα αληθινά καλά τα βράδια που ήθελα στ’ αλήθεια να βγω. Που είχα πραγματική όρεξη να ντυθώ, να στολιστώ, να βγω και να διασκεδάσω χωρίς να αναπολώ τον καναπέ μου. Όλα αυτά εκεί στα 20κάτι.

Σήμερα, μερικά χρόνια μετά τα γενέθλια των 30 χαίρομαι που είπα όχι σε πολλές προτάσεις εξόδου επειδή βαριόμουν. Δεν νιώθω καμία ενοχή που βγήκα λιγότερο από ότι ”έπρεπε” μιας και ήταν δική μου επιλογή και κυρίως επειδή στην πραγματικότητα βγήκα. Απλά βγήκα επιλεκτικά. Θα μπορούσα να επιμείνω στα αρνητικά του να μην κάνεις περιττά ξενύχτια, να φέρω στα πόδια σου τρανταχτά επιχειρήματα όπως το κακό που θα κάνεις στο δέρμα σου ή τους μαύρους κύκλους, ή και ακόμα να αναφέρω τα αρνητικά του αλκοόλ που θα καταναλώσεις. Αν δεν είσαι Non-Party Party Girl όμως δε θα με καταλάβεις.

Αυτό το κορίτσι δε σκέφτεται αν θα μυρίζουν τα μαλλιά του τσιγάρο το επόμενο πρωί.

Σκέφτεται πως προτιμάει το βράδυ που δεν έχει όρεξη να στριμωχτεί σε ένα μπαρ για ποτό να το περάσει χορεύοντας με το βρακί στο σαλόνι του. Δε μένει στο σπίτι το σαββατόβραδο επειδή έχει τις μαύρες του. Προτιμάει να μείνει σπίτι για να κάνει γενική καθαριότητα, να κοιμηθεί νωρίς και να ξυπνήσει την Κυριακή να πάει βόλτα στον ήλιο.

Επειδή είμαι ένα Non-Party Party Girl (NPPG) θα σου πω πως ένα τέτοιο κορίτσι μπορεί να βγει και μετά τη γενική καθαριότητα. Με φόρμες. Γιατί δεν βγαίνει για τους άλλους, βγαίνει για τον εαυτό του. Και αυτή είναι η κοσμοθεωρία του Non-Party Party Girl.

Λευτεριά στα βράδια σου, να κάνεις ό,τι θέλεις.