dionysios_resolution-copy

Παραδοσιακά, ποτέ δεν θεωρούσα ιδανική περίοδο για resolutions την Πρωτοχρονιά και το κλείσιμο του έτους. Ίσως να φταίει το μπάσκετ, αλλά για μένα έναρξη σεζόν είναι ο Σεπτέμβριος. Τις πιο σωστές και πιο σοφές αποφάσεις τις παίρνεις το καλοκαίρι, στην παραλία. Αφήνεις το κύμα να πάρει μαζί του όλες τις μαλακίες της σεζόν και να σβήσει τα λάθη σου.

Τα πάντα όμως, είναι μαθηματικά, συνεπώς όταν αλλάζει ο χρόνος, κουβαλάς ένα επιπλέον ψηφίο πάνω σου. Νομοτελειακά, κάνεις έναν μίνι απολογισμό χρονιάς και θα βάλεις και κάποιον επιπλέον στόχο, σαν τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο στην μπάλα. Εδώ μπαίνουν τα resolutions, που λέμε και στο Ληξούρι. Γελάω πάρα πολύ με αυτή τη λέξη, για 2 λόγους. Πρώτον, θυμάμαι παλιά resolutions μου, από τα οποία πέρασα και δεν ακούμπησα. Δεύτερον και κυριότερο, θυμάμαι το αντίστοιχο επεισόδιο από τα Φιλαράκια και, πιο συγκεκριμένα, τη σκηνή όπου ο Ρος προσπαθεί να ξαναβάλει το δερμάτινο παντελόνιο του και ρίχνει σφαλιάρα στο μέτωπό του: η σκηνή είναι έπος.

2017 προ των πυλών και πάμε αισίως για την 33η αλλαγή χρονιάς στη ζωή μου. Παρατηρώ πως κάθε χρόνο τα resolutions μου μειώνονται. Και δεν είναι ότι όλα μου πάνε ιδανικά, αλλά μάλλον υιοθετώ την ιδέα του less is more. Λένε ότι συνήθως εύχεσαι αυτό που δεν έχεις. Το resolution μου για το 2017 είναι η ψυχική ηρεμία.

Και επειδή άρθρο μου χωρίς αναφορά στον Μάλαμα δεν γίνεται, “ψυχή ησυχία για να βρεις, πρέπει πολύ να παιδευτείς”. Κάθε μέρα παιδευόμαστε, κυρίως με μαλακίες. Χαλιόμαστε με πρόσωπα, καταστάσεις, πράγματα που στο τέλος της μέρας, δεν έχουν να μας πουν τίποτα.

Γιατί μας ζάλισε κάποιος στη δουλειά.

Γιατί πήραμε 3 κιλά.

Γιατί φάγαμε χυλόπιτα.

Γιατί έχασε η ομάδα μας στο ντέρμπι.

Γιατί μας ήρθε ο ΕΝΦΙΑ, ενώ έχουμε λεφτά να τον πληρώσουμε.

Γιατί ζηλεύουμε.

Γιατί πήξαμε στην κίνηση.

Γιατί το τέλος του The Night of ήταν άθλιο.

Γιατί έχουμε την άνεση να έχουμε προβλήματα πολυτελείας. Γιατί χαλιόμαστε για μαλακίες.

Στόχος για το 2017 είναι να μην κάνω το χατήρι σε τίποτα ανούσιο να ταράζει την ψυχική μου ηρεμία. Γιατί το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά, όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Καλή χρονιά.