Η δική μας Έλενα Φάκου, το 2014, έγραψε ένα αφήγημα για την Αλίκη, ένα κορίτσι που μεταναστεύει από την Ελλάδα στην Ολλανδία το 2011, λόγω της οικονομικής κρίσης και βρίσκει δουλειά στην υποδοχή ενός μάλλον κακόφημου ξενοδοχείου, το Kink Motel, στην περιοχή των κόκκινων φαναριών.

Η Αλίκη της ιστορίας γίνεται καθημερινά μάρτυρας περιστατικών και καταστάσεων που ακροβατούν ανάμεσα στον κίνδυνο και τη διαστροφή. Μέσα όμως απ’ αυτή τη δουλειά, μαθαίνει τον κόσμο, αντιμετωπίζει χαρακτήρες και γεγονότα τα οποία εκτός από ενδιαφέροντα είναι και διδακτικά.

Στην ουσία το “ξενοδοχείο των σκοτεινών πόθων” εστιάζει στα περιστατικά, τα οποία δεν κρίνει ποτέ. Αφηγείται τα γεγονότα, μέσα από το βλέμμα της Αλίκης, η οποία δεν έχει θέση κριτή αλλά παρατηρητή. Στο Kink Motel θίγονται ανθρώπινες αδυναμίες, πάθη, ιδιαιτερότητες και εναλλακτικές σεξουαλικές συμπεριφορές, δοσμένες προσεκτικά και με σεβασμό στη διαφορετικότητα. Είναι ένα αφήγημα το οποίο εξάπτει τη φαντασία και δεν φοβάται την ανθρώπινη φύση, αντίθετα την αγκαλιάζει και την κατανοεί.

Το Kink Motel γίνεται e-book. Πώς σου φαίνεται αυτή η εξέλιξη; 

Ο κόσμος δυστυχώς δεν διαβάζει βιβλία όσο θα ήθελα ή θα τολμήσω να πω όσο θα έπρεπε, ειδικά στην Ελλάδα. Ακόμα λιγότερο, διαβάζει e-book γιατί θεωρώ πως αυτοί που αγαπούν το διάβασμα, αγαπούν το hard copy (να το αγγίζουν, να το μυρίζουν- όσο περίεργο κι αν ακούγεται- να το κρατούν μετά στη βιβλιοθήκη τους) και αυτοί που αγαπούν τις οθόνες δεν αγαπούν το διάβασμα βιβλίων σε αυτές. Ωστόσο, το ταξίδι του Kink Motel, έπρεπε να περάσει και από αυτό το σταθμό που λέγεται ψηφιοποίηση, γιατί δέκα χρόνια μετά, αν και το βιβλίο κατά τη γνώμη μου δεν παλιώνει, οφείλει να εξελίσσεται.

Γίναμε και e-book λοιπόν και αυτό μας επιτρέπει αφ’ενός να βγούμε στη διεθνή αγορά και αφ’ετέρου να γίνουμε ακόμη πιο προσιτοί στην τιμή. Μπορεί κάποιος να μας βρει στο online bookstore Lulu πατώντας ΕΔΩ

Από το 2014 που εκδόθηκε έως σήμερα πόσο έχουν αλλάξει οι άνθρωποι, η σύνδεση και οι συμπεριφορές πιστεύεις; 

Πολύ και ταυτόχρονα καθόλου. Ξέρω ότι φαίνεται περίεργο. Μάλλον ανέκαθεν υπήρχε μέσα στους ανθρώπους η τάση για αλλοτρίωση, απλώς τώρα πια εξωτερικεύτηκε και απελευθερώθηκε ολοκληρωτικά και δεν ξέρω αν υπάρχει επιστροφή. Όσο για το τί φταίει; Το 2014 μπορεί να είναι μόλις δέκα χρόνια πριν, ωστόσο μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, πέρασαν σαν οδοστρωτήρες μια οικονομική κρίση, μια πανδημία και μια εκρηκτική πρόοδος της τεχνολογίας που όλα μαζί άφησαν στο πέρασμά τους έναν κόσμο που ζει σαν να τα έχει χαμένα. Οι άνθρωποι μάλλον φοβούνται και γι αυτό ή επιτίθενται σαν πληγωμένα άγρια θηρία ή αμύνονται κλεισμένοι στον εαυτό τους. Κάπως έτσι μπορώ να περιγράψω αυτό που νιώθω ότι συμβαίνει. Και το δικαιολογώ αλλά σε ένα όριο, όχι στο βαθμό που γίνεται. Θα έπρεπε να καταβάλουμε όλοι προσπάθεια να μεταβολίσουμε καλύτερα όλα αυτά τα δύσκολα που περάσαμε.

Αν εννοείς πόσο θα είχαν αλλάξει οι ήρωες του βιβλίου μου από τότε μέχρι σήμερα, νομίζω πως αυτοί ήταν από τότε έκπτωτοι άγγελοι. Αυτό που ίσως να έχει αλλάξει σήμερα είναι το κατά πόσο ο κόσμος γύρω τους θα τους έβλεπε σήμερα, όπως τους έβλεπε πριν από δέκα χρόνια, γιατί ίσως έχει αρχίσει να τους μοιάζει περισσότερο, αλλά να τους καταλαβαίνει λιγότερο, ακριβώς επειδή αυτό είναι το οξύμωρο στοιχείο της εποχής μας: Όσο περισσότερο μοιάζουν οι συμπεριφορές μας, τόσο πιο πολύ χάνεται η σύνδεσή μας. Πιστεύω ότι έχουμε απομακρυνθεί όσο ποτέ πριν, αν και μοιάζουμε άνευ προηγουμένου.

Πιστεύεις πως αν ο παρατηρητής στο αφήγημά σου δεν ήταν μία γυναίκα, η Αλίκη, αλλά ένας άντρας, η ματιά θα ήταν διαφορετική; 

Εξαρτάται από τον άνδρα. Δεν πιστεύω πως όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι, όπως ούτε όλες οι γυναίκες είναι ίδιες. Άρα εξαρτάται από τον άνθρωπο που θα παρατηρούσε τα γεγονότα και όχι από το φύλο του. Ίσως σε κάποια περιστατικά να αντιδρούσε διαφορετικά για πολύ συγκεκριμένους λόγους, αλλά σε γενικές γραμμές θεωρώ πως το βλέμμα της Αλίκης θα μπορούσε να ταυτιστεί με αυτό ενός άνδρα γιατί θέλω να πιστεύω πως ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα δεν είναι θέμα φύλου, αλλά θέμα ψυχής και μυαλού. Μπορεί να είμαι υπερβολικά ρομαντική και να κάνω λάθος, αλλά επιμένω να το πιστεύω.

Τι μαθαίνει η Αλίκη από τη δουλειά στο Kink Motel και τι μαθαίνει ο αναγνώστης μέχρι την τελευταία σελίδα;

Η Αλίκη μέσα σε αυτό το κακόφημο μοτέλ γνωρίζει την ίδια τη ζωή και τους ανθρώπους στις πιο ευάλωτες και απόκρυφες στιγμές τους. Το ίδιο ακριβώς και ο αναγνώστης. Η Αλίκη πριν μπει σε αυτό το ξενοδοχείο και αναλάβει τη θέση της πίσω από τη ρεσεψιόν νόμιζε πως ήξερε τον κόσμο. Το ίδιο νομίζω πως συμβαίνει και με τον αναγνώστη πριν ανοίξει το Kink Motel.

Υπάρχουν δυο κόσμοι στην ουσία: Αυτός που βλέπουμε έξω από το ξενοδοχείο κι αυτός που βλέπουμε μέσα σε αυτό. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, απλώς μπαίνοντας στο Kink Motel βγάζουν τους πραγματικούς τους εαυτούς. Κάτι πάρα πολύ σημαντικό είναι ότι η Αλίκη έμαθε να μην κρίνει. Μακάρι, να μάθει το ίδιο και ο αναγνώστης. Το πιο συγκλονιστικό που μου έχουν πει οι αναγνώστες μου, είναι ότι ταυτίστηκαν με ήρωες και καταστάσεις που υπάρχουν μέσα στο Kink Motel. Το ότι κάποιοι έμαθαν πράγματα για τους εαυτούς τους μέσα από τις σελίδες μου, ήταν για μένα η μεγαλύτερη επιτυχία του βιβλίου μου.

2024 και Kink Motel. Πόσο διαφορετικό θα ήταν το αφήγημά σου σήμερα; 

Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ η ίδια, γι αυτό και αν και έχω πολλές ακόμη ιστορίες να πω, δεν τις έχω γράψει, ακόμη τουλάχιστον. Αν διαβάσει κανείς το πρώτο βιβλίο, είναι ολοφάνερο πως αφήνει στο τέλος ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξει μια συνέχεια. Αυτή ήταν αρχικά η πρόθεσή μου. Να φτάσω μαζί με τον αναγνώστη σε ένα τέλος, όπως συνηθίζεται και αρέσει στο κοινό. Δεν το έκανα σκόπιμα γιατί δεν ένιωθα πως είχα πει όλα όσα είχα μέσα μου. Ωστόσο, πράγματι, δεν έχω βρει ακόμη τον τρόπο να το κάνω και να νιώθω τόσο καλά όσο τότε που έγραψα το πρώτο αυτό βιβλίο. Αν το βρω, θα το μάθετε.

Ανακάλυψε το e-book ΕΔΩ