Είμαστε όλοι Παναχαϊκή! Ανεξάρτητα από την ομάδα που υποστηρίζουμε ή τις γνώσεις μας για το ποδόσφαιρο. Ανεξάρτητα από το φύλο. Όλοι, έστω μια φορά, στη ζωή μας εκφράσαμε τα νεύρα μας κάνοντας φραστική επίθεση στην Παναχαϊκή. Πριν σου εξηγήσω πώς προέκυψε αυτή η φράση, να σημειώσω ότι και τα κορίτσια βρίζουν. Τι κι αν ξοδεύουμε 5 ώρες την ημέρα για να αποφασίσουμε ποια μπλούζα φωτίζει τα μάτια μας ή ποιο χτένισμα θα μας κάνει να φαινόμαστε πιο όμορφες. Άμα έχουμε νεύρα, θα βρίσουμε. Τα νεύρα δεν είναι μονοπώλιο των αγοριών και η εκτόνωσή τους συμπεριλαμβάνει πολλές φορές αθυροστομίες. Όσες φορές κι αν σοκάρονται τα αγόρια κολλητοί μας -η μαμά, ο μπαμπάς, τα ανίψια ή και τα μικρότερα αδέρφια μας- ακούγοντας να βγαίνουν από το στόμα μας βρισιές, δεν θα πάψει να αποτελεί έναν τρόπο εκτόνωσης. Μας κάνει λιγότερο σέξι, δε λέω, αλλά μας κάνει περισσότερο δυνατές! Τι εννοώ;

Το βρίσιμο χαρίζει μυϊκή δύναμη. Αυτό είναι το εντυπωσιακό συμπέρασμα μιας νέας βρετανο-αμερικανικής επιστημονικής έρευνας. Σύμφωνα με την έρευνα, οι άνθρωποι που βλαστημούν αποκτούν περισσότερη σωματική δύναμη. Αυτοί που το κάνουν φωναχτά και όχι από μέσα τους. Οι ψυχολόγοι Ρίτσαρντ Στέφενς του Πανεπιστημίου του Κιλ της Βρετανίας και Εμμανουήλ Κατέχης του Πανεπιστημίου του Λονγκ Άϊλαντ των ΗΠΑ, έκαναν την σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας στο Μπράιτ. Το συμπέρασμα προέκυψε έπειτα από επιστημονικά πειράματα. Προηγούμενες μελέτες των ίδιων ερευνητών είχαν δείξει ότι το βρίσιμο κάνει κάποιον πιο ανθεκτικό στον πόνο. Τώρα, προστίθεται και η δύναμη στα οφέλη του. Βέβαια, δεν έχουν κατανοήσει ακόμα, όπως δήλωσαν, πλήρως τη δύναμη του βρισίματος. Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι μία εκτόνωση και ειδικά όταν δεν προσβάλεις ή δεν πληγώνεις κάποιον άλλο. Το πιο safe «μπινελίκι» είναι αυτό με την «Παναχαϊκή». Το είδα πρόσφατα να κυκλοφορεί στα αστεία του «Τοίχου». Γέλασα! Συνειδητοποιώντας ότι ισχύει, προσπάθησα να βρω πώς προέκυψε αυτή η φράση, που μας κάνει όλους εν δυνάμει οπαδούς της πατρινής ομάδας.

Προσοχή!

Απαιτεί κάποιες ελάχιστες γνώσεις ποδοσφαίρου. Κυριακή 22 Απριλίου του 1973. Η Παναχαϊκή παίζει στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ και την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός στην Καβάλα. Ο ΠΑΟΚ και με ισοπαλία βγαίνει πρωταθλητής, παρότι υπολείπονταν 4 αγωνιστικές. Και γίνεται το απίστευτο. Η Παναχαϊκή κερδίζει με 5-3 και ο τίτλος καταλήγει στον Πειραιά με τον ΠΑΟΚ να μένει ένα βαθμό πίσω απ’ τον Ολυμπιακό. Φυσικά το ηθικό του πανίσχυρου κατά τα άλλα ΠΑΟΚ μετά την 5άρα ήταν σμπαραλιασμένο, έχασε την επόμενη αγωνιστική στον Ταύρο από τον Φωστήρα. Τα 3 γκολ έβαλε ο Κώστας Δαβουρλής. Πολλοί ισχυρίζονται, ότι η χαρακτηριστική φράση για την Παναχαϊκή βγήκε μετά από αυτό το παιχνίδι. Φυσικά όχι για το παιχνίδι αλλά για τον σκόρερ. Υποδηλώνει την έκφραση αγανάκτησης, μετά από αλλεπάλληλες ανεπιτυχείς προσπάθειες. Τώρα ξέρεις!