dark-1

Σκέψεις που έκανα όταν η φίλη μου η Μαρία διηγώντας μου την ιστορία της νέας της κατάκτησης το μόνο που μου είπε ήταν «αυτός ο άντρας παίρνει τηλέφωνο». Με θαυμασμό.

Υπάρχουν αμέτρητες έρευνες που μιλάνε για τις οθόνες της ζωή μας. Μπροστά σε smartphones, tablets, υπολογιστές, οθόνες διαδρόμου γυμναστικής, μοντέρνα θυροτηλέφωνα, gps αυτοκινήτων, τηλεοράσεις, μόνο τα ψυγεία δεν παίζουν εκπομπές μαγειρικής ακόμα σε μικρές οθόνες δίπλα στα γάλατα -ουφ-. Έτσι οι άνθρωποι παρακολουθούν, οδηγούνται, ενημερώνονται και όταν φτάσει η ώρα να συμμετέχουν αυτό γίνεται κυρίως γραπτά.

Πότε ακριβώς πάψαμε οι άνθρωποι να μιλάμε;

Εντοπίζω το πρόβλημα στα χρόνια της διάδοσης του facebook. Οι άνθρωποι μέχρι τότε επικοινωνούσαν γραπτά κυρίως με email. Τα προ facebook social media ήταν μόνο για να κάνεις e-φίλους και e-flirt. Μετά ήρθε το facebook, εκεί βρήκαμε τους φίλους και τους συμμαθητές μας, μας βρήκαν οι ξαδέρφες και οι θείες και αφού παίξαμε με όλα τα παιχνίδια που σκέφτηκε ο Μαρκ και οι φίλοι του, ανεβάσαμε φωτογραφίες ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ζήσαμε έναν χωρισμό και τρεις νέες φιλίες περάσαμε στο στάδιο ‘’έχω στο facebook και επαφές για δουλειά’’, ‘’λύνω τα θέματα μου από το inbox μου με την κολλητή μου’’, ‘’κανονίζω το πάρτυ έκπληξη της αδερφής μου με ομαδικό μήνυμα και τελειώνω’’.

Και πάνω που όλα τα γραπτά τελειώναν στο γραφείο ή στο λαπτοπ του σπιτιού ήρθαν τα smartphones και τα σάρωσαν όλα. Viber, What’s app, Foursquare κ.ά. Kανονίζεις με τους υπόλοιπους μέσω του viber και ενημερώνεις για το που είσαι και πότε έφθασες –αν φθάσεις πρώτος- με ένα στάτους στο φορσκουέαρ που αυτόματα γίνεται share και στο facebook.

Δεν γράφουμε πια σε ατζέντες, δε θυμόμαστε πια τηλέφωνα, ούτε γενέθλια.

Αν χάσουμε το τηλέφωνο μας ή δεν έχουμε μπαταρία είμαστε ικανοί να χαθούμε στην Ομόνοια μέρα μεσημέρι χωρίς gps, να μην έχουμε ποιον να πάρουμε τηλέφωνο επειδή δεν θυμόμαστε κανένα τηλέφωνο απέξω, να μην έχουμε ούτε μια φωτογραφία του ανηψιού μας να μας δώσει κουράγιο εκεί στην πιο κεντρική πλατεία της Ελλάδας που βρεθήκαμε χαμένοι και μόνοι. Χωρίς τηλέφωνο θα νιώσεις έξτρα πίκρα που δεν θα βγάλεις το γραφικό περίπτερο έξω από τα Everest φωτογραφία για το Instagram και δεν θα μπορείς να γράψεις στατους την λύπη και την αγανάκτηση σου για την χαμένη λάμψη της πάλαι ποτέ αγαπημένης πλατείας. Αν δε από την άλλη κλείσει το facebook καταστράφηκαν ζωές και οικογένειες. Κλείσαν σπίτια και σπιτάκια. Δεν θα μπορούμε να βρούμε άνθρωπο, θα μαλώσει ο ντουνιάς για ξεχασμένα γενέθλια, δεν θα ανακαλύπτουμε μουσική και με απόγνωση θα ψάχνουμε σε ποιον να δείξουμε το καινούργιο κούρεμα.

Τι σκέφτηκα τώρα, να έρθει λέει μια φανταστική μέρα –εκει στο Hollywood με ακούτε;- και θα χαθούν όλα τα smartphones και τα social media και εμείς θα γελάμε με δυνατά κακαριστά lol και θα χαιρετάμε τον μανάβη με ‘’κύριε μανώλη καλημέρα σας άνω κάτω τελεία κλείνει παρένθεση’’.

Και τέλος να που φτάσαμε σε σημείο να λέμε μπράβο στο καινούργιο αγόρι της Μαρίας που παίρνει τηλέφωνο. Που τι κάνει δηλαδή; Παίρνει τηλέφωνο και λέει καλησπέρα, τι κάνεις; Και η Μαρία απαντάει καλησπέρα, καλά είμαι και κανονίζουν που θα βρεθούν και τι ώρα και μάντεψε.. βρίσκονται.