Η γνωστή συνοδευτική επιστολή που στέλνουμε μαζί με το βιογραφικό με ενέπνευσε για τη θεματική μου παρέμβαση στο φιλόξενο χώρο του Savoir Ville. Μη ρωτάς πως μου ήρθε, μπορείς να καταλάβεις.
Cover Letter (από τον όρο cover της διασκευής) θα είναι λοιπόν ο τίτλος των άρθρων μου που θα ασχολούνται με διασκευές κομματιών, μουσικά δρώμενα, εναλλακτικές οπτικές και ενδιαφέρουσες ιστορίες.
Προσωπικά, θεωρώ τις επανεκτελέσεις σημαντική υπόθεση γιατί συχνά αποτελούν τη σύνδεση του παλιού με το νέο, της παράδοσης με τον φρέσκο ήχο. Παράλληλα, μπορείς να πεις, κάπως ρομαντικά, ότι ενώνουν τα νήματα των εποχών και των επικρατουσών συνθηκών κατά τις οποίες δημιουργήθηκαν και διασκευάστηκαν τα τραγούδια.
Τουλάχιστον, είναι πιο ωραίο να το σκέφτεσαι έτσι.
Ξεκινάμε με ένα από τα πιο απειροπαιγμένα κομμάτια το οποίο ακούστηκε για πρώτη φορά στην ιστορική cult δεκαετία των 80’s. Η επιτυχία του 1983 που απογείωσε τους βρετανούς Eurythmics, το μουσικό και όχι μόνο ντουέτο των Annie Lennox και Dave Stewart, στα μουσικά charts.
Φυσικά πρόκειται για το ‘Sweet dreams are made of these’ μέσα από το ομώνυμο album. Το ξέρεις καλά, το παίζουν ακόμα τα ραδιόφωνα και ειδικά για εμάς που είμαστε από τα 30 και πέρα, τα ακούσματα αυτά είναι σαν να έρχονται από τα βάθη των παιδικών μας χρόνων, διατηρημένα ως το σήμερα.
Ίσως θυμάσαι και το video clip, το οποίο προδίδει την σχεδόν ερασιτεχνική σκηνοθετική ματιά που επέτρεπε η τεχνολογία της εποχής. Την Annie Lennox με πορτοκαλί κοντό μαλλί και αντρικό κουστούμι, αλλά και το βουκολικό στοιχείο των αγελάδων στο σκηνικό μέσα σε ένα όνειρο. Μη νομίζεις, για την εποχή τους, αυτά ήταν κάπως εκκεντρικά.
Για δες πάλι:
Πάμε τώρα 29 χρόνια μετά, στα τέλη του 2012 και τους Soul Rebels Brass Band, μια οκταμελή μπάντα από τη Νέα Ορλεάνη.
Η Νέα Ορλεάνη είναι μια περιοχή με τεράστια μουσική παράδοση που χαρακτηρίζεται ως πατρίδα της jazz. Εκεί λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο από το 1970 ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ της Αμερικής, το New Orleans Jazz & Heritage Festival ή Jazz Fest με χιλιάδες επισκέπτες απ’ όλον τον κόσμο.
Το φεστιβάλ αρχικά διοργανωνόταν στη Λουιζιάνα, σε μια γειτονιά της Νέας Ορλεάνης και συγκεκριμένα στο Congo Square.
Για την ιστορική συνέχεια να πούμε ότι τo Congo Square ήταν το μέρος που κατά την αποικιακή εποχή του 18ου αιώνα μπορούσαν να πάνε οι τότε σκλάβοι των Γάλλων και Ισπανών τις Κυριακές και μέσα από τη μουσική, το τραγούδι και τον χορό να αναζητήσουν τη χαμένη τους ελευθερία.
H γέννηση της jazz, ως ένα κράμα της λαϊκής αμερικάνικης μουσικής του 19ου αιώνα με αφρικανικές καταβολές, συνδέεται με αυτήν την πλατεία, η οποία φιλοξενούσε τις πολυπληθείς μουσικοχορευτικές συγκεντρώσεις των Αφροαμερικάνων σκλάβων και μη. Το νέο μουσικό είδος, που καταγράφηκε ακόμα και στα θρησκευτικά δρώμενα, διαμορφώθηκε σε ένα κοινωνικό περιβάλλον έντονης ανισότητας και εκμετάλλευσης. Μάλιστα, θεωρήθηκε ότι βοηθούσε την παραγωγικότητα τις ώρες της ασταμάτητης δουλειάς (δες τη συγκλονιστική ταινία του 2013 «12 χρόνια σκλάβος» για την ιστορία του Σόλομον Νόρθαπ που πουλήθηκε ως σκλάβος και δούλεψε στις φυτείες στη Λουιζιάνα).
Στην πορεία των χρόνων, οι jazz, afroamerican, funk, χάλκινοι ήχοι (που σήμερα αντιστοιχούν στον όρο brass band) εξελίσσονταν συνεχώς και αποτέλεσαν διαχρονικά το σήμα κατατεθέν της πολιτιστικής κουλτούρας της περιοχής.
Βγαλμένοι λοιπόν από τα σπλάχνα μιας τέτοιας μουσικής κληρονομιάς και με 7 δισκογραφικές απόπειρες ως τώρα στο ενεργητικό τους από το 1995, οι Soul Rebels Brass Band μας προσφέρουν μια απολαυστική διασκευή στο ‘Sweet Dreams’ το 2012. Το κομμάτι συμπεριλαμβάνεται στο album τους με τίτλο Unlock your mind. Kαι αυτό ακριβώς μας ζητάνε να κάνουμε…
Y.Γ : Φυσικά το κομμάτι έχει διασκευαστεί πολλάκις, εμείς δηλώσαμε την προτίμησή μας.
Για παράδειγμα, η σκοτεινή εκτέλεση του Marilyn Manson το 1995, ο Senor Coconut από το 2008 που το κάνει να μυρίζει καλοκαίρι και η κινηματογραφική εκδοχή της Emily Browning στα πλαίσια της ταινίας “Sucker Punch” το 2011 είναι πολύ καλές.
