Όσες φορές έτρεξα στη μαμά μου όταν κάποιο αγόρι με απέρριπτε ή μου έκανε τον «δύσκολο», πάντα άκουγα τα ίδια λόγια: «Αγάπα τον εαυτό σου και μη στεναχωριέσαι για άτομα που δε μπορούν να δουν τι αξίζεις. Όποιος δε το βλέπει, δεν αξίζει και ο ίδιος να είναι μαζί σου».

Πλέον, έχω αρχίσει να το συνειδητοποιώ όσο ποτέ και δεν είμαι η μόνη εκεί έξω που κάνει το ίδιο λάθος. Κολλάμε πάντα σε άτομα που μας φέρονται σκάρτα, γιατί έτσι έχουμε συνηθίσει και η συνήθεια – καλή ή κακή -, δύσκολα αλλάζει. Βολευόμαστε, έτσι, κάθε φορά στην ίδια κατάσταση, αλλά με διαφορετικό άτομο.

Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσες φορές έχεις «ρίξει»τον εαυτό σου, έχεις ξεφτιλιστεί ενίοτε, για άτομα που ακόμα και να ενδιαφέρονται, δεν έχουν τίποτα να σου προσφέρουν; Σίγουρα, στον έρωτα δε βλέπεις μπροστά σου, αλλά όταν συστηματικά επιλέγεις άτομα που δε μπορούν να σε ανεβάσουν, το ζήτημα γίνεται πιο περίπλοκο.

Αυτό που χρειάζεσαι είναι ένα άτομο να σε εξελίξει, να σε κάνει να πας ένα βήμα παραπέρα. Αντ’ αυτού, διαλέγεις κάποιον που σε αναγκάζει να κάνεις πράγματα και να υιοθετήσεις συνήθειες, που δεν είχες και ούτε ήθελες να αποκτήσεις.

Κάτσε, λοιπόν, και σκέψου πόσο πίσω μπορεί να σε πάει κάθε μία επιλογή. Μεγαλώνουμε για να προχωρήσουμε, να γίνουμε καλύτεροι από χθες και να μάθουμε από τα λάθη μας, όχι για να τα επαναλαμβάνουμε. Αν για μια φορά σταθείς μπροστά από τον καθρέφτη και δεις ποια πραγματικά είσαι και τι είναι αυτό που ζητάς, κράτα το καλά στο μυαλό σου. Την επόμενη φορά, που θα σε στεναχωρήσει μια άσχημη ανδρική συμπεριφορά, θυμήσου τι είσαι και που θέλεις να πας. Ίσως, αυτή τη φορά καταφέρεις να πειστείς πόσο ΔΕΝ αξίζει να χάνεις χρόνο και φαιά ουσία με άτομα, που έτσι κι αλλιώς, δεν είναι για σένα.