Κάνοντας λοιπόν, το καθημερινό late night scroll, ανακαλύπτεις τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους που δεν τους βλέπει ο κόσμος. Που είναι τόσο κοντά σου, μέχρι που ξαφνικά δεν είναι. Έτσι γνωρίσαμε τον εμπνευστή της σελίδας Travel Without Moving. Και εκεί είναι που του χτυπήσαμε το καμπανάκι γιατί θέλαμε και εμείς να δούμε πως γίνεται να ταξιδεύει κάποιος ενώ μένει σε ένα σημείο.

Ξεκινώντας την συζήτηση, και μην μπορώντας να καταλάβουμε γιατί κάποιος να αποφασίσει να μετακομίσει εκτός Αθηνών, ο μυστηριώδης φωτογράφος του Travel Without Moving μας διαβεβαίωσε πως δεν ήταν επιλογή του αφού έτσι και αλλιώς, «γεννήθηκα και μεγάλωσα τόσο μακρυά, αλλά, ταυτόχρονα, και  τόσο κοντά από το κέντρο της Αθήνας». Με τι ψυχή όμως να μαζέψεις μια ζωή σε μια βαλίτσα και να φύγεις; «Ίσως να είναι πολλοί οι παράγοντες που θα ωθήσουν κάποιον να επιστρέψει ή να μετακομίσει μακρυά από την πόλη. Τα τελευταία χρόνια πολλοί αναγκάστηκαν να γυρίσουν στα χωριά τους κυρίως για οικονομικούς λόγους. Δεν ξέρουμε αν όντως το θέλανε κάτι τέτοιο. Από την άλλη, έχω την αίσθηση ότι, η ελληνική φύση έχει κάτι που σε τραβάει κοντά της σαν μαγνήτης. Είναι η μυρωδιά του βρεμένου χώματος, τα αρώματα από τα ανθισμένα λουλούδια, ίσως και οι άνθρωποι που έχουν τόσες ιστορίες να σου πουν. Πιστεύω ότι είναι και η βαθύτερη ανάγκη για  επιστροφή στις ρίζες μας, εξάλλου, όλοι μας έχουμε κάπου κρυμμένα σεντούκια και συρτάρια που θέλουμε να ανοίξουμε».

Για εκείνον, και συγκεκριμένα, την εργασία του ως φωτογράφο μπορούμε να υποθέσουμε πως η φύση αποτελεί πολύ εύκολα πηγή έμπνευσης για να δημιουργηθεί κάτι όμορφο. «Είναι αναπόφευκτο η φύση να αποτελεί το background στις φωτογραφίες μου, αλλά, προσπαθώ να μην περιορίζομαι. Δεν θέλω να κάνω κάτι ψυχαναγκαστικά. Προσπαθώ η κάθε φωτογραφία μου να μην είναι απλά μια λήψη, αλλά, να έχει να πει και μια ιστορία. Είναι ωραίο να λες ιστορίες». Στην καθημερινότητά του, η ρουτίνα είναι κομμάτι του εαυτού του και «Μου αρέσει πολύ η ρουτίνα και αποφεύγω να προγραμματίζω την καθημερινότητά  μου. Ο μόνος προγραμματισμός έχει να κάνει με το διάβασμα και τους καφέδες. Γενικά, είμαι οπαδός της βραδύτητας».

Συνεχίζοντας την κουβέντα μου με τον άνθρωπο πίσω από την σελίδα του Travel Without Moving, μου δημιουργήθηκαν ακόμη περισσότερες σκέψεις για τον γρήγορο ρυθμό της πόλης και σε ποιον ταιριάζει το να σηκωθεί να φύγει από την Αθήνα. «H ζωή στη πόλη μου ταιριάζει απόλυτα όσο και η ζωή στου ”αγρούς”. Έχω φτιάξει την καθημερινότητα μου, η οποία περιλαμβάνει από την εργασία μέχρι και την ψυχαγωγία μου να είναι χωρισμένη ανάμεσα στο μποστάνι και στα όμορφα που έχει η Αθήνα» γιατί στην ουσία, «Δεν μου λείπει τίποτα. Η απόβαση στην Αθήνα πέρα από την εργασία μου έχει να κάνει και με τον ανεφοδιασμό μου σε βιβλία, καφέδες, κρασιά επισκέψεις σε μουσεία και θέατρο».

«Έχεις σκεφτεί καθόλου να κάνεις την δική σου έκθεση με βάση τα απλά καθημερινά που δεν βλέπουμε εμείς στην πόλη;» τον ρώτησα διστακτικά, αφού δεν ήξερα τι όνειρα έχει και πόσο άνετα τα ακολουθεί. Όπως θα δεις και μόνος σου, οι φωτογραφίες λένε πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορώ να γεμίσω εγώ σε λέξεις. «Υπήρχαν φορές που υπήρχε σαν ιδέα μια έκθεση φωτογραφίας. Κυρίως σε συνεργασία με επαγγελματίες φωτογράφους καθώς, δεν θεωρώ τον εαυτό μου επαγγελματία φωτογράφο. Σκεφτόμουνα μια έκθεση με θέμα βιβλία που με επηρέασαν αρκετά και καθόρισαν κάποιες επιλογές μου. Ίσως το γεγονός ότι δεν πήρε σάρκα και οστά κάτι τέτοιο είναι γιατί αποφεύγω κάθε τι οργανωμένο».

«Έχω συμβιβαστεί με την ιδέα ότι ημερομηνία λήξης έχουν τα πάντα στη ζωή, ακόμη και η ίδια μας η ζωή. Για αυτό προσπαθώ να μην προγραμματίζω και να μην κάνω σχέδια, επικεντρώνομαι στο εδώ και τώρα, στην άμεση ικανοποίηση και απόλαυση. Όπως λέει και ένας φίλος μου, είναι καλό να προσαρμόζεσαι στις καταστάσεις όταν αυτές σου έρχονται και να μην αναλώνεσαι να καταστρώνεις πολλά σχέδια» μου είπε και με άφησε άφωνη, να θέλω να σκεφτώ λίγο τα δικά μου όνειρα και στόχους.

(Φωτογραφίες: Travel Without Moving)