«Μια φορά και έναν καιρό, κάπου εκεί ψηλά στον Βορρά της Ελλάδας ήταν μια πόλη μαγική και ονειρεμένη. Τα πλακόστρωτα σοκάκια της έκρυβαν θησαυρούς ταξιδεμένους, τα διπλανά χωριά της υπόσχονταν γεύσεις αξίας αμύθητης και το ποτάμι της εικόνες αξεπέραστες, παραδεισένιες…»

Ας πιάσουμε, όμως, το «παραμύθι» από την αρχή. Όλα ξεκίνησαν ένα καλοκαιρινό πρωινό στην κεντρική πλατεία της πόλης. Άλλωστε εκεί, κάτω από το ρολόι, ξεκινούν πάντα όλα… Η ιστορία θέλει ένα κορίτσι που «χάνεται» μέσα στην Ξάνθη. Προσπαθώντας να βρει τον δρόμο της επιστροφής περιηγείται στην πόλη, μαθαίνοντας τα μυστικά της…

 «Ο χάρτης έλεγε να κάνει τον κύκλο της πλατείας και ύστερα να κατευθυνθεί βόρεια. Αυτό ακριβώς έκανε, αν εξαιρέσεις, βέβαια, εκείνη τη μικρή στάση στο «Κάτι Άλλο» που ήταν πράγματι… το κάτι άλλο! Εκεί εφοδιάστηκε με καριόκες και μερικά κιλά από εκείνο το υπέροχο γλυκό που έχει μέσα ΡΟΔΙ .(http://www.tokatiallo.gr/).

Χορτασμένη και πολύ κεφάτη συνέχισε το ταξίδι της. Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια. Ο δρόμος την οδηγούσε μόνος του. Το πλακόστρωτο μονοπάτι είχε αποφασίσει να της διηγηθεί την ιστορία του.

Φωνές παιδιών και εφήβων και κόσμος που περπατούσε ανάμεσα στις βιτρίνες των καταστημάτων . Ανάμεσα στο πλήθος ξεχώρισε στα μάτια της η «Νέα Ελλάς». Η βιτρίνα του παραδοσιακού ζαχαροπλαστείου τη μαγνήτισε με τα τούρκικα σιροπιαστά γλυκά της. Αυθεντικές συνταγές, από την Ανατολή φερμένες, την ταξίδεψαν ακόμη πιο μακριά. (https://www.facebook.com/pages/%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9A%CE%A4%CE%9F%CE%96%CE%91%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%9F%CE%A0%CE%9B%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%95%CE%99%CE%9F-%CE%97-%CE%9D%CE%95%CE%91-%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%A3-/125723160790290).

Το μονοπάτι άρχισε να κατηφορίζει, οδηγώντας την σε μια πλατεία, Πλατεία Αντίκα θαρρώ λεγόταν, αν έχεις ακουστά. Εκεί, «σειρήνες» μικρομάγαζα την τράβηξαν κοντά τους. Καφετέριες γεμάτες κόσμο νεαρό την παρέσυραν με τα γέλια τους. Μαγεμένη κάθισε στο αερικό  (https://www.facebook.com/AerikoCafeRaki), δροσίστηκε με τον αγαπημένο παγωμένο της καφέ και συνέχισε αυτή τη φορά ανηφορίζοντας…

Κάπου εκεί, χαμένη πάνω από το χάρτη της, συνειδητοποίησε πως είχε βρεθεί στην Παλιά Πόλη. Τα λίθινα στενά σοκάκια και τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά άρχισαν ένα ένα να αφηγούνται το παρελθόν τους. Ανάμεσά τους το Λαογραφικό Μουσείο Ξάνθης, είχε πολλά να της πει για τον τόπο.  Λίγο πιο δίπλα, στην οδό Μαυρομιχάλη ανακάλυψε, επίσης, ένα από τα πιο ιδιαίτερα μουσεία της χώρας :  « το Σπίτι της Σκιάς- The House of Shadow» που  δημιουργήθηκε για να στεγάσει τα έργα σκιάς του καλλιτέχνη Τραντάφυλλου Βαϊτση (http://www.vaitsis.com/)

Έφτασε κιόλας το μεσημέρι και το κορίτσι μετά από τόσο δρόμο (ξανα)πείνασε. Ρώτησε έναν περαστικό Ξανθιώτη τι θα της πρότεινε για φαγητό. Eκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη την έστειλε στην «Αμάλθεια».  Δεν ήταν μακριά και οι γεύσεις της από ότι φάνηκε άξιζαν. (https://www.facebook.com/pages/%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%9B%CE%98%CE%95%CE%99%CE%91/189027284477112)

Το φαγητό αναπλήρωσε τις χαμένες της δυνάμεις και εκείνη ήταν έτοιμη για την επιστροφή.  Άνοιξε με περίσσιο δισταγμό τον χάρτη του γυρισμού μα καθώς  προσπαθούσε να προσανατολιστεί η αύρα της πόλης την παρέσυρε ξανά μέσα της.

Αδιαφορώντας πια παντελώς για τον χάρτη της, γύρισε πίσω στα αγαπημένα της σοκάκια και στα ισόγεια των αρχοντικών που είχαν «γεμίσει» με στέκια φοιτητών. Ο «Ερμής» (https://www.facebook.com/ermis.xanthi) σαν άλλος θεός  της χάρισε στιγμές νιότης και η «Τυφλόμυγα» ροφήματα που επιβεβαίωσαν την επιλογή της να μείνει –έστω και για λίγο ακόμα- σε αυτή την πόλη.

 Ο ήλιος έπεσε σιγά σιγά και το κορίτσι αποφάσισε να βρει ένα μέρος να κοιμηθεί. Οι συνομήλικοι της είπαν  ότι το Elisso (http://hotelelisso.gr/) πολύ κοντά στο μέρος που βρισκόταν, ήταν το καταλληλότερο για εκείνη. Τι πιθανότητες, όμως, είχε να την αφήσουν τόσο νωρίς να πάει για ύπνο; Την τράβηξαν μαζί τους στο Ντίλι ντίλι, το εναλλακτικό ντισκοκαφενείο της πόλης που βραβεύτηκε ως το καλύτερο εναλλακτικό καφενείο για το 2012 στην Ελλάδα και που εντυπωσίασε την «New York Times» με την «αυθεντική του ατμόσφαιρα». Με ρακί και ιδιαίτερη μουσική πέρασαν τις πρώτες βραδινές τους ώρες. (https://www.facebook.com/ntilintili.discokafeneio?fref=ts)  . Η βραδιά τους τελείωσε σε ένα από τα πάρτυ του Κυβερνείου, με δυνατή μουσική και πολύ κόσμο…

 

Το επόμενο πρωί – και δυστυχώς το τελευταίο- το κορίτσι αποφάσισε να βγει έξω από την πόλη. Είχε ακούσει τόσα για τα στενά του Νέστου και άλλα τόσα για τα χωριά γύρω από την πόλη και το καλό φαγητό τους, που η περιέργειά της δεν της επέτρεπε τίποτα λιγότερο από το να τα επισκεφθεί.

Ξεκινώντας από το μεγάλο ποτάμι, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα του Νομού Ξάνθης, το κορίτσι περιπλανήθηκε στις καταπράσινες διαδρομές του. Οι πεζοπόροι περαστικοί, «μόνιμοι» επισκέπτες του ποταμού, ήταν για εκείνη οι καλύτεροι ξεναγοί στο μοναδικό αυτό τοπίο.

 

Το χωριό Κιμμέρια ακολούθησε . Το φαγητό στα «Δυο αδέρφια», που βρίσκεται εκεί,  δικαίωσε τα όσα είχε ακούσει. Υπέροχες γεύσεις από μουσουλμάνους ιδιοκτήτες και μάγειρες που γνωρίζουν καλά τα μυστικά των ανατολ­ίτικων συνταγών τους.

Αφού είχε δει όσα περισσότερα μπορούσε, η μικρή επέστρεψε στην πόλη. Έβγαλε πια τον χάρτη της επιστροφής, αποφασίζοντας ότι θα ταξιδέψει πίσω στο σπίτι της με το τρένο, μιας και αυτό θα την περνούσε ξανά μέσα από τα στενά του υπέροχου ποταμού.. .Πριν φύγει, όμως, πήρε χαρτί και μολύβι και σημείωσε όλα όσα θα ήθελε να επισκεφτεί και όλα εκείνα που δεν χωρούσαν σε τούτο το μικρό της παραμύθι. Για την επόμενη φορά λοιπόν…»

• Εκδηλώσεις: Γιορτές Παλιάς Πόλης, Καρναβάλι

• Πολιτισμός: Πινακοθήκη Καπναποθηκών, Δημοτική Πινακοθήκη Χρ. Παυλίδη

• Φαγητό:

 μέσα στην πόλη: Βαρέλι, Δια χειρός Σωτήρη, το Πέρασμα, Ξανθίππη, La Terra, Βυζάντιο (παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο)

κοντά στην πόλη:  η φωλιά του Πετεινού, το Κτήμα, Πίλημα, Γερακοφωλιά

• Ποτό: Λόλα, Έπαυλη, Άνω Κάτω