Όταν είσαι ελεύθερη και δη, single, το πρόβλημα που προκύπτει συνεχώς δεν είναι το αν θα βρεις αγόρι ή το πότε, μα το “Γιατί δεν είσαι με κάποιον; Τι πρόβλημα έχεις;” και μερικές άλλες ατάκες όπως το “Μην είσαι τόσο επιλεκτική” και “Ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου”. Γιατί λες και την σχέση σου δεν την κάνεις για εσένα αλλά για τους άλλους. Για εκείνους που βλέπουν διαφορετικά το πρόβλημα της κατάστασης. Εκείνους που βλέπουν το πρόβλημα σ’ εσένα.

Όμως το πρόβλημα βρίσκεται στο πως η κοινωνία μας βλέπει τους ανθρώπους που δεν βρίσκονται σε κάποια σχέση. Κι αυτό δεν ξεκίνησε όταν χώρισες εσύ ή εγώ, μα όταν χώρισε η Εύα και ο Αδάμ -αν υπήρχαν. Χωρίς φυσικά να σημαίνει πως εσύ, δεν έχεις το δικαίωμα να είσαι επιλεκτική στην επόμενη σχέση σου. Γιατί καταλαβαίνω απόλυτα, το πως είναι σε κάθε ερώτηση “Γιατί είσαι ακόμα μόνη σου;” να μην μπορείς να δώσεις λόγο. Και εκεί είναι που γέρνουν το κεφάλι (όπως κάνει ο σκύλος μου σε κάθε “πάμε βόλτα;”) και βλέπουν κάτι λάθος. Χωρίς κανένα λάθος να υπάρχει.

Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Σε μια παρέα γεμάτη σχέσεις, είμαι ο μόνος άνθρωπος που έχει περάσει τον περισσότερο καιρό μόνος του. Γιατί; Γιατί μου αρέσει να είμαι μόνη μου. Μου αρέσει κάθε φορά που θα βλέπω κάποιον να τον θέλω, αντί να προσπαθώ να τον θελήσω στην πορεία και μου αρέσει το ότι δεν έχω κάποιον να περιμένει μήνυμά μου. Αν δε σου έλεγα όμως και για τις φορές που νιώθεις μόνη, θα σου γέμιζα ένα κείμενο με μισές αλήθειες. Θα σου έλεγα το πόσο γαμάτο είναι να κάνεις ότι θέλεις χωρίς να υπολογίζεις κανέναν. Αυτό που δεν θα σου έλεγα είναι το ότι την επόμενη ημέρα μετά το πάρτυ, εκείνη που θα σε βρει στον καναπέ σου, θα είσαι μόνη σου.

Δεν θα είσαι τόσο μόνη όσο πιστεύει εκείνος που θα σου πει το “Ξέρω κάποιον που θα ταιριάζατε τέλεια”. Γιατί αυτό που λογικά δεν καταλαβαίνει είναι πως δεν είσαι απελπισμένη να βρεις γκόμενο και πως ούτε χρειάζεσαι βοήθεια. Εκτός αν όντως χρειάζεσαι, που τότε δεν θα ήταν κακό να βγεις και με το αγόρι που σου πρότειναν. Η γνώμη μου όμως είναι, πως 7 στα 10 τέτοια ραντεβού δε βγάζουν πουθενά.

Δεν είναι κακό να είσαι λιγάκι old fashioned, στις ιδέες σου για το πως θα ήθελες να είναι το τέλειο ραντεβού. Δεν είναι κακό να θέλεις κάποιον που θα συνεχίζει να κρατά τις συνήθειες εκείνων των ραντεβού. Όπως, δεν είναι και ο λόγος για τον οποίο είσαι μόνη σου. Πράγμα που σημαίνει, πως μάλλον δεν έχει κανείς τον κατάλληλο “φίλο” του για εσένα.

Αυτό που θα συνεχίσω να μην καταλαβαίνω είναι το γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν πως το να μην είσαι σε σχέση είναι κάτι που σε κάνει δυστυχισμένη. Γιατί χρειάζεται να ψάχνεις το άλλο σου μισό, όταν έχεις γεννηθεί ολόκληρος; Ενώ ταυτόχρονα, οι πρώην σου πιστεύουν ότι είσαι εκεί μόνη σου και τους περιμένεις. Λες και είσαι ο Hachiko και η σχέση σας ήταν το τρένο.

Είσαι μεγάλο κορίτσι, ώστε να ξέρεις τι σου αρέσει και τι όχι. Μεγάλο κορίτσι για να μπορείς να απορρίψεις και κάποιον που δε θέλεις. Όπως και μεγάλο κορίτσι για να μπορείς να δίνεις ευκαιρίες σε όσους ίσως τους αξίζει. Αν μπορούσα η ίδια να βρω τον τέλειο -για μένα- άντρα αύριο το πρωί, δεν θα του έλεγα όχι. Δεν είμαι τόσο ψυχωτική. Αλλά δεν θα έρθει. Και αν σε παρηγορεί καθόλου (αν και το κείμενο δεν είναι τόσο παρηγόρια, όσο wake up call), ξέρω ανθρώπους που είναι σε σχέση επειδή έχουν βολευτεί. Όμως δεν ψάχνουμε όλοι τα ίδια πράγματα. Κανείς δεν ψάχνει τα ίδια πράγματα μ’ εσένα.

Σταματά λοιπόν, να αισθάνεσαι άβολα όταν κάποιος σε ρωτάει γιατί είσαι μόνη σου. Γιατί δεν θα πρεπε. Δεν πηγαίνει κάτι λάθος μ’ εσένα, απλώς δεν δίνετε την ίδια βαρύτητα στα πράγματα που συμβαίνουν στην ζωή σας. Κι αν είσαι μόνη σου και νιώθεις δυστυχισμένη, ίσως να πρέπει να σκεφτείς ότι το να κάνεις μια σχέση δε θα σε κάνει ευτυχισμένη, αλλά ίσως σε κάνει να βρεις τον λόγο που το πίστευες αυτό. Ίσως πάλι όχι.