Η Αλιέντε, για άλλη μία φορά, έκανε αυτό ακριβώς που κάνει πάντα: με πήρε από το τώρα και με έβαλε στα παλιά, σε έναν κόσμο όπου μια γυναίκα με πένα και ψυχή ψάχνει ποια είναι μέσα σε μια χώρα που αλλάζει βίαια, με τον ίδιο ρυθμό που αλλάζει κι εκείνη.
Tο βιβλίο Το όνομά μου είναι Εμίλια ντελ Βάγιε της Ιζαμπέλ Αλιέντε κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Η συγγραφέας στο νέο της μυθιστόρημα επαναλαμβάνει την προσφιλή της δομή: ισχυρή γυναίκα, επαναστατικό πλαίσιο, έντονος συναισθηματισμός. Η Εμίλια ντελ Βάγιε είναι μια ηρωίδα που, αν και φτιαγμένη με στόχο την ενδυνάμωση, δεν αποφεύγει τα στερεότυπα. Γίνεται συγγραφέας με αντρικό ψευδώνυμο, ανταποκρίτρια πολέμου, και ταυτόχρονα αναζητά μια προσωπική καταγωγή που δεν είναι πάντα πιστευτή στη διαδρομή της.
Το νέο ιστορικό μυθιστόρημα της Isabel Allende ξεκινά το 1866 στο Σαν Φρανσίσκο: μια νεαρή μοναχή εγκαταλείπει τη θρησκευτική ζωή έπειτα από μια αποτυχημένη ερωτική ιστορία με έναν χιλιανό αριστοκράτη, γεννώντας τη γενναία Εμίλια. Η ζωή της Emilia διαμορφώνεται από την ελευθερία του πνεύματος και την ανάγκη της ανεξαρτησίας∙ εκπαιδεύεται ως δημοσιογράφος – με ανδρικό ψευδώνυμο – και φτάνει έως τη συνείδηση της ταυτότητάς της μέσα από τις σελίδες της Daily Examiner.
Το 1891, όταν ξεσπά ο εμφύλιος πόλεμος στη Χιλή, η Εμίλια μεταβαίνει στη χώρα για να καλύψει τα γεγονότα. Εγκαθίσταται με τις δυνάμεις του προέδρου, έναν ηγέτη με «σοκαριστική βαρβαρότητα» παρά τον ρητορικό φιλελευθερισμό του, και προσφέρει στον αναγνώστη μια έντονη, έγκυρη εικόνα της σύγκρουσης.
Παράλληλα ξετυλίγεται και ένα ρομαντικό ταξίδι αφού η Εμίλια ερωτεύεται τον συνάδελφό της Έρικ και αναμετριέται με το παρελθόν της, αναζητώντας τον ετεροθαλή πατέρα της. Αυτή η συνύπαρξη επαγγελματισμού και προσωπικής αναζήτησης προσθέτει βάθος στο χαρακτήρα της, δίνοντάς της μια δραστική πορεία προς την αυτογνωσία.
Η υπόθεση αντικατοπτρίζει τις σύγχρονες αναταραχές, πολιτικές, κοινωνικές και δημοσιογραφικές, καθιστώντας το μυθιστόρημα ένα παράλληλο σχόλιο για τη θέση της ελευθεροστομίας και της δημοσιογραφίας σε περιόδους κρίσης.
Καθώς η Εμίλια διαμορφώνεται ως δημοσιογράφος και ως γυναίκα, συναντά την πολιτική, το τραύμα και την εξιλέωση και τελικά η Αλιέντε αποδεικνύει ξανά πως η αφήγηση της Ιστορίας μπορεί να γίνει παράθυρο διαλόγου με το σήμερα, ενώ οι χαρακτήρες της μιλούν με ακρίβεια για τις αντιφάσεις της ανθρώπινης ψυχής σε εποχές αναταραχής.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
