Η έκφραση “δεν θέλεις να με δεις θυμωμένο” δεν έχει βγει τυχαία επειδή η προπροπροπροπρογιαγιά σου αποφάσισε να μη δώσει θάρρος στον χωριάτη και της απάντησε αυτό. Όπως και με κάθε άλλο συναίσθημα που νιώθεις, έτσι και με τον θυμό, το σώμα σου αντιδρά, εκφράζεται. Σε αντίθεση με την θλίψη ή τα νεύρα, ο θυμός έρχεται στην καθημερινότητά μας, πολύ περισσότερο απ’ όσο θα θέλαμε. Κι αυτό, μπορείς να το καταλάβεις στο σώμα σου αμέσως. Ίσως λοιπόν την επόμενη φορά που θα εκνευριστείς για κάτι και θα θυμώσεις, να σκεφτείς τα πέντε παρακάτω πράγματα που θα συμβούν στο σώμα σου.

Πρώτα, θυμώνει ο εγκέφαλός σου. Δηλαδή, το κομμάτι που ελέγχει το ένστικτό σου για αποχώρηση από την κατάσταση ή καυγά.

Μετά, αρχίζεις και αναρωτιέσαι για την κρίση σου. Στον μπροστινό λοβό, όπου συμβαίνει η όλη διαδικασία του να πάρεις μια απόφαση. Όταν θυμώνεις, ακριβώς αυτό το σημείο αιματώνεται και θολώνει την κρίση σου.

Οριακά μεταμορφώνεσαι σε Χαλκ. Νιώθεις δυνατός και οι μυς σου αρχίζουν να φουσκώνουν (όπως και τα μυαλά σου), η πίεσή σου και οι καρδιακοί σου παλμοί ανεβαίνουν και οι κόρες των ματιών σου διαστέλλονται. Νιώθεις ότι μπορείς να πετάξεις ένα αυτοκίνητο στο αφεντικό σου. Αλλά δε μπορείς.

Και μιλάς δυνατά. Η αδρεναλίνη σου δίνει λίγη ενέργεια παραπάνω οπότε αρχίζεις και μιλάς πιο δυνατά και γρήγορα απ’ ότι μιλάς στο φυσιολογικό σου. Καλύτερα να μη μιλάς καθόλου, λοιπόν.

Αλλά στο τέλος, σβήνεις. Η αδρεναλίνη πηγαίνει στο φυσιολογικό της επίπεδο και το αίμα πηγαίνει προς το στομάχι σου με αποτέλεσμα να μην κυκλοφορεί σωστά στα υπόλοιπα σημεία του σώματός σου. Και ξαφνικά πέφτεις, νιώθεις ότι σβήνεις και ότι δεν έχεις ενέργεια καν να πετάξεις το μολύβι σου, πόσο μάλλον κάποιο αυτοκίνητο.

Μετά απ’ όλα αυτά, ίσως την επόμενη φορά που βλέπεις ότι πρόκειται να τσαντιστείς με κάτι, να το σκεφτείς καλύτερα. Αξίζει στο σώμα σου τέτοια ταλαιπωρία;