«Πρώτα φεύγουν το χούγια και μετά οι άνθρωποι». Λέει ο σοφός λαός. Νομίζω πως αυτή η φράση κρύβει μεγάλη αλήθεια. Κανένας δεν θέλει ν αλλάξει πραγματικά αν έχει την επιλογή να μην το κάνει. Με άλλα λόγια το να «ξεβολευτείς» θέλει κότσια. Όπως και να το παραδεχτείς πως χρειάζεσαι εσωτερική δουλίτσα με τον εαυτό σου/τον ειδικό σου/ τον καθρέφτη σου κλπ.

Οι άνθρωποι που άλλαξαν στ’ αλήθεια είναι όσοι βρέθηκαν προ εκπλήξεων. Ξέρεις από αυτές τις καθόλου ευχάριστες που αντί για μειδίαμα σου αφήνουν αυτό το πικρό άγχος. Και φυσικά την αντίστροφη μέτρηση ν αναβοσβήνει σα φωτεινή ένδειξη για βόμβα που σου θυμίζει να βιαστείς πριν τελειώσει ο χρόνος. Γιατί καμιά φορά ακόμα κι αν αποφασίσεις ν αλλάξεις. Ακόμα κι αν δεχτείς πως έχεις κουσούρια, πως πρέπει να κάνεις πίσω εγωισμούς, να κυνηγήσεις αυτούς που θα φύγουν, να πεις αλήθειες, δεν φτάνει ο χρόνος. Καμιά φορά αλλάζεις κι έχεις χάσει το motivation. Μένεις με την αλλαγή να αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν είχες προλάβει, αν έκανες πιο γρήγορα, αν σε περίμεναν κλπ.

Κακά τα ψέματα ο άνθρωπος δεν αλλάζει αν δεν είναι να κερδίσει κάτι. Κανείς δε θα πάει κόντρα στα στραβά του, αλλά θα κάνει τα στραβά μάτια σ αυτά αν δεν πρόκειται να χάσει κάτι. Ο άνθρωπος αλλάζει μόνο:

Όταν τίθεται θέμα ζωής ή θανάτου

Τη στιγμή πριν το τέλος αυτό που προσπαθεί να αποφύγει. Το δικό του ή κάποιου δικού του. Αν είναι γι αυτόν θα υποσχεθεί να γίνει η καλύτερη εκδοχή του. Θα μαλακώσει, θα βγάλει την ανθρώπινη πλευρά του. Θα μετανιώσει για αυτούς που αδίκησε. Η απλά θα ευχηθεί να γίνουν όλα όπως πριν και αυτός θα διορθώσει όλα τα λάθη και τις αδικίες. Μπροστά στο τέλος είμαστε όλοι οι ίδιοι και είναι η πιο αληθινή στιγμή για να ζητάς μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή για τη ζωή.

Όταν ερωτευτεί/αγαπήσει πολύ δυνατά

Με μία μικρή ένσταση. Δεν ξέρω αν αυτή η αλλαγή είναι μόνιμη. Γιατί μπορεί ο έρωτας και η αγάπη να ναι κινητήριες δυνάμεις αλλαγής. Αλλά αν στην πορεία αυτά χαθούν μπορεί να γίνει μετά χειρότερος και απ ότι ήσουν πριν. Η απώλεια με όποιον τρόπο και για όποιον λόγο πληγώνει και ο πόνος της αγάπης ενίοτε μας κάνει να βγάζουμε το χειρότερο μας εαυτό. Αλλά και πάλι για όσο αγαπάς έχεις όλα τη δύναμη να γίνεις ένας άλλος. Και αυτό από μόνο του είναι μια ελπίδα.

Αν εμπνευστεί από ένα άνθρωπο ή μια ιδέα

Η ανάγκη για να κάνεις κάτι καλό, να δημιουργήσεις μια ιδέα ή να υλοποιήσεις ένα όνειρό. Είναι λόγοι που θα έκαναν κάθε άνθρωπο να φύγει από τη σφαίρα του πραγματικού και να ζήσει το όνειρο. Να θέλει από μόνο τους να γίνει το παράδειγμα γιατί μπορεί να συναναστράφηκε με ανθρώπους που έκαναν το ίδιο. Γιατί μπορεί να βρήκε ένα νόημα στη ζωή πέρα από την καρέκλα του γραφείου. Καμιά φορά οι άνθρωποι είμαστε οι ίδιοι ο λόγος της αλλαγή ή απλά η αλλαγή υπάρχει μέσα και χρειαζόμαστε αυτό το… ερέθισμα.

Όταν μάθει να ιεραρχεί τα σοβαρά προβλήματα στη ζωή

Το τι είναι σημαντικό ή όχι για τον καθένα μας είναι πολύ υποκειμενικό. Αλλά είναι εύκολο να ξεγλιστράς από τα συννεφάκια στη ζωή σου αν έρχεσαι αντιμέτωπος με το τι γίνεται κάθε μέρα στον κόσμο. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα να κάνεις focus στη μαυρίλα και στα προβλήματα των άλλων. Ούτε να τσεκάρεις τα κηδειόχαρτα στα δέντρα της γειτονιάς. Αλλά να στο πω διαφορετικά. Προχτές π.χ έφυγε ένας νέος σχετικά ποδοσφαιριστής από ανακοπή καρδιάς. Τελεία. Το συμπέρασμα δεν είναι απλά να χαίρεσαι ότι ζεις, αλλά να το πάρεις σαν bonus time για τις στιγμές που βγαίνεις εκπρόθεσμη σε πρότζεκτ. Για τις στιγμές που θέλεις να εκφράσεις τι νιώθεις και φοβάσαι την απόρριψη ή νομίζεις ότι έχεις χρόνο.

Όταν καταλάβει ότι ο χρόνος δεν είναι πάντοτε υπέρ του

Και ο αθλητής που έφυγε- υγιέστατος- νόμιζε πως είχε χρόνο. Όπως νομίζουμε όλοι μας σε κάθε ευκαιρία που εμφανίζεται ή σε κάθε αλλαγή που την αφήνουμε για μετά. Όσο αρνείσαι να αλλάξεις ή να τολμήσεις στο τώρα. Σ αυτό που θέλεις, που σου εμφανίζεται ή σε αυτό που σε φοβίζει. Τόσο ο χρόνος θα μετρά κατά σου. Και αλίμονο στη στιγμή που θα θέλεις να γυρίσεις πίσω, να διορθώσεις, να μιλήσεις, να διεκδικήσεις, αλλά δε θα μπορείς.