Άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή σου για λίγο και σε σημάδεψαν πολύ. Πόσες φορές σκέφτηκες να γυρίσεις πίσω το χρόνο για να τα ζούσες λίγο περισσότερο κι άλλες φορές να μπορούσες να τα ζήσεις όλα αυτά απ’ την αρχή; Αναμνήσεις ή απλά crushes τα οποία μεγέθυνες λίγο.
Ο γόης του σχολείου
Το αγόρι που το γνωρίζουν μέχρι και οι πέτρες στο προαύλιο και κείνος χαμογελάει σε όλους με εκείνα το αστραφτερό χαμόγελο. Και όχι δεν ήταν μονάχα αυτό που άστραφτε πάνω του. Δύο μέτρα με καλογυμνασμένο σώμα και ανεπιτήδευτο ντύσιμο και μόνιμη έγνοια όποιο άθλημα περιλαμβάνει μπάλα. Δε φρόντιζε ποτέ πολύ τον εαυτό του –δεν το χρειαζόταν άλλωστε- και έκανε αισθητή την παρουσία του μόλις έφτανε στον προαύλιο χώρο. Το μισό σχολείο- με μένα μαζί- είχε κρυφές φωτογραφίες του από αγώνες μέχρι και από τη σχολική παρέλαση. Δεν είχε κορίτσι κι αυτό μας γλίτωσε από πολλά μαλλιοτραβήγματα και χαλασμένες φιλίες.
Μεταξύ μας δεν έπαιξε ποτέ τίποτα εκτός από μερικές συμβουλές στο βόλεϋ και ένα χρόνια πολλά στη γιορτή μου. Εννοείται πως αυτό το μήνυμα δε σβήστηκε ποτέ και έκανε πολύ κόσμο να με μισήσει τότε. Σήμερα παραμένει ανύπαντρος και εκτός από personal trainer κάνει καριέρα και στο χώρο του μόντελινγκ.
Ο αδερφός της κολλητής
Γνωριστήκαμε ένα τυχαίο καλοκαίρι στο εξοχικό τους που προτίμησε την ησυχία από το χαμό της μποτιλιαρισμένης Χαλκιδικής. Όμορφος, έξυπνος και με μία δόση χιούμορ αρκετή για να μου ανεβάζει την πίεση, αλλά και να γελάω παράλληλα. Μιλήσαμε για τα ταξίδια του και για όσα σκόπευε να κάνει λόγω δουλειάς και ήπιαμε και μερικές μπύρες στην παραλία δίπλα σε μια μεγάλη φωτιά. Υποσχεθήκαμε να ξαναπούμε στην πόλη, αλλά ξαφνικά κόπηκε η αναβολή του στρατού και βρέθηκε στο Μεγάλο Πεύκο. Σήμερα, τώρα που μιλάμε, φεύγει για Ισπανία και έχει αρραβωνιαστεί μια Κινέζα που γνώρισε στο προηγούμενο ταξίδι του.
Φυσικά και χαίρομαι που είναι καλά και κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Αλλά υπάρχουν πολλές φορές που ζηλεύω την κοντή Κινέζα για την τύχης της. Άλλες πάλι σκέφτομαι πως ίσως είναι τελικά καλύτερα που δεν έγινε τίποτα μεταξύ μας. Δεν ξέρω πως θα μου φαινόταν αν με χώριζαν από το τηλέφωνο με διαφορά ώρας- μπορεί και αξημέρωτα- για ένα ούτε καν εγχώριο crush.
Ο υπεύθυνος στα watersports
Μπορεί σε γενικές γραμμές να αγαπώ τη γυμναστική και να μ αρέσει να δοκιμάζω νέα πράγματα, έχω όμως μια φοβία. Με τρομάζουν τα αθλήματα στο νερό. Γενικά μπορεί να είμαι ζώδιο του νερού, αλλά φοβάμαι τη θάλασσα όσο τίποτα. Νιώθω πως αν είμαι όρθια σε μια σανίδα surf είναι σαν να φλερτάρω με το βέβαιο πνιγμό μου. Πάνω σ αυτή τη φοβία πάτησε ο υπεύθυνος στο watersports πέρσι στις διακοπές μου και βάλθηκε να μου αλλάξει μυαλά. Κολυμπούσαμε δύο ώρες τη μέρα, μου μάθαινε surf και στον ελεύθερο χρόνο του μου μιλούσε για τη θάλασσα και για τα νησιά που θέλει να ταξιδέψει. Δεν ήταν άντρας με στόχους πρακτικούς και καθορισμένη δουλειά, διψούσε να τα ζήσει όλα γι’ αυτό και γύριζε από μέρος σε μέρος με τροχόσπιτο και μια κιθάρα.
Η ιστορία μας έληξε λίγο πριν τελειώσει η άδεια του καλοκαιριού. Μια γλυκιά ανάμνηση του πως να ζεις για λίγο δίπλα σε κάποιον που γεννήθηκε για να ζει ελεύθερος χωρίς καμία δέσμευση. Γοητευτικό αλλά καθόλου ασφαλές.Work affair
Όχι δεν πρόκειται για συνάδελφο στη δουλειά. Αλλά για κάποιον που γνώρισα στην πρώτη μου δουλειά. Και ήξερα πως μου άρεσε από το πρώτο λεπτό. Αφού έτσι αμαχητί γίναμε διαδικτυακοί φίλοι, αναπτύξαμε μια κόντρα που καταλαβαίναμε μόνο εμείς. Μιλούσαμε άπειρες ώρες, γελούσαμε πολύ και αργότερα πολύ αργότερα βγήκαμε κάποια ραντεβού. Από εκείνα που ο χρόνος σταματάει ή θέλεις να σταματήσει και να πιστέψεις ότι ο αν υπάρχει «για πάντα» για σένα είναι το εδώ και τώρα.
Δε κάναμε ποτέ σχέση. Χαθήκαμε κάποια στιγμή όπως ήταν αναμενόμενο, γιατί στο δίλημμα ανάμεσα σε κάτι καινούργιο ή την παλιά μεγάλη αγάπη εννοείται πως διάλεξε το δεύτερο. Τα δικά του ίχνη δεν χάθηκαν εντελώς γιατί κρατήσαμε κάποια επαφή. Συνεχίζει να παραμένει το ίδιο ελκυστικά επικίνδυνος αλλά και πάντα ερωτευμένος με την αγάπη της ζωής του. Άδικη ζωή!
Ναι, αν ήταν να γυρίσω το χρόνο πίσω σίγουρα θα επέστρεφα εδώ. Γιατί με κάποιους ανθρώπους η χημεία είναι κάθε άλλο παρά δεδομένη ακόμα κι αν το timing είναι ξεκάθαρο πως δε θα έρθει ποτέ.
Αν υπάρχει κάτι που κάνει αυτά crushes αξέχαστα είναι γιατί ίσως δεν μου ταίριαζαν και πως για να τα ζήσω περισσότερο θα πρεπε ή να απαρνηθώ αυτό που είμαι ή να είχα μάθει να παγώνω τον χρόνο.
Αλλά δεν θα είχε νόημα. Άλλωστε ο έρωτας είναι σαν τις κόπτσες από το καινούργιο φόρεμα. Πρέπει να σου ταιριάζει από την αρχή απόλυτα. Αν πρέπει να ράψεις εδώ, να κόψεις εκεί, να χάσεις 2-3 κιλά άστο πάρε άλλο.
