Το πρόβλημα σήμερα δεν έχει να κάνει με εσένα, ούτε με το ότι είσαι πολύ καιρό μόνη σου. Το πρόβλημα βρίσκεται στα πρώτα κρύα, τα πρώτα βαριέμαι να βγω, και μερικά «μήπως μου αρέσει και αυτός;» Bumble, Budoo, Tinder και χιλιάδες ακόμη apps προξενιών, αντί να κάνουν την δική σου ζωή πιο εύκολη, δίνουν τροφή στα τρολλ (αμέ) και στις εφήμερες σχέσεις. Τόσο εφήμερες που μπορεί και να μην ξέρεις καν το όνομά του. Ποιο one night στάσου μύγδαλα; Ποιο άγχος του πρωινού walk of shame; Και πάνω απ’ όλα, ποιο φλερτ; Εδώ υπάρχει μόνο το sexting και το σεξ. Πριν από αυτό, τίποτα. Μετά από αυτό, πάλι τίποτα.

Γνωρίζεις ανθρώπους στα μπαρ και αντί να μιλούν, να φλερτάρουν, να περνούν καλά, κοιτούν την οθόνη τους, μη βλέποντας την ώρα να φύγουν. Μη βλέποντας, γενικά. Κι εσύ, που ερωτεύεσαι πολύ και γρήγορα, βλέπεις ανθρώπους χαμένους μ’ ένα blue light φωτισμένους. Όταν λοιπόν, βρίσκεις εκείνον που κοιτάζει, εκείνον που έχετε χημεία, εκείνον που δεν πρέπει αλλά κι εκείνον που ίσως και να πρέπει, ερωτεύεσαι πολύ και γρήγορα. Για να μην χάσεις την ευκαιρία, να μην χάσεις εσένα. Ή μήπως απλώς, γιατί δεν έχεις άλλη υπομονή;

Είναι οκ να μην θέλεις να είσαι ελεύθερη. Είναι οκ να μην θέλεις να είσαι μόνη. Αυτό που δεν είναι οκ, είναι να χάνεις πράγματα από τον εαυτό σου. Να χάνεις πράγματα από τους φίλους σου. Να ξενερώνεις λέγοντας “‘Single Ladies’ is just not my jam anymore” και να κάνεις υπομονή αφού «Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο». Φέρτε μου τον λόγο παιδιά, να το συζητήσουμε.

Αν θέλεις να ερωτευτείς τον λάθος άνθρωπο, μπορείς. Αν θέλεις να ερωτευτείς δύο λάθος ανθρώπους μαζί, πάλι μπορείς. Εκείνο που δεν μπορείς να κάνεις είναι να βάλεις στη ζωή (και το κρεβάτι σου) όλα τα dating apps. Να κάνεις σκέψεις για το πόσο ψηλά είναι τα standards σου και να σου λένε οι άλλοι για το πόσο ψηλά είναι όντως.

Δεν θα σου πω ψέματα, ότι δεν χρειάζεσαι κάποιον. Χρειάζεσαι να μη νιώθεις μόνη σου, να έχεις κάποιον να πάρεις τηλέφωνο στο τέλος της μέρας, κάπου να στείλεις αυτό το καταραμένο μεθυσμένο μήνυμα. Χρειάζεσαι να μην είσαι μόνη σου έναν ακόμη χειμώνα, και να ζήσεις τον έρωτα όπως ακριβώς τον θέλεις.

Όμως τις περισσότερες φορές, δεν μπορούμε να έχουμε αυτά που χρειαζόμαστε γιατί δεν υπάρχει κάπου η προσφορά τους. Γιατί τον έρωτα τον ζεις, δεν τον διαβάζεις. Όσο σεξ και να κάνεις, όσα πρώτα ραντεβού κι αν (δεν) βγεις. Δεν φταις εσύ που είσαι ελεύθερη. Δεν πάει κάτι μ’ εσένα λάθος, πηγαίνει με όλους τους άλλους. Πηγαίνει με τον τρόπο που έχουμε μάθει να χειριζόμαστε καταστάσεις, συναισθήματα και ανθρώπους. Πηγαίνει με μια γενιά που απέρριψε τα one night stands γιατί «παρα-ήταν απρόσωπα,» είπε και άνοιξε το Tinder.

Η χημεία είναι εκεί έξω. Την ζω σχεδόν κάθε μέρα. Υπάρχει παντού. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να βρεις το σημείο επαφής. Το σημείο που αντιδρά στην συγκεκριμένη ένωση. Με το συγκεκριμένο στοιχείο.

Είσαι μια νέα κοπέλα σε μια Αθήνα που ξέρει να λιώνει. Σε μια πόλη γεμάτη ζωντάνια και λάμψη. Σταμάτα να ψάχνεις κάποιον και αφήσου στις στιγμές σου. Δέξου την μοναξιά σου, δέξου και το ότι αυτή σε λίγο μπορεί πια να μην υπάρχει. Χωρίς να έχει σημασία, πρόσεξε τον πρώτο άνθρωπο που θα συναντήσει το βλέμμα σου ένα Σάββατο βράδυ και σκέψου πως σε αυτήν την ζωή υπάρχει το τώρα που πρέπει να ζήσεις. Όχι το αύριο. Ούτε το χτες. Μόνο το τώρα.

Τι κι αν ήσουν μόνη χτες, αύριο είσαι δεσμευμένη; Τώρα τι κάνουμε είναι το θέμα. Από εδώ και πέρα.

Μόνο υπομονή μην κάνεις.