Πρώτη φορά στις Κυκλάδες και καθώς κοιτάω από το κατάστρωμα βλέπω ξερά νησάκια διάσπαρτα σε ένα πέλαγος που τα τυλίγει με μια γαλάζια, διαφορετική από τις υπόλοιπες, γαλήνη.  Από την ώρα που θα κατέβεις από το πλοίο στις Καμάρες θα νιώσεις ότι αυτός ο τόπος θα σε στοιχειώσει, και θα αποτελέσει το καταφύγιο σου σε κάποια δύσκολη ώρα. Σε αυτό το νησί μπορείς να γνωρίσεις μια ηρεμία αλλιώτικη από τις υπόλοιπες, μπορεί να μη δεις φαντασμαγορικά ηλιοβασιλέματα αλλά σίγουρα θα δεις το χρώμα του ουρανού στην ανατολή την ώρα που ο ήλιος θα δύει στη δύση.

Θα δεις χιλιάδες χρώματα και συναισθήματα να μπλέκονται με τη θάλασσα από το εκκλησάκι των Επτά Μαρτύρων, ένα εκκλησάκι στο οποίο θα ορκίστείς ότι θα ξαναγυρίσεις. Τόλμησε να βουτήξεις στη θάλασσα από τη μικρή προβλήτα στη Χρυσοπηγή για να φτάσεις στην ακτή. Πίστεψέ με θα αισθάνθεις σαν να βρίσκεσαι στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Εκεί που όλο το σώμα σου θα είναι μέσα στη θάλασσα και μόνο τα μάτια σου έξω από αυτήν, θα καταφέρεις να κοιτάξεις μέχρι τον ορίζοντα και δεις μόνο θάλασσα και ουρανό. Ουρανό και θάλασσα.

Αν κάτι σου λείπει, σίγουρα η σκέψη σου θα πάει εκεί. Δεν ξέρω αν αυτό που λείπει είναι ένα κομμάτι από μέσα σου ή ένα κομμάτι από δίπλα σου. Σου εύχομαι να το βρεις, εκεί.

Αν ποτέ πας στη Σίφνο να φας το προφιτερόλ γάλακτος από το ζαχαροπλαστείο του Γεροντόπουλου στην Απολλωνία, να φας μεζέδες στο καφενείο του Δρακάκη, να απολαύσεις τη νυχτερινή θέα της Χώρας από το Σχολείο που είναι στην κορυφή της και να ακούσεις το αγαπημένο σου τραγούδι σε κάποια μοναχική παραλία με μια κρύα μπύρα στο χέρι. Είναι λυτρωτικό πίστεψέ με. Σου εύχομαι να πας στη Σίφνο, να πας και θα με θυμηθείς.

Σίγουρα θα καταλάβεις ποιος λείπει από δίπλα σου. Θα είναι αυτός ο άνθρωπος που θα ορκιζόσουν ότι πρέπει να δει αυτή τη θέα του ορίζοντα από το μηδέν και αυτός που σίγουρα θα περπατούσε στα βράχια μαζί σου μέχρι να φτάσετε κάπου που μόνο εσείς έχετε πάει. Σου εύχομαι να βρεις και εσύ σ’ αυτό το τόσο μαγικό μέρος, την ηρεμία που ψάχνεις. Κακώς που έχουν εφευρεθεί οι φωτογραφικές μηχανές, τα μέρη που αγαπήσαμε πρέπει να μένουν χαραγμένα στο μυαλό μας και όχι σε εικόνες γιατί μόνο έτσι θα ξαναγυρίσουμε σε αυτά και θα τα νιώσουμε πραγματικά με όλο μας το είναι.