Κάποιοι τόποι δεν φαίνονται στον χάρτη. Δεν χρειάζονται συντεταγμένες, δεν τους φτάνεις με πλοίο ή αεροπλάνο. Είναι οι τόποι που χτίζονται από ενέργεια, λέξεις, συναισθήματα – κι από εκείνη τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στη σιωπή και τον ήχο.

Το Serifosland είναι ένας τέτοιος τόπος. Ένα καταφύγιο. Ένας χώρος για ό,τι δεν χωράει αλλού. Εδώ οι λέξεις δεν είναι κραυγές· είναι ψίθυροι. Εδώ η ησυχία δεν είναι άδεια· είναι γεμάτη.

Ο Παύλος Αddimando -o άνθρωπος πίσω από τον υπέροχο λογαριασμό- μου έδωσε τις δικές του απαντήσεις για τις σκέψεις, τη θεραπεία, το καταφύγιο, τη σχέση του με το νησί.

Θυμάσαι τη στιγμή που ένιωσες ότι το χρειάζεσαι; Εκείνη την πρώτη φράση που σου έσκασε και είπες “αυτό πρέπει να το βγάλω κάπου”;

Φυσικά! Είναι σαν να ζω πάντα εκείνη τη σκέψη. Σκέφτηκα ένα ιδανικό μέρος που θα ήθελα να είμαι, μια ευτοπία. Ήταν οι μέρες της πανδημίας με τον κορονοϊό και σκεφτόμουν τι είναι πραγματικά αυτό που διανύουμε. Εστίαζα πάντα στα θετικά: «σε λίγο καιρό αυτό θα αποτελεί παρελθόν», «λίγο ακόμη και θα είμαστε όλοι και όλες καλά», «το καλοκαίρι δεν αργεί». Μέσα σε όλα αυτά υπήρχε ένα μόνο μέρος για μένα: το Νησί μου και η ενέργεια που με ηρεμεί. Θέλησα να δείξω στο κόσμο αυτό ακριβώς. 

Το ξεκίνησες ως “θεραπεία”. Τι σε πονούσε πιο πολύ εκείνη την περίοδο και ένιωσες ότι μπορούσες να το θεραπεύσεις με λέξεις;

Ήταν η ματαιοδοξία, η έλλειψη ελπίδας, η απομόνωση, και ο αποπροσανατολισμός που είχε η κοινωνία, κατά τη γνώμη μου. Αυτο σίγουρα με είχε επηρεάσει κι ακόμα ψάχνω τους τρόπους με τους οποίους συνέβη. Νομίζω πως ήταν η πρώτη στιγμή όπου η ψυχή μου κυριολεκτικά με οδήγησε σε έναν ανώτερο σκοπό- να βρω λέξεις κοινές όπου όλοι μας βρίσκουμε καταφύγιο μέσα τους. 

Το Serifosland είναι σαν να μιλάει χαμηλόφωνα μέσα στον ψηφιακό θόρυβο. Πώς αποφάσισες να κρατήσεις αυτό το ύφος και να μην φωνάξεις “πιο δυνατά”;

Όπως και η φύση που μας μιλάει χωρίς «να μας μιλάει» κυριολεκτικά, έτσι και η σελίδα και το έργο μου. Είναι ένα κάλεσμα εσωτερικής αναπροσαρμογής. Σκοπός μου είναι να δώσω εφόδια χωρίς να δείξω με αυστηρότητα. Η κάθε ανθρώπινη ιστορία έχει μια μοναδική πορεία που δεν μπορώ να γνωρίζω. Αυτό για μένα είναι μοναδικό και με γεμίζει ελπίδα όταν άνθρωποι μοιράζονται μαζί μου σκέψεις. 

Χρησιμοποιείς τον όρο “καταφύγιο”. Από τι ακριβώς πιστεύεις ότι θέλουν να κρυφτούν οι αναγνώστες σου όταν έρχονται σε σένα;

Σε ένα πραγματικό καταφύγιο εγώ πηγαίνω όταν θέλω να προστατευθώ από δύσκολα καιρικά φαινόμενα ή άλλες εξωγενείς δυνάμεις. Μέσω της σελίδας οι άνθρωποι θέλουν απλώς να μοιραστούν προβληματισμούς, προκλήσεις αλλά και δυσκολίες. Έτσι ένα ασφαλές περιβάλλον γίνεται ένα αλληγορικό καταφύγιο. Κάθε φορά που διαβάζω μηνύματα σκέφτομαι πόσο φως έχουμε όλοι μέσα μας κι απλώς φοβόμαστε να πούμε στον εαυτό μας την αλήθεια: «Έξω έχει παγετό, γι’ αυτό μείνε λιγάκι μέσα μέχρι να βγει ο ήλιος ξανά.»

Υπάρχει κάποιο μήνυμα που “φοβήθηκες” να ανεβάσεις; Κάτι που ένιωσες πως είναι πολύ προσωπικό ή πολύ αληθινό;

Κάποια μηνύματα είναι τόσο ανθρώπινα και ωμά που απλώς λυγίζεις. Οι λέξεις κόκαλα δεν έχουν και κόκαλα τσακίζουν.

Η ετεροτοπία είναι ένας περίπλοκος όρος. Τι είναι για σένα η ετεροτοπία σήμερα – και πώς την μετέφερες στο project σου;

Η σελίδα serifosland, που λειτουργεί ως μια ετεροτοπία στον ψηφιακό κόσμο, έχει δημιουργήσει έναν χώρο όπου η αισθητική, η τέχνη και η αυτογνωσία συναντιούνται, προσφέροντας ένα περιβάλλον ελεύθερης έκφρασης και προσωπικής αφήγησης. Για εμένα σήμερα ετεροτοπία είναι να βλέπεις το φως στα πιο σκοτεινά σημεία και να βρίσκεις τρόπους να εισχωρήσει μέσα σε αυτά. Η κοινότητα που έχει δημιουργηθεί, βρίσκει καταφύγιο και υποστήριξη μέσα από αυτόν τον ψηφιακό χώρο, αμφισβητώντας τις συμβατικές νόρμες και εξερευνώντας την ταυτότητά της. Αυτό είναι ελπίδα για μένα.

Το “Serifos” στο όνομα είναι φανταστικό ή έχεις πράγματι μια σχέση με το νησί; Ή απλώς σου άρεσε πώς ηχεί η λέξη ως τοπίο;

Υπάρχει μια βαθιά σύνδεση με μένα και το νησί. Η καταγωγή και τα καλοκαίρια μου που ήταν πάντα με τα ζεστά καλοκαίρια, τα θαλασσινά μπάνια και τις οικογενειακές στιγμές είναι τα θεμέλια της δικής μου ετεροτοπίας. 

Αν το Serifosland ήταν φυσικός χώρος – όχι ψηφιακός – τι θα υπήρχε εκεί; Τι θα έβρισκε κάποιος αν άνοιγε την πόρτα του;

Υπέροχη ερώτηση! Σίγουρα ένα τετράδιο, ένα μολύβι, βιβλία και κάποια μικρά αντικείμενα. Ο τόπος θα ήταν μια παραλία με λίγα βότσαλα και άμμο, πάνω στο κύμα για να μας υπενθυμίζει ότι το ταξίδι δεν σταματά εδώ- συνεχίζεται. Τα κύματα ξέρουν, όχι εγώ. 

Έχεις νιώσει ποτέ την ανάγκη να εξηγήσεις τι σημαίνει το κάθε post ή προτιμάς να μένει ανοιχτό σε ερμηνείες;

Θέλω πολύ ο κάθε άνθρωπος να βάζει τη δική του ιστορία. Δεν υπάρχει μια γραμμική πορεία στα πράγματα. Άλλωστε, εγώ θέλω να δημιουργώ χώρους μέσω της τέχνης μου. Θα ήταν λάθος για μένα να δείχνω. Θέλω να νιώθει ο κόσμος ένα ανοιχτό κάλεσμα, σε όποια συχνότητα και να είναι. 

Τι σε κρατά ακόμα σε αυτό το project, τόσα χρόνια μετά την αρχή του; Το χρειάζεσαι ακόμη εσύ ή νιώθεις πως το χρειάζονται πιο πολύ οι άλλοι;

Ειλικρινά δεν μετρώ πόσα χρόνια το κάνω αυτό. Είναι ένα ταξίδι ατέρμονο. Σίγουρα το έχω ανάγκη εγώ και έτσι ξεκινάνε τα περισσότερα πράγματα και ιδέες στις τέχνες. Πιστεύω ότι πολύς κόσμος επίσης το έχει ανάγκη. Τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι μόλις τώρα ξεκίνησα. Άλλες φορές σκέφτομαι ότι πώς θα μπορούσε αυτό να «ολοκληρωθεί»; Η μαγεία της ζωής είναι αυτή ακριβώς: Τίποτα δεν σταματά, τίποτα δεν ξεκινά.

Οι λέξεις σου μοιάζουν με στιγμές που δεν θέλησες να αποχαιρετήσεις. Γράφεις πάντα για όσα συμβαίνουν στο παρόν ή φαντάζεσαι και πράγματα που δεν έζησες ποτέ;

Πολλά είναι αληθινά, άλλα είναι ποιητικές στιχομυθίες με μικρές δόσεις αλήθειας. Η πηγή είναι πάντα μια, μεγάλη αλήθεια: ο Άνθρωπος.

Αν σου έδιναν μια μεγάλη λευκή επιγραφή στο κέντρο της πόλης για να γράψεις μία μόνο φράση από το Serifosland, ποια θα διάλεγες σήμερα;

Ξεκάθαρα «λέγεται ενέργεια». 

Υπάρχει κάποια φράση που ένιωσες πως “δεν σου ανήκει πια” γιατί την αγκάλιασαν πολλοί – την έκαναν δική τους; Κι αν ναι, πώς ήταν αυτό το μοίρασμα;

Η λέξη και η έννοια που έθεσα στη λέξη θεραπεία έχει πάρει μια μαγική πορεία. Το αγαπώ πλέον αυτό γιατί ο κάθε αναγνώστης βάζει τη μοναδική του ματιά και το ιδιαίτερο συναίσθημα που βιώνει. Έχω δει θεραπείες από τις ακτίνες φωτός μέχρι και σε έπιπλα κουζίνας. Ο σκοπός μου πέτυχε!

Έχει υπάρξει κάποιο σχόλιο ή μήνυμα από αναγνώστη που σε έκανε να δεις το Serifosland αλλιώς, σαν να το ξανασυστήνεσαι εσύ ο ίδιος μαζί του;

Σαφώς. Όταν είχα έλλειψη χρόνου και δεν ανέβαζα για μεγάλο διάστημα τις σκέψεις μου, είχα λάβει αυτό: «μπαίνω κάθε μέρα στο προφίλ να δω αν υπάρχει κάποιος ακόμη τρόπος να δω τα πράγματα αλλιώς.» Τρομακτικό αλλά τόσο αληθινό. Αυτά τα «μικρά» σου δίνουν δύναμη να συνεχίζεις.

Αν το Serifosland είχε ανθρώπινη μορφή και σε συναντούσε για καφέ, τι πιστεύεις ότι θα σου έλεγε; Θα σε αναγνώριζε; Θα σε μάλωνε; Θα σου έδινε μία αγκαλιά ή θα σου γύριζε την πλάτη;

Άλλη μια υπέροχη ερώτηση (γέλια)! Σίγουρα θα ήταν ένα πολύ κουλ άτομο που θα χαμογελούσε αρκετά και θα φρόντιζε να περάσουν όλοι και όλες καλά. Θα με αναγνώριζε, θα χαιρετούσε εγκάρδια και σίγουρα δεν θα μάλωνε κανέναν και ποτέ. Θα είχε πάντοτε όρεξη για συζήτηση και καφέ (πολύ), να πει και να ακούσει ιστορίες και να χορέψει μέχρι το πρωί γιατί… Η ζωή είναι ένα δύσκολο αλλά υπέροχο, μοναδικό, σύντομο ταξίδι.