Σπίτι είναι εκείνη η μικρή –ή μεγάλη- φωλιά όπου νιώθουμε ασφαλείς, μακριά από το κρύο, τη βροχή και τους «κακούς λύκους» του έξω κόσμου. Μπορεί να μένουμε μόνοι μας ή με άλλα αγαπημένα πρόσωπα. Καμιά φορά μοιραζόμαστε την ίδια στέγη με άτομα που δεν αντέχουμε, μισούμε ή νιώθουμε ανασφαλείς δίπλα τους. Αυτοί οι τελευταίοι μετατρέπουν το ζεστό μας καταφύγιο σε προέκταση του έξω κόσμου. Η πόρτα κλείνει πίσω μας και τα προβλήματα δεν μένουν πίσω.

Μερικές φορές το ίδιο αίσθημα μας δημιουργείται όχι λόγω της παρουσίας άλλων στο σπίτι, μα εξαιτίας της… διακόσμησης που έχουμε επιλέξει. Τα άψυχα αντικείμενα γύρω μας ασκούν μεγάλη ισχύ στην ψυχολογία μας. Έπιπλα, κάδρα, μπιμπελό. Δεν είναι τίποτα παρά σύμβολα που είτε μας θυμίζουν κάτι οικείο, είτε ξυπνάνε μέσα μας τον φόβο. Και δεν χρειάζεται να στολίσετε το σπίτι σας με μινιατούρες διαβολικών κλόουν ή να βάψετε τους τοίχους μωβ, κόκκινους ή μαύρους για να νιώσετε ανοίκεια στο ίδιο σας το σπίτι. Ακόμα και ένα μεγάλο ρολόι στο καθιστικό, ρυθμισμένο να αναγγέλλει την κάθε ώρα, μπορεί να απελευθερώσει «αέρια άγχους και ανησυχίας» στο δωμάτιο που προορίζεται για την δική σας χαλάρωση.

Μερικά tips για να νιώσετε «Σαν στο σπίτι σας»:

Λευκά σεντόνια:

Ο άνθρωπος αρέσκεται εδώ και χρόνια στο λευκό. Με τις ανατολικές θρησκείες υπήρξε μια ανάγκη εξαγνισμού, κάθαρσης. Το λευκό έγινε σύμβολο του καλού (γιν-γιαν), του αθώου (λευκό νυφικό για την παρθένα νύφη), του πνευματικού (λευκό περιστέρι ως σύμβολο του αγίου πνεύματος). Κι αυτή η αρέσκεια έφερε μαζί και την δυσαρέσκεια στα χρώματα της γης και τον ρατσισμό βασισμένο στο χρώμα του δέρματος. Λευκή είναι βέβαια και η ηρωίνη, λευκά και τα σεντόνια που ο Φρόυντ θεωρούσε πως στα όνειρά μας συμβολίζουν ένα πρώιμο τραύμα που στρέφεται γύρω από το σεξ.

Εγώ θα πρότεινα τα λευκά σεντόνια, όχι επειδή το λευκό είναι αγαθό ή θεωρείται σύμβολο της απώλειας της παιδικής αθωότητας. Ο πρώτος λόγος, η καθαρότητα του λευκού, είναι κάτι που ισχύει. Είναι γελοίο να θεωρείς τον μη λευκό άνθρωπο βρώμικο, όμως δεν είναι καθόλου γελοίο όταν μιλάμε για σεντόνια. Το να κοιμάσαι σε σκεπάσματα που όχι μόνο είναι αλλά και φαίνονται καθαρά, είναι απόλυτα χαλαρωτικό.

Άρωμα Μήλου και Κανέλας:

Πολλοί νευρολόγοι υποστηρίζουν πως οι μυρωδιές επιδρούν ως φάρμακο ή ναρκωτικό στον οργανισμό μας, είτε επειδή μας επαναφέρουν αναμνήσεις, είτε επειδή ενεργοποιούν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου.

Η οσμή είναι ίσως η πιο underrated αίσθηση με λίγους να πιστεύουν στα πραγματικά οφέλη της αρωματοθεραπείας. Όπως έχουν συσχετιστεί μυρωδιές με το άγχος και τις ημικρανίες, έτσι έχουν βρεθεί και αρώματα που ενεργοποιούν τα εγκεφαλικά κέντρα της «ευθυμίας». Το άρωμα απ’ το γιασεμί είναι ένα από αυτά, όμως εκείνο που καταφέρνει να ηρεμήσει την πλειοψηφία των ανθρώπων, ακόμα και να προλάβει κρίσεις πανικού, είναι το άρωμα μήλου και κανέλας.

 Αυτές είναι οι safe επιλογές, καθώς κατά τα άλλα υπάρχει μεγάλη ποικιλία. Μην ξαφνιάζεστε αν δυσφορείτε στο αγαπημένο άρωμα της φίλης/ου σας. Εγώ για παράδειγμα θυμάμαι πως δοκιμάζοντας ένα άρωμα Chanel σε κάποιο εμπορικό, άρχισα να νιώθω ένα δυνατό αίσθημα αγοραφοβίας.

Μερικά αρωματικά κεράκια ή σπρέυ στο σπίτι μπορούν λοιπόν να σας αποφορτίσουν από το καθημερινό στρες, όμως να θυμάστε πως δεν είναι όλα για όλους. Πειραματιστείτε πρώτα, μέχρι να βρείτε την μυρωδιά που είναι πιο οικεία σε σας.

Φωτογραφίες & Κάδρα:

Οι φωτογραφίες των ανθρώπων που αγαπούμε, όταν περιβάλλουν κάθε γωνιά του σπιτιού μας, μας δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας. Το γνώριμο είναι easy for the brain, που θα έλεγαν κι οι Άγγλοι, δεν χρειάζεται να το επεξεργαστεί ο εγκέφαλός μας, γι’ αυτό και μας κρατά σε ησυχία. Είναι όμως ταυτόχρονα και σύμβολα προστασίας, νοσταλγίας και χαρμόσυνων στιγμών, όπως και τα εικονίσματα στο σπίτι ενός πιστού.

Όσον αφορά τους πίνακες ζωγραφικής και τα πόστερ, ο καθένας έχει διαφορετικές προσλαμβάνουσες, αν και κάποια χρώματα, όπως το μπλε, λένε οι νευρολόγοι πως μας ηρεμούν. Εμένα πάντοτε μου προκαλούσε γαλήνη ο πίνακας Starry Night του Van Gogh. Η έλλειψη κοφτών γραμμών, τα χρώματα και ο κυματισμός των δέντρων και των σύννεφων, συνθέτουν ένα ονειροπόλο τοπίο.

Κουρτίνες:

Η μοντέρνα διακόσμηση έχει ξεχάσει τις κουρτίνες. Άπλετο φως και η θέα σε πρώτο πεδίο μέσα στο σπίτι. Όσο κι αν αγαπώ την μινιμαλιστική αυτή προσέγγιση, δεν μπορώ να αντισταθώ στην ασφάλεια της κουρτίνας.

Είναι μέρες που γυρνάς σπίτι και θες να «κρυφτείς» από τον έξω κόσμο, όχι επειδή είσαι ακοινώνητος, αλλά επειδή όλοι έχουμε ανάγκη την απομόνωση που και που. Ο καιρός χαλάει, είσαι κουρασμένος, αγχωμένος ή μισείς την θέα από το σπίτι σου. Με μια κίνηση τραβάς τις κουρτίνες και η «ζούγκλα του έξω κόσμου» έχει εξαφανιστεί. Για λίγο. Μέχρι να πάρεις δυνάμεις και ξαναβγείς στην μάχη.