Ρωτήσαμε 9 αγόρια, φίλους, συνεργάτες για αυτό το ύπουλο, αδηφάγο και σχεδόν αυτοκαταστροφικό συναίσθημα. Ναι, τον έρωτα.


“Καλοκαίρι. Η εποχή που όλοι είναι ευδιάθετοι (εκτός από αυτούς που κυκλοφορούν με τα ΜΜΜ) και η εποχή που ανθίζουν οι έρωτες. Πώς καταλαβαίνει όμως ένα αγόρι ότι ερωτεύεται; Το αγόρι είναι απλό. Καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά όταν τσεκάρει το κινητό του, βλέπει ότι δεν έχει μήνυμα και παρόλα αυτά μπαίνει στα μηνύματα να τσεκάρει διπλά. Όταν θέλει να μοιράζεται τα πάντα με το κορίτσι, ακόμα και αν αυτό είναι το τι έφαγε για μεσημέρι. Όταν παίζει Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός και προτιμάει να το χάσει για μια βόλτα με την αγαπημένη του. Όταν είναι διατεθειμένο να ξενυχτήσει ξέροντας ότι την επόμενη μέρα θα δουλεύει δεκαπέντε ώρες. Τα αγόρια θα είναι πάντα αγόρια. Ακόμα και στον έρωτα.”

Κωνσταντίνος Ρούσσος


“Πώς είναι η αίσθηση του να βάζεις τα δάχτυλα σου στην πρίζα; Μόνο με την ηλεκτροπληξία θα μπορούσα να παρομοιάσω το συναίσθημα του να είσαι ερωτευμένος. Και ξαφνικά όλα γίνονται πιο φωτεινά, ξυπνάς με περισσότερο κέφι, γίνεσαι πιο αποδοτικός στο γραφείο, δεν σε νοιάζει πια αν θα φας μούντζα από τον μπροστινό σου στο φανάρι. Ναι, σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να παρακμάζουν και οι άνθρωποι σου δείχνουν το χειρότερο τους πρόσωπο για να επιβιώσουν, το να είσαι ερωτευμένος είναι το πιο σπάνιο, πολύτιμο και ασύγκριτο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις. Είναι αυτοί οι πρώτοι μήνες στην αρχή μιας σχέσης που νιώθεις μονίμως μεθυσμένος κι έτοιμος να σκίσεις τα βουνά στη μέση. Δεν διαρκεί για πολύ, αλλά για μένα πραγματικά είναι το καλύτερο πράγμα πάνω στον κόσμο. Ένας ερωτευμένος έχει βάλει παρωπίδες, αυτό σημαίνει ότι και η Bella Hadid με ζαρτιέρες να περάσει από δίπλα σου, εσύ θα είσαι αλλού. Να το ζήσεις στο maximum κι όπου σε βγάλει. Υπάρχει μεγάλη περίπτωση να καταστραφείς, αλλά τουλάχιστον θα είναι επιλογή σου. Σε τελική ανάλυση, τι ιστορίες θα έχεις αύριο – μεθαύριο να λες στα εγγόνια σου;”

Οδυσσέας Μητσόπουλος


“Ο έρωτας είναι από τα πιο έντονα, αλλά ταυτόχρονα και από τα πιο δύσκολα συναισθήματα. Η αλήθεια είναι ότι αρκετές φορές αναρωτιέμαι «Μήπως τώρα ερωτεύτηκα; Μήπως τώρα; Τώρα;». Μη νομίζετε ότι τα αγόρια ερωτεύονται πιο εύκολα από τα κορίτσια. Να ενθουσιαστούμε ναι, αλλά να ερωτευτούμε είναι αρκετά δύσκολο. Όταν συμβαίνει, όμως, μας χτυπάει κατακούτελα και πέφτουμε με τα μούτρα. Αυτό συμβαίνει όταν ένα απλό μήνυμα σου φτιάχνει τη μέρα, όταν τα βρίσκεις όλα όμορφα κι αγγελικά πλασμένα, όταν αγαπάς ακόμα και τα κομμένα νύχια στο τασάκι – που λέει και η Αννούλα η Βίσση. Πιστεύω ότι τα αγόρια είμαστε πιο συναισθηματικά κι όσο κι αν δεν μας φαίνεται το ζούμε αρκετά. Καμία φορά δεν το δείχνουμε αμέσως από καθαρή ανασφάλεια, αλλά όταν αυτό συμβεί τότε “love is in the air” και καρδούλες παντού! Ας ερωτευτούμε λοιπόν!”

Νίκος Δαλέζιος


“Θες να μάθεις πώς καταλαβαίνει ένας άντρας ότι έχει ερωτευτεί; Απλό! Προσπαθεί να πείσει όλους γύρω του πως δεν είναι ερωτευμένος. Και σε αυτή την προσπάθεια, κάνει και λέει μερικές από τις μεγαλύτερες βλακείες της ζωής του! Μιλάμε για τραγελαφικές καταστάσεις που αργότερα τις θυμάται και λέει «ω ρε μαλάκα πώς με άντεχαν τότε!». Βλακείες όπως οι παρακάτω:

«Ρε φίλε δεν μπορώ να έρθω σήμερα να δούμε Champions League. Θυμάσαι που σου έλεγα πόσο μου αρέσει η λυρικότητα της Νατάσας Μποφίλιου; Ε η Τάδε (βάλε-όνομα-καψούρας-εδώ) βρήκε εισιτήρια και θα πάμε μαζί»

«Θα πω και στην Τάδε να έρθει… Όχι όχι σιγά μωρέ που την έχω καψουρευτεί κιόλας, απλά τυγχάνει να της αρέσει να βλέπει ιδρωμένους, ματωμένους τύπους να πλακώνονται στο Ultimate Fighting Championship».

«Τελικά αυτό το Twilight, ρε σεις, καλό είναι ε;».

«Σιγά μωρέ που της στέλνω μηνύματα συνέχεια, απλά περιμένει την αδερφή της να πάει σπίτι (ο,τι να ναι) και της κάνω λίγο παρέα».

«Τι λες ρε, ποτέ δεν έβαζα τζατζίκι στο σουβλάκι είσαι καλά;».

«Δεν έχω σχέση με την Τάδε ρε, δεν βάζουμε ταμπέλες».

«Είσαι τρελός που μιλούσα μια ώρα στο τηλέφωνο;! Όλο υπερβολές! Πόσο ήρθε το ματς;».”

Γιάννης Μαργέτης


“Πώς καταλαβαίνεις τη στιγμή που είσαι ερωτευμένος; Είναι απλό: δεν την καταλαβαίνεις. Ο έρωτας σε χτυπάει ετεροχρονισμένα και είναι ένα κράμα από επιμέρους συναισθήματα. Αγάπη, εμμονή, ευεξία, έκσταση, ελευθερία, ορμή, ένταση, μαρτύριο, ανασφάλεια, χαρμολύπη, ενθουσιασμό, έμπνευση, αποπροσανατολισμό. Αυτό το cocktail των παραπάνω είναι ο έρωτας. Και άλλα πολλά μαζί, όχι τόσο ευχάριστα: αγωνία, μελαγχολία, άγχος, αγωνία. Πολλά διαφορετικά συναισθήματα με όλες τις πιθανές εναλλαγές τους, με μια κοινή συνιστώσα: την απώλεια του ελέγχου. Ο έρωτας πιστεύω πως εξιτάρει κυρίως τους/τις control freaks, γιατί είναι η μοναδική φορά που δεν έχεις τον έλεγχο, αλλά το έχεις αποδεχτεί. Είναι ελευθερία και σκλαβιά μαζί, είσαι στο έλεος του ανθρώπου που έχεις ερωτευτεί. Και έτσι οφείλεις να είσαι. Να μην έχεις κανένα εχέγγυο για το μέλλον, καμία διαπίστευση, τίποτα. Να είσαι έρμαιο των κοινών, μη-προκαθορισμένων ορέξεών σας. Έτσι αβέβαια, ασυμβίβαστα, ατίθασα, χωρίς “πρέπει”, χωρίς όρια. Εκεί που έχεις χάσει τελείως τον έλεγχο, εκεί είναι που καταλαβαίνεις πως σε έχει πετύχει το μαλακιστήρι με τα βελάκια. Όταν νιώθεις κάθε στίχο από την Ηλιόπετρα του Θανάση Παπακωνσταντίνου.”

Διονύσης Γουρνάς


“Όσο και να προσπαθούσα να εξηγήσω σε κάποιον πώς είναι να είσαι ερωτευμένος, δεν θα τα κατάφερνα, γιατί ο έρωτας δεν έχει ορισμό ή επεξήγηση. Ελευθερία, σκλαβιά, έκσταση, μαρτύριο, φλόγα και συντροφικότητα, είναι μια μίξη συναισθημάτων που μας κάνουν να έχουμε μια περίεργη αίσθηση στο στομάχι όταν σκεφτόμαστε τον άλλο. Ο έρωτας είναι υποκειμενικός και κάθε άτομο τον ζει διαφορετικά. Δεν χρειάζεται να παίξω άλλο με τις λέξεις για να κατανοήσετε πόσο μεγάλο είναι αυτό το συναίσθημα, γιατί δεν είμαι αρκετά ώριμος για να κάνω κάτι τέτοιο. Ποιος είναι άλλωστε; Πολλοί μπερδεύουν τον έρωτα με τον ενθουσιασμό, γιατί όπως ξαναείπα δεν είναι έτοιμοι να ζήσουν κάτι τόσο δυνατό. Μήπως όμως ο έρωτας είναι ένας ενθουσιασμός ο οποίος κάποτε λαμβάνει τέλος; Κάθε φορά που κοιτάζω τα μάτια της, η παραμικρή αμφιβολία φεύγει από μέσα μου, τα συναισθήματά μου ανανεώνονται και η σιγουριά που αισθάνομαι με κάνει να θέλω να ζήσω την κάθε μου στιγμή μαζί της. Η συμβουλή μου είναι να ζήσετε αυτή την μαγεία του αγνώστου και τα μάτια του ανθρώπου σας θα έχουν όλες τις απαντήσεις…”

Γιάννης Πολυζόπουλος


“Πώς νομίζεις ότι είναι; Αφού το έχεις νιώσει σίγουρα… Δεν έχεις νιώσει ότι έχεις ερωτευτεί ένα ζευγάρι παπούτσια, ένα σκάφος, έναν προορισμό; Ε αυτό είναι! Το σκέφτεσαι όλη μέρα, μιλάς για αυτό όλη μέρα, ψάχνεις για αυτό όλη μέρα, είναι η καθημερινή σου εμμονή, που στο τέλος θα γίνει λατρεία. Τι κι αν σου φαίνεται μακρινό, τι κι αν σου φαίνεται όνειρο θερινής νυκτός. Έχεις μόνιμα το μυαλό σου εκεί και είναι η ζωή σου όλη. Αναπνέεις και ζεις για να συμβεί. Μπορεί οι φίλοι σου, οι γνωστοί σου και οι συγγενείς να σου λένε ότι ίσως να μην τα καταφέρεις, ίσως να σε καταστρέψει, παρόλα αυτά εσύ το κυνηγάς. Και κάνεις τα πάντα για να το ζήσεις. Όταν το ζήσεις αισθάνεσαι ολοκληρωμένος σαν να έχεις πετύχει το απόλυτο. Σαν ένας στόχος της ζωής σου να έχει εκπληρωθεί και εσύ σίγουρα μετά από όλο αυτό έχεις γίνει καλύτερος. Είδες; Αφού ξέρεις πώς είναι…”

Μάικ Παπαδόπουλος


“Ο έρωτας για το καθένα μας είναι όπως οι στάσεις λεωφορείων – δεν ξέρεις ποτέ από πού θα σου έρθει αλλά, αργά ή γρήγορα, πάντα ξεμυτίζει από τη γωνία και έρχεται κατά πάνω σου. Και τότε, είναι δική σου η επιλογή για το αν θα επιβιβαστείς ή όχι. Εστιάζουμε στην πρώτη περίπτωση, μιας και αυτό μας νοιάζει επί του παρόντος. Ο ερωτευμένος άνθρωπος βιώνει μια μόνιμη κατάσταση αστάθειας, έντονης κυκλοθυμίας και αυτό-αμφισβήτησης. Τι εννοώ; Τη μια μέρα αισθάνεσαι ότι θα σκάσεις από χαρά και ότι ο κόσμος σου ανήκει και μέσα σε δευτερόλεπτα δεν εμπιστεύεσαι ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό όταν απαντάει «όλα καλά» στους γύρω του. Επίσης, παραδέχομαι πως στον έρωτα, η υπομονή μας αγγίζει γαϊδουρινά επίπεδα: μπορεί να καταλήξεις 5 ώρες πάνω μια οθόνη περιμένοντας μια απάντηση, άλλες 3 ώρες κάτω από το σπίτι της/του για να ζητήσεις μια «συγγνώμη» που ήσουν λίγο περισσότερο μαλάκας απ’ότι συνήθως και 1,5 ώρα κολλημένος στην κίνηση απλώς για να δώσεις ένα κλεφτό φιλί στο lunch break της/του. Όση ώρα και να περιμένεις πάντως στη στάση, άπαξ και εμφανιστεί το λεωφορείον «ἔρως», θα σου πρότεινα να μην το πολυσκεφτείς και να μπεις. Στη χειρότερη, εάν δεις ότι κουνάει πολύ και αναγουλιάζεις, κατεβαίνεις στην επόμενη στάση.”

Δημήτρης Μιχαηλίδης


“«Χάρη θέλω μία χάρη» μου είπε μια φίλη ένα πρωινό Παρασκευής. «Θα μου γράψεις ένα κείμενο 150 – 200 λέξεις να εξηγείς πώς καταλαβαίνεις ότι είσαι ερωτευμένος;». Την κοιτούσα την ερώτηση αρκετή ώρα μέχρι να σιγουρευτώ ότι είχε στείλει το μήνυμα στον σωστό παραλήπτη. Είχε ξεκινήσει την πρόταση με το όνομα μου οπότε υπέθεσα δεν είχε κάνει λάθος. «Με ξέρεις μια δεκαετία» απάντησα «και θεωρείς είμαι το κατάλληλο άτομο να ρωτήσεις;». Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι. Ούτε αυτή είναι – έχω περιέργεια να δω τι θα έγραφε εκείνη. Και βασικά, κανείς δεν είναι. Ο έρωτας είναι από αυτά τα συναισθήματα που είναι απολύτως υποκειμενικά και δεν έχουν συγκεκριμένη περιγραφή σαν λήμμα εγκυκλοπαίδειας. Κάποιος μπορεί να γυρίσει να πει ότι ερωτευμένος είσαι όταν θα έβαζες πέρα τον εγωισμό σου και θα έκανες τα πάντα για έναν άλλον άνθρωπο. Εγώ αντίστοιχα, ως κλασικός εγωιστής και μέγας κυνικός, θα πω σε αυτόν τον άνθρωπο να πάει να κοιταχτεί. Οπότε ναι, πώς καταλαβαίνω ότι είμαι ερωτευμένος; Δεν ξέρω. Αλλά ο έρωτας θέλει χρόνο, υπομονή, εμπιστοσύνη κατά τη γνώμη μου. Έρωτας με την πρώτη ματιά και αηδίες τέτοιες δεν υπάρχουν. Ίσως απλά πρέπει να πιάσω να δω κανένα Notebook 2 – 3 φορές.”

Χάρης Καρακωνσταντάκης

featured photo: unsplash.com